Vooralsnog niet. Maar geen twee situaties zijn hetzelfde en 1 kind is sowieso anders dan 2.
Maar je raakt wel direct de kern: de vraag zou voor mij ‘moeten’ zijn of wij er niet aan onderdoor gaan, niet alleen of ik er niet aan onderdoor ga.
We proberen in evenwicht te blijven en soms gaat dat makkelijker dan anders, maar dat we beide blijven staan is ook de verantwoordelijkheid van ons beide.
Ik vind dit wel een mooie manier om het toch samen te doen snachts.
We gaan t vast vanzelf uitvinden wat voor ons werkt denk ik
Ik denk dat we gezegend zijn wat dat betreft met twee kinderen die letterlijk nooit voor iets anders wakker worden dan melk 
… geen speen die zoek is ofzo haha. En ze komen dan wel lang voor 3 voedingen (of meer), maar eigenlijk nooit voor iets anders 
.
En het gebruiken van een dichte cosleeper ipv samen slapen zal daarin natuurlijk ook schelen 
Maar moet zeggen dat ik dit vraagstuk ook vaak voorbij zie komen in groepen voor natuurlijk ouderschap, en er nooit echt een oplossing voor is. Anders dan: accepteren en je standaard / dag taken verlagen. Dus ben dan altijd benieuwd wat voor oplossingen andere ouders daar in hebben
Ik merk dat ik soms ook die 3-4x 10min niet goed trek. Omdat ze dan precies op een verkeerd moment in m’n slaapcyclus komt denk ik? Ik ben iig goed op inmiddels en pak regelmatig een dutje door de weeks om het vol te houden, of slaap uit en dat de kinderen dan beneden zijn bij m’n man die thuis werkt, en dan kom ik pas rond 9u naar beneden. maar dat gaat niet als ik meer zou werken… Misschien ben ik gewoon een pussy haha.
Zeg ik, terwijl baby alweer een half uur ligt te drinken 
, en ik eigenlijk wil slapen 
Edit: en tegelijkertijd merk ik door het samen slapen soms niet eens dat ze aanhapt (zeker niet nu ze het zelf kan losmaken. Maar die onrustige nachten met 3 of meer voedingen, die breken me dan echt wel op). Maar again: misschien ben ik wel een pussy, en is dat dan ook waarom ik het niet zou trekken en een ander wel 
Door jullie verhalen hierboven denk ik echt, hoezo vinden we het eigenlijk normaal om weer je gebruikelijke uren op te pakken terwijl je ochtenden, avonden, nachten en vrije dagen eruitzien zoals hierboven beschreven? En dan komt daar nog eens bij dat lang niet elke vrouw fluitend herstelt van een bevalling. Vind dat echt wel heftig eigenlijk.
Mijn vriend werkt (online) veel met Roemenen en zijn collega is deze week vertrokken voor 2 jaar (!!) zwangerschaps/ouderschapsverlof (Wat het voor mannen is weet ik niet). Nu lijkt me dat wel erg veel, maar ik kan me goed voorstellen dat je biiv een jaar nodig hebt voor je werk weer een plek kan krijgen in je nieuwe leven. Het lijkt me zo ontzettend stressvol om alles maar tegelijk te moeten doen.
Ik snap wat je bedoelt. Ik heb bij beide kinderen een half jaar verlof gehad. Na 3 maanden weer werken had ik het echt niet zo goed getrokken. Denk dat ik daarin ook langer (dan gemiddeld) borstvoeding heb gegeven. Want kolven met 6 maanden is toch minder intens dan 3 maanden. Partner en ik werken allebei 4) dagen (ik ft, 36 uur). En m’n moeder past 1 dag per week op als ik thuiswerk. Dan zie ik de kids ook nog overdag. Sws denk ik dat het met thuiswerken ons gezin goed heeft gedaan. Nooit meer haasten in de ochtend, en lekker om half 6 samen eten. Ik zie echt op tegen de reistijd weer straks.
Ligt er denk ik toch ook aan wat je inbrengt in je relatie of dat naief is? Jij bent volgens mij ook al heel lang samen. Ik ben vanaf mijn 18de met mijn vriend dus alles wat we hebben is van ons samen en hebben we samen opgebouwd.
Ik denk niet dat je een pussy bent en ik denk dat we ook afmoeten van denken in termen als pussy als iemand het niet trekt, om wat voor reden dan ook. En al helemaal vrouwen als het om de combinatie werken en zorgen voor kinderen gaat.
Ik vind het ook niet aan mij om op jullie specifieke situatie in te gaan, ook ondat het volgens mij een bewuste keuze is waar jullie over nagedacht hebben en beiden achterstaan.
Mocht je wel willen denken over meer gelijke verdeling qua betaalde arbeid en hoe dat mogelijk te maken, dan kun je kijken naar die volkskrant test en die nog aanpassen naar jullie situatie. Wie kookt er, wie maakt er schoon, wie zorgt er voor de kinderen en hoeveel tijd blijf er over voor jezelf en betaalde arbeid?
Voor mij persoonlijk zijn de echt gebroken nachten icm borstvoeding en vroege ochtenden vanwege werk minder zwaar als ik in de avond niets meer doe. Niet koken, niet opruimen en om 9 uur naar bed. Maar dat heb ik wel samen met mijn man zo moeten opzetten.
Het screenshot van de column is verwijderd @anon50301661.
Zie https://www.forumfeminarum.nl/t/update-maart-2021/24996/1:
Delen van betaalde artikelen
Onlangs is de (on)wenselijkheid van het delen van betaalde artikelen ter sprake gekomen.
We hebben besloten hiervoor dezelfde regel aan te houden als die over het delen van privé-gesprekken: in eigen woorden navertellen mag, integraal overnemen niet.
De keuzes maak je toch zelf? Zoals live voeden en samen slapen. En dan komt de zorg idd meer op jouw dan op je man. Als je daar achter staat dan lijkt het mij toch logisch dat je daar dan ook niet fulltime overdag naast kan werken? Wij hebben gekozen voor andere keuzes met onze kind (die even goed zijn), en kunnen daardoor de taken en met name de nachten eerlijker verdelen, waardoor wij beide meer kunnen werken.
Het gaat erom wat er vast staat op papier of wat jij kunt bewijzen wanneer je uitelkaar gaat. Op dat moment gebeurt weinig in harmonie.
Yes de Volkskrant test postte ik laatst hier op het forum :)! Zonder kind is mijn man 80/20 en met zitten we op 50/50, dus dat lijkt opzich goed.
En denken in termen als pussy is dan wel overdreven, maar kennelijk kan ik het niet aan en een ander wel. Om met 2.5jr lang of straks misschien 5? Je weet het niet met kinderen haha, onderbroken nachten ft te werken. Je maakt een norm op wat de meeste aankunnen, en misschien is die norm dan niet voor mij geschikt en moet ik maar blij zijn dat ik in dit deeltijd paradijs woon en het dus nog wel geaccepteerd is door mensen dat ik niet ft werk.
In feite voelt voor mij een zin als dit net zo goed veroordelend ofzo? Dat het vanzelfsprekend moet zijn dat het verwaarloosbaar is, daarmee denk ik dan: oké nou, ik kan dat niet (zonder complete mental breakdown) en dat ligt dan kennelijk aan mij. Maar ook weer niet want ik hoor anderen hierboven hetzelfde zeggen.
@Broodrooster maar dat was letterlijk wat ik zei 
“In combinatie met de “opvoed idealen” die wij hebben, die samen slapen, “lang” en op verzoek borstvoeding inhouden bijv. Daardoor komt in praktijk gewoon meer op mijn schouders de eerste levensjaren van een kind. En met 2 niet doorslapende kinderen die nog zeker 2-3x drinken langere tijd, is het voor mij denk ik gewoon veél pittiger om fulltime of 4dgn te werken?”
Dus daar ben ik me dus inderdaad bewust van. Maar omdat daar op werd gereageerd dat bijv @Discopony zei dat ze daarom juist aan dr kind wilde laten zien dat een vrouw geen stapt terug hoeft te doen. Reageerde ik daar op.
Of (ik weet niet meer wie excuse) dat er gezegd wordt: ik vind niet dat je moet doen wat goed voelt maar financieel onafhankelijk moet zijn als vrouw. Dat is dan eigenlijk toch ook “veroordeling” van hoe een ander het doet? Zit net zo goed een ‘moeten’ in, waarbij als je dat zou moéten je daarmee of zegt: tja vervelend dat jij er dan aan onder door gaat, of verander je opvoed idealen dan maar want dat is nou eenmaal hoe het moet.
Icm met je opvoedidealen lijkt het mij idd pittiger om fulltime te werken, maar alles is relatief hè. De een kan het wel en de ander niet. Ik ken vriendinnen die dezelfde idealen hebben, waarbij het wel lukt om 4 dagen als accountant te werken. Zelfs een collega die arts is, die dat lukt. Maar ken ook waarbij het niet samengaat. Maar dat is neem ik aan een bewuste keuze, en als je daar achter staat is het toch prima.
Verder is financieel onafhankelijk zijn helemaal niet veroordelend. Je kunt op andere manieren onafhankelijk zijn ipv werken. Zoals ik al eerder aangaf. Je kunt beide afspreken dat een deel van het inkomen van je partner specifiek naar jouw gaat. Op een aparte rekening. Of je hebt de privilege dat je een grote spaarrekening / rijke ouders etc hebt. Hij kan namelijk werken doordat jij de zorg van de kinderen draagt. Lijkt mij wel zo eerlijk dat daar goede afspraken over gemaakt worden, voor het geval dat …. En daar staan veel stellen waarbij de vrouw minder of niet werkt niet zovaak bij stil. En ik denk dat daar initieel de discussie over ging. Dat je als vrouw bewust bent van je positie als je bepaalde keuzes omtrent kinderen maakt. Zet je zelf niet op plek 3.
Bij ons werk ik juist meer. Ik werk 36 uur per week (verdeeld over 4 dagen) en mijn man 32 uur (ook verdeeld over 4 dagen). Mijn baan verdient (veel) beter dan de baan van mijn man en ik vind het ook gewoon leuk om te werken, dus het was voor ons logisch dat we allebei een dag minder zouden gaan werken ipv hij full time en ik 3 dagen. Ik heb 10 jaar gestudeerd, dus ik zou het ergens ook zonde vinden van al dat werk om zo’n stap terug qua uren te doen…Daarnaast vind ik het fijn om financieel helemaal onafhankelijk te zijn en te kunnen kopen wat ik wil zonder dat ik dat moet overleggen of dat van zijn salaris te doen.
Ik vind het heerlijk om bij mijn dochter te zijn, maar ik geloof ook juist dat ik een leukere moeder ben door ook andere dingen in mijn leven te doen waar ik gelukkig van word. Oma komt een dag in de week oppassen en daarnaast gaat ze 2 dagen in de week naar een medische opvang (ze heeft gezondheidsproblemen) en zij helpen ook heel erg met problemen met eten, ontwikkeling stimuleren, etc…Dus dat is een fijne bijkomstigheid.
Ze slaapt ‘s nachts slecht, dus ja…soms zit ik wel moe op mijn werk, maarja, die dagen gaan ook weer voorbij en dat slechte slapen zal ook niet voor altijd zijn 
…
Ik zie het bij ons in de vriendengroep helaas ook veel. Hoorde het laatst ook weer, hij heeft een eigen bedrijf, zij is gestopt met werken en doet zijn administratie. Ik dacht dat huis is van hun samen en ze krijgt gewoon betaald voor het werk wat ze voor zijn bedrijf doet. Maar nu hoorde ik dit laatst van hem dat alles op zijn naam staat “want zij kan het toch niet betalen”. Het huis, de hypotheek, de b.v. en zij staat ook niet op de loonlijst. Terwijl zij samen de keuze maken dat zij stopt met werken na de geboorte, voor het kind zorgt en de administratie doet zodat hij (inmiddels met flink succes) zijn bedrijf op kan bouwen en uit kan breiden. Dan draagt zij daar toch nét zo goed aan bij? Als ze uit elkaar gaan heeft zij dus letterlijk niets en moet ze via een rechter partneralimentatie af gaan dwingen. En dat zegt hij ook “ja dan hebben we iig niet het gedoe met dat ik haar uit moet kopen ofzo en is alles wat van mij is gewoon van mij”. Huh??? Vind dat zo respectloos en asociaal om te zeggen over je vriendin en de moeder van je kind. Die notabene een zeer substantiele (gratis!!) bijdrage levert aan de groei van je bedrijf.
Hij was zelfs een beetje verbaasd dat ons huis wel op beiden namen staat? Ik weet niet hoor, maar is het zo goed mijn huis. En dat ik nu minder werk dan mijn man is een gezamenlijke keuze. Onze bijdrage aan de gezamenlijke rekening is momenteel dus ook niet helemaal 50-50 (was het in het verleden wel). Maar doordat ik nu meer thuis ben, kán hij meer werken en dus ook meer bijdragen dan ik. We hebben een gezamenlijke rekening en spaarrekening en leggen daar naar ratio op in en doen daar al het gezamenlijke van. Maar die vriend vond het dus vreemd dat omdat mijn man zoveel werkt het ook op mijn naam staat? Uh gast, wat denk je.
En zo zijn er helaas wel meer in onze vriendengroep waar zowel huis & hypotheek alleen op naam vd man staan en de vrouw dan bv de ”verbruikskosten” draagt zoals boodschappen, verzekeringen etc. Ofwel waar je bij een eventuele breuk niks van terug ziet. Snap dat eigenlijk sowieso niet zo goed, open een gezamenlijke rekening, stort daar allebei geld op en betaald daar dan die dingen van die gezamenlijk zijn?
Ik werk nu 3 dagen, soms 4 als het zo uitkomt en pre-corona was ik daarmee prima financieel onafhankelijk. Mijn werk heeft veel te lijden gehad onder lockdowns en aantal grote vaste klanten zijn ook failliet gegaan of flink aan het bezuinigen. Ik heb mezelf tot het einde van dit jaar gegeven om weer op een goed niveau te komen qua omzet en anders moet er iets veranderen / ga ik iets anders doen. Maar gelukkig begint het nu weer aan te trekken, dus komt wel goed. Mijn man werkt veel te veel nu (80u in de week gemiddeld) maar dat is zo gelopen door start eigen bedrijf naast baan in loondienst (van 45u). Dat bedrijf ging in 2020 als een speer en dat was heel fijn omdat mijn inkomsten regelmatig kelderde door corona en we daardoor 0 financiele stress hebben gehad. We laten het dit jaar nog even zo en volgend jaar gaat er wel eea veranderen bij hem qua werk want ik trek dit niet nog jaren dat hij zóveel werkt.
Soms denk ik zal ik stoppen met werken, maar ik vind mijn werk veel te leuk en ik denk niet dat ik een leukere moeder wordt van niet werken. Denk dat de lockdowns en het steeds wegvallen van mijn inkomsten afgelopen jaar er echt wel in hebben gehakt voor dat gevoel, dat je denkt waar doe ik het voor. Maar nu het weer aan begint te trekken denk ik weer nee, dit is waar ik het voor doe. Ik vind het ook fijn even iemand anders dan alleen maar mama te zijn en me niet op te hoeven splitsen.
Omdat we niet bazig of boos mogen zijn. We moeten iedereen te vriend houden en iedereen moet ons aardig vinden. Daarom komen vrouwen niet voor zichzelf op.
Ik denk inderdaad wat @Calypso zegt “dat zal bij ons niet gebeuren, het gaat goed tussen ons”. En er zijn ook echt mensen die vinden dat je niet zo moet denken, zij vinden dat doemdenken. Ik heb zelf te vaak gezien dat een relatie echt goed gaat, maar ze elkaar na de breuk praktisch af maken. En dan kun je inderdaad denken aan rekeningen leeg trekken maar bijvoorbeeld ook het huis vernielen en moedwillig spullen van de ander kapot gooien bij het leeghalen van het huis. Mensen kunnen echt heel snel veranderen, ook na 15 jaar relatie.
Dit!!! 
ik sta gewoon versteld van de gedachtegang in deze tijd, als een man zo naar mij redeneert weet ik onmiddellijk dat ik dus niet gerespecteerd word als persoon, flikker dan maar meteen op hoor?!?!
Ik denk (en dit is gebaseerd op heel veel vooroordelen dat realiseer ik me) een combinatie van wat je gewend bent van huis uit en zelf ook niet anders mee krijgen in je sociale kring/door opleiding ofzo? Allemaal ouders die al 30+ jaar zijn getrouwd, vrouw stopte met werken na trouwen/kinderen en is pas later weer parttime gaan werken.En er was maar 1 rekening etc. Alleen die vrouwen zijn dan in ieder geval nog in volledige gemeenschap van goederen getrouwd… dus dan boeit het ook iets minder op wiens naam iets staat, want alles is samen. De mannen hebben het inderdaad goed geregeld voor zichzelf, maar ik heb al tegen meerdere verkondigd dat ik het niet zou accepteren als vrouw zijnde.
@WhereTheLightIs @Calypso En idd het blinde vertrouwen dat alles goed blijft gaan… zal de ruzie met een van mn beste vriendinnen nooit meer vergeten toen ik vroeg of ze een samenlevingscontract hadden. Hoe durfde ik zo zwartwit te denken en van het slechte uit te gaan? (3x raden wie er afgelopen jaar bijna uit elkaar zijn gegaan…)
@EllaFitzgerald zo he. Als mijn man zo zou denken… dan was hij mijn man nu niet. Dan waren we al vrij snel uit elkaar gegaan hoor dikke doei, ga eerst maar eens even fatsoensnormen en respect leren.
ja ik snap echt niet hoe je je zo afhankelijk van je partner op kunt stellen. En dan met droge ogen nog kunt beredeneren dat je een gelijkwaardige relatie hebt. Ik zou ook geen relatie kunnen hebben met zo’n egocentrisch persoon.