Ugh die 70% is me echt een doorn in het oog. Voor sommige mensen kan dat prima maar dit werkt ongelijkheid natuurlijk in de hand.
Ja heel jammer is dat. We gaan met heel kleine stapjes vooruit helaas.
Het kan ook gespreid opgenomen worden, bijv. 1 dag per week over een half jaar. Dan scheelt het per maand iets minder.
Maar helaas is het kan niet bij veel bedrijven wel een antwoord. Of ze staan het wel toe, maar straffen je vervolgens op een andere manier af door bv minder salarisverhoging dan de rest of geen bonus. Zo hebben forumleden het bv meegemaakt.
Mijn vader heeft een eigen bedrijf en 1 van de mannen neemt 1 dag per week ouderschapsverlof op en heeft het afgelopen jaar aantal keer een langere periode zorgverlof opgenomen ivm ziekte vrouw/kinderen. Nu doet mijn vader daar niet (meer*)moeilijk over verder, maar aan het einde van ieder jaar krijgt het personeel een bonus. Die bonus is bij iedereen een x-percentage van het maandloon. Personeel bespreekt blijkbaar onderling de hoogte van hun salaris/bonus. Prima, maar heeft dit jaar echt 2 collega’s aan zijn bureau gehad die het oneerlijk vonden dat man in kwestie een hogere bonus dan hun heeft gehad. Want is er minder geweest afgelopen jaar en hun bonus was lager. Daarbij vergeten ze even dat man in kwestie al 15+ jaar bij bedrijf werkt, een bak ervaring en kennis heeft die zij niet hebben en wel degelijk minder bonus heeft gehad dan toen hij wel 5 dagen werkte. Toch vinden ze het oneerlijk, want naast zijn vaste vrije dag is hij meerdere malen een langere periode afwezig geweest. De klagende collega’s zijn trouwens een man en vrouw… nu trekt mijn vader zich daar weinig van aan verder, maar zo’n soort persoon zal je leidinggevende maar zijn en je dus op die manier straffen voor het feit dat je verlof op neemt waar je recht op hebt om voor je gezin te zorgen…. En dat gebeurt dus helaas echt regelmatig. Om te janken.
Daarentegen werkt mijn man in een echt mannenbedrijf en werd hem toen ik zwanger was van de oudste gevraagd welke dag hij ouderschapsverlof wilde en heeft hij meerdere malen moeten aangeven dat in eerste instantie niet op te willen nemen. Dus het kan ook echt wel anders hoor, maar als ik naar toch wel regelmatige verhalen hier op het forum kijk waarbij werkgever moeilijk doet over verlof man of in onze eigen sociale kring, is dat anders eerder de uitzondering dan de norm helaas.
*meer want heb jaren geleden de nodige discussies met hem gevoerd erover toen dit voor het eerst ging spelen. Terwijl hij toen mijn zusje die nu 15 is nog niet naar school ging zelf iedere maandag vrij was ![]()
In veel situaties kan de vakbond helpen. Je hebt helaas nog veel starre en ouderwetse bedrijven die niet meedenken en dan ook nog roddelende werknemers erbij maakt het zeker niet makkelijker. Om te janken…
Juist daarom is jet zo belangrijk te weten dat iedereen recht op heeft, want zo wordt het helaas door die partijen vaak niet behandeld.
En positief: juist in deze tijd van arbeidstekorten krijgen ook veel bedrijven behoefte aan tevreden personeel dat minder werkt, dan aan personeel dat naar de concurrent gaat.
Nog een edit: je kunt ook hulp vragen hoe dit gesprek aan te gaan. Als je (geldt ook voor mannen) zelf een voorstel maakt hoe het werk in te richten in de nieuwe indeling en welke taken overgenomen moeten worden, is het voor een werkgever soms makkelijker om hierover na te denken dan alleen de boodschap ‘ik ga minder werken’. Geen garantie op succes maar het kan wel helpen om de relatie.
Nou ja ik had liever bijv beide 32 uur gewerkt, maar heb me erbij neergelegd.
Ik vind t ook nogal wat dat hij een andere baan zou moeten zoeken, terwijl hij juist zoveel passie heeft.
En natuurlijk kan hij naar minder uur, maar consequentie is wel dat zijn baan inhoudelijk veranderd en die van mij niet.
Door dit te plaatsen lijkt het net alsof jij vindt dat er altijd iemand van de ouders minder moet gaan werken, terwijl het scenario ook kan zijn dat je beide fulltime wil (of moet) werken. Ik vind je toon ook een beetje denigrerend.
Ik denk dat het al mis gaat vanuit de maatschappij. Als man & vrouw (beiden ouders iig) evenveel rechten krijgen met verlof dat is alles anders.
Mijn man is hier de ‘parttimer’. Wij werken allebei bij hetzelfde bedrijf dus daar zijn ze het gewend. Maar alsnog krijg ik overal de scheve blikken.
Zelfs op de peuterspeelzaal ben ik een apart geval, want ik ben de enige moeder die werkt. En krijg dit ook regelmatig te horen.
Zelfs mijn moeder die mij appt of ze bijvoorbeeld een sjaal mee had in de tas als ze alleen een muts vinden. Ik heb geen flauw idee wat mijn kind aan heeft de helft van de tijd. Want ik kleed haar niet aan en breng haar niet weg
Maar ik ben haar moeder dus ik moet het blijkbaar weten.
Ik heb ondertussen geleefd dat niks goed is, want iedereen heeft een mening. Dus wij doen het maar zoals wij het goed denken te doen. Een situatie waarbij iedereen in ons gezin gelukkig is. En ook dat kan veranderen met de tijd.
Ja hoor m’n man is na 10 jaar vast dienstverband in de logistieke wereld met goed salaris vanwege de zorg van ons zoontje en (we probeerden toen voor een tweede) gestopt met z’n baan. Het was een ideale baan, slechts op 15 min rijafstand. Groot internationaal bedrijf. Er werd namelijk besloten dat hij in ploegendienst moest gaan werken ( starten wisselend tussen 6.00 en 9.00, geen avond of nachtdiensten) en dat heeft hij geweigerd vanwege: 1) hij mij mijn carrière toewenste en 2) hij graag z’n kind naar school brengt en daar graag de zorg van wil doen. Direct erna wel een goede baan gevonden met veel mogelijkheden (nog niet vast maar komt wel). Dus het kan zeker dat de man minder gaat werken als hij dat wil en niet de zorg makkelijk doorschuift naar de vrouw toe.
Edit ohja op baan 1 was zijn vrouwelijke leidinggevende die hem voor blok zette. Of jij je carrière of je vrouw je carrière ,zij wist wat ik deed).
De vanzelfsprekendheid waarmee je je argumenten probeert kracht bij te zetten is volgens mij hetgeen dat de meeste mensen stoort. Alsof niemand die denkpiste (waarom gaat de man dan niet gewoon thuis blijven/meer voor de kinderen zorgen) nog niet overlopen heeft met de partner.
Wij zijn in België trouwens ook niet zo vooruitstrevend hoor, want ook hier worden vooral vrouwen verwacht deeltijds te werken en deeltijds de zorg op te nemen.
Op mijn werk werken alle vaders ook parttime. Zelfs mannen die geen vader zijn overwegen ergens tijdens de opleiding minder te gaan werken. Is best wel acceptabel bij ons. Dus het kan zeker.z maar denk dat hier op het forum anders ligt. Edit en bij groot gedeelte in Nederland/België.
Even voor mijn beeldvorming; wat is parttime in jouw ziekenhuis? Ik ken namelijk alleen een arts in opleiding en die werkt rustig 60u in de week. Die noemt 40u per week parttime, wellicht dat mijn beeld daardoor wat vervormd is.
@Popje serieus wat is het probleem? Dat de situatie van Broodrooster helaas voor veel bedrijven en stellen niet de norm is in Nederland. En dat zou het wel moeten zijn. Samen kijken wat het beste past en niet de vanzelfsprekend dat de vrouw minder gaat werken.
@Perzik kan me goed voorstellen dat het in jullie geval lastig is. Maar als jullie er ok mee zijn is het ook prima he. Zeker als er wel een goede verdeling is als hij er wel is. Mijn man werkt meer, maar de momenten dat hij thuis is doet hij dus ook meer dan mij. Als hij alleen maar op de bank zit te commanderen als hij thuis is… naja dan waren we niet getrouwd ![]()
Denk dat dat ook per vakgebied nog sterk verschilt, waar ik nu zit gaat iedereen (zowel mannen als vrouwen, met en zonder kinderen) na de eerste (verplicht fulltime) 6 maanden parttime werken (dat is dan wel 33 uur betaald + 10 onbetaalde opleidingsuren).
Maar mijn vriend in een meer chirurgisch georiënteerd specialisme gaat straks als tweede ooit in hun vakgroep parttime werken (41 uur), en de eerste die dat gedaan heeft wordt nog bij elk voortgangsgesprek op z’n vingers getikt dat hij te weinig exposure zou hebben.
Ja ik werk standaard part- time ongeveer 40 uur ( is dus fulltime voor de andere hier). Ik ben woensdag vrij, maar dat gebruik ik om m’n administratie weg te werken en mn spreekuren voor te bereiden voor de dagen erop. Dus echt vrij ben je dan niet. Salaris is voor 32 uur.
Daarnaast we hebben ook zondagdiensten (1x per maand) en een dienstenblok (7x avond en 7x nacht en 1x weekenddienst bijelkaar dat is veel meer dan 40 uur). Dit dienstenblok is een keer per drie maanden bij goede bezetting of een keer per zes weken bij slechte bezetting.
@Merel oh wat goed in jullie vakgebied!
Ja chirurgie hoek blijft altijd wel een ding. Maar im regio Rotterdam / Brabant is het gelukkig wel wat gebruikelijker om daarin ook parttime te werken.
Ik wilde iets soortgelijks antwoorden. Ik woon en werk volgens mij in dezelfde grote stad als jij @Popje en in mijn omgeving is dat toch allemaal niet zo vanzelfsprekend. Mijn vriend en ik werken nu nog beide halftijds en binnenkort 4/5e en hoe vaak ik niet heb gehoord “wat fijn dat hij ook halftijds werkt.” Niemand die hem (of mij) zei dat het fijn was dat ik halftijds werkte hoor.
Maar hey, vaders en meemoeders krijgen wel al 15 dagen geboorteverlof, lang leve de vooruitgang!
Ik ben na 3 maanden onmiddellijk full-time gaan werken (vriend ook) en de baby zat lange dagen in de opvang. Hoewel daar soms wel eens opmerkingen over kwamen ( en dan meer bepaald van mijn moeder en generatiegenoten), heb ik dat nooit echt erg gevonden. Ik voelde wel maatschappelijke druk om minder te werken, maar ik kon dat wel goed plaatsen, denk ik. Nu hij op school zit, vind ik het echter moeilijker, zoals @rockstar zei. Het thuiswerken heeft hier heel wat rust en flexibiliteit gebracht, maar nu dat weer bijna voorbij is, vrees ik dat we in een ritme gaan komen dat te zwaar is voor een 4-jarige. Bovendien zit ik er ook wel mee dat ik op mijn werk om half 5 moet vertrekken (eigenlijk te vroeg) om s avonds nog even een beetje tijd te hebben met mijn kind (eigenlijk te weinig).
Ik weet niet hoe part time werken dit zou oplossen, want dan zou ik 4 dagen om 6 u thuis zijn ipv 5. Dus blijf ik lekker full time werken en probeer ik optimaal mijn flexibele uren te gebruiken.
In mijn omgeving zie ik trouwens vooral vrouwen die ouderschapsverlof opnemen. Ik ken ook een paar mannen die het doen, maar die laten hun kind dan gewoon naar de crèche gaan, en hebben dus een dag me-time. Op zich vind ik dat prima, maar ik ken geen vrouwen die dat doen, dat vind ik ook wel opvallend.
Dit vind ik ook zoiets bizars he. Het is je eigen kind. Of mannen die zeggen vind er niks aan aan zo’n baby. Tsjah jammer dan, zet je je maar overheen je partner hoeft niet alles alleen te doen omdat jij niks aan een baby vindt.
Dat laatste doe ik nu (kind naar opvang en ik heb een dag vrij), maar dat is omdat de termijn qua ouderschapsverlof opnemen en kinderopvang starten niet goed uitkwam. Ik ga die dag wel missen binnenkort :p.
Ik voelde hier precies meer druk/commentaar omdat ons kind pas met 11 maanden naar de opvang ging en we hem zolang thuis hebben gehouden. Al die commentaar altijd … .
Je moet het ook maar allemaal kunnen regelen qua uren enzo, niet iedereen heeft flexibele uren (ik ben zo dankbaar dat ik dat wel heb). En je moet het dan nog rondkrijgen qua werkhoeveelheid ook.
Kinderopvang is volgens mij in België wel betaalbaarder dan in Nederland?
Mensen (en vooral vrouwen mbt dit thema) zouden toch veel meer ondersteund mogen worden in doen wat ze willen doen en wat bij hen past, of dat nu fulltime werken is of fulltime thuis zijn bij kinderen, en alles daartussen (en eigenlijk ook als er geen kinderen zijn.)
Vriend en ik werken beide parttime, dochter gaat 1 dag naar schoonmoeder toe. Wanneer zij 2 is gaat zij 2 dagen naar de peuteropvang. Bewuste keuze geweest om beide parttime te gaan werken. Waar ik mij alleen aan stoor is dat mensen tegen mijn vriend zeggen op de dagen dat hij thuis is ‘Oh moet jij oppassen vandaag?’. Waarom zeggen mensen over de vader dat hij aan het oppassen is? Het is toch ook zijn dochter?
Wanneer hebben jullie besloten hoe jullie het gingen doen qua werk combineren met ouderschap? Ik ben nu pril zwanger van ons eerste kindje. Mijn man is freelancer en ik ben in loondienst. We werken beiden fulltime.
Mijn man wil graag wat langer (hij denkt nu een maand) verlof opnemen nadat mijn zwangerschapsverlof is afgelopen, om zo ook de baby echt goed te leren kennen en volledige verantwoordelijkheid ervoor te dragen. Dat vind ik superlief.
Mijn plan is om naar 4 dagen p/w te gaan, door middel vh opnemen van ouderschapsverlof 1 dag per week. Mijn man zou ook 1 dag per week voor ons kindje willen zorgen. Dat betekent dan 3 dagen per week opvang.
Ik weet zeker dat mijn schoonmoeder, die 2 straten achter ons woont, met liefde een vaste dag per week zou willen pakken. Maar iets in mij wil dat zij gewoon oma gaat zijn, en geen vaste opvoeder. En dat ze zeker wel op mag passen, maar dat ik er niet van afhankelijk wil zijn.
Maar toch blijft het raar om hier nu al zo concreet over na te denken. Ik heb nog nooit een kind gehad, heb geen idee hoe het is om iemands moeder te zijn en of 4 dagen werken dan veel of weinig is ![]()
Nou ja, genoeg stof tot nadenken. Heb gelukkig nog 7 maanden ofzo ![]()
Ik weet niet meer hoe het exact ging 5 jaar terug. Maar m’n man had na de bevalling 3 weken vrij genomen van werk. Daarna oom nog regelmatig een dagje vrij en had de luxe zoontje naar opvang te brengen enzo. Hij bleef wel 5 dagen in de week werken.
Ik heb het eerste 3/4 van het jaar fulltime time doorgewerkt. Maar ik deed toen een promotietraject wat gedeeltelijk ook vanuit huis kon. Daarna ben ik weer in het ziekenhuis aan bed gaan werken en ben ik terug gegaan naar 4 dagen per week met avond/nachtdiensten er los erbij. Dat doe ik nog steeds. Qua salaris verdien ik meer dan m’n man en is het vrij gebruikelijk op m’n werk zo te werken.