Het werd gebruikt om een zwart-wit statement te maken: het is toch niet onnatuurlijk om als moeder bij je jonge kind te willen te zijn. Ergo, is het dan onnatuurlijk om dat gevoel niet te hebben?
Heel eerlijk gezegd weet ik eigenlijk niet of ik echt langer verlof had willen hebben. Ik was eigenlijk heel erg blij toen ze naar de opvang waren en ik kon gaan werken. Omg we hadden eindelijk rust hahahaha.
Tenminste, ik zie het verlof in DK dan voor me dat je fulltime thuis bent met kind. Of wordt het dan ook ingezet zoals ouderschapsverlof?
Ik zit nu zelf in de positie dat ik dubbel ouderschapsverlof heb en de helft ook nog betaald, dus dat stimuleert mij wel echt om het op te nemen hahaha. En als de helft dan bijna op is dan kan ik wel weer kijken of ik weer meer wil werken of niet. Dan moeten we de financiën en situatie gewoon weer opnieuw bekijken.
Ik heb trouwens het idee dat bijvoorbeeld het opnemen van geboorteverlof en ouderschapsverlof door de vader, wel veel gangbaarder is op werkplekken waar veel vrouwen werken (ik zie dit in elk geval op mijn eigen werk en op het werk van mijn man, waar dit gelukkig heel normaal is als een vader dit doet).
Bij mijn man werken veel collega’s met kinderen 3 om 4 (door inzet van ouderschapsverlof) en dat helpt denk ik wel erin mee, dat mijn man dat zelf ook wil. Daar ben ik heel blij mee want dan krijgt hij eindelijk ook een beetje tijd voor zichzelf
(na laaaaange periode van promotie en opleiding) en hebben we ook ongeveer dezelfde tijd met onze kinderen, dat vind ik zelf wel zo eerlijk.
Ik vind dit ook lastig, juist omdat hier zoveel op 50/50 gehamerd wordt, maar dat kan niet altijd.
Zoals bij Oprah die alleen is maar ik heb een partner met een beroep waarbij hij 3 tot 5 dagen per week van huis is. Dan is er geen 50/50 mogelijk.
Hij heeft zoveel passie voor zijn werk en echt een specifiek beroep als chauffeur, met minder uren zou hij totaal ander werk krijgen (geen verre ritten, terwijl daar zijn passie ligt).
Ik vind het soms ook lastig om de discussies hier te lezen maar aan de andere kant hoef ik me niet te verantwoorden. Ik ga van 36 terug naar 24 uur en 3 dagen opvang dus. Als blijkt dat dit het niet is, bedenken we wat anders.
Nee, dat is het niet
Interessante discussie hier.
Ik woon en werk in België en merk dat er bij ons ook een andere cultuur is dan bij jullie. Hier is het veel meer aanvaard dat een vrouw( moeder) ook fulltime werkt en dat het kind 5dagen/week naar de opvang gaat. Bij de meeste van mijn vrienden gaat het kind 5 dagen/week naar de opvang.
En de vrouwen werken hier meestal ofwel voltijds ofwel max. 4/5e. Wel hier ook voornamelijk de vrouw die minder gaat werken om de kinderen bv. de woensdagnamiddag te kunnen opvangen.
Ik merk bv ook op mijn werk waar veel vrouwen werken dat het ook hier veroordeeld wordt ( vnl door de oudere collega’s) als een man al zijn vaderschapsverlof wil opnemen, laat staan dat hij ouderschapsverlof wil opnemen.
Naast de lopende discussie wil ik nog even zeggen dat ik het zo’n lastige combi vindt het ouderschap + semi voltijds werken.
Mijn oudste kind z’n school is gedaan om 15u30 maar door mijn werk kan ik er dan nooit om dus hij moet min. tot 16u30/17u in de opvang blijven maar dat vindt hij zeer lang. En voor mij is dat eigenlijk net zeer vroeg stoppen op mijn werk. Dus het is nooit goed, niet voor mijn kind en niet voor mijn werk. Zeer frustrerend vind ik het. En mijn man kan tijdelijk door een ongeval niet om mijn kind dus het ophalen en dergelijk komt nu volledig op mij terecht.
Voor iedereen nuttig om te weten:
Alle ouders, dus ook alle mannen, in dienstverband in Nederland hebben voor ieder kind recht op ouderschapsverlof. Dit is 26x het aantal uur dat je per week werkt en mag je inzetten tot je kind 8 jaar is. Het is onbetaald, tenzij anders afgesproken in je CAO. Je contracturen blijven gelijk.
Ouderschapsverlof mag alleen geweigerd worden bij zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang. Dan moet er overlegd worden of het op een ander manier ingedeeld kan worden.
‘Het kan niet’ is geen antwoord. Indien nodig kan de vakbond hierbij helpen.
Dit verandert per 1 augustus. In het eerste levensjaar wordt een deel betaald.
Ja dat ook nog! Dan krijg je 9 weken 50 procent betaald. Dit geldt voor zowel mannen als vrouwen in het eerste levensjaar van je kind.
Daarnaast is er ook nog partnerverlof, waarbij de partner tegen 70 procent salaris 5 weken verlof kan opnemen, zelf in te delen.
Belangrijk aan al deze regels: het mag niet zomaar geweigerd worden omdat het de werkgever niet uitkomt of gedoe oplevert. Je hebt hier recht op, net als dat je recht hebt op salaris, vakantiedagen en een gezonde werkplek. Het is geen gunst van een werkgever om dit wel of niet toe te kennen.
Ugh die 70% is me echt een doorn in het oog. Voor sommige mensen kan dat prima maar dit werkt ongelijkheid natuurlijk in de hand.
Ja heel jammer is dat. We gaan met heel kleine stapjes vooruit helaas.
Het kan ook gespreid opgenomen worden, bijv. 1 dag per week over een half jaar. Dan scheelt het per maand iets minder.
Maar helaas is het kan niet bij veel bedrijven wel een antwoord. Of ze staan het wel toe, maar straffen je vervolgens op een andere manier af door bv minder salarisverhoging dan de rest of geen bonus. Zo hebben forumleden het bv meegemaakt.
Mijn vader heeft een eigen bedrijf en 1 van de mannen neemt 1 dag per week ouderschapsverlof op en heeft het afgelopen jaar aantal keer een langere periode zorgverlof opgenomen ivm ziekte vrouw/kinderen. Nu doet mijn vader daar niet (meer*)moeilijk over verder, maar aan het einde van ieder jaar krijgt het personeel een bonus. Die bonus is bij iedereen een x-percentage van het maandloon. Personeel bespreekt blijkbaar onderling de hoogte van hun salaris/bonus. Prima, maar heeft dit jaar echt 2 collega’s aan zijn bureau gehad die het oneerlijk vonden dat man in kwestie een hogere bonus dan hun heeft gehad. Want is er minder geweest afgelopen jaar en hun bonus was lager. Daarbij vergeten ze even dat man in kwestie al 15+ jaar bij bedrijf werkt, een bak ervaring en kennis heeft die zij niet hebben en wel degelijk minder bonus heeft gehad dan toen hij wel 5 dagen werkte. Toch vinden ze het oneerlijk, want naast zijn vaste vrije dag is hij meerdere malen een langere periode afwezig geweest. De klagende collega’s zijn trouwens een man en vrouw… nu trekt mijn vader zich daar weinig van aan verder, maar zo’n soort persoon zal je leidinggevende maar zijn en je dus op die manier straffen voor het feit dat je verlof op neemt waar je recht op hebt om voor je gezin te zorgen…. En dat gebeurt dus helaas echt regelmatig. Om te janken.
Daarentegen werkt mijn man in een echt mannenbedrijf en werd hem toen ik zwanger was van de oudste gevraagd welke dag hij ouderschapsverlof wilde en heeft hij meerdere malen moeten aangeven dat in eerste instantie niet op te willen nemen. Dus het kan ook echt wel anders hoor, maar als ik naar toch wel regelmatige verhalen hier op het forum kijk waarbij werkgever moeilijk doet over verlof man of in onze eigen sociale kring, is dat anders eerder de uitzondering dan de norm helaas.
*meer want heb jaren geleden de nodige discussies met hem gevoerd erover toen dit voor het eerst ging spelen. Terwijl hij toen mijn zusje die nu 15 is nog niet naar school ging zelf iedere maandag vrij was
In veel situaties kan de vakbond helpen. Je hebt helaas nog veel starre en ouderwetse bedrijven die niet meedenken en dan ook nog roddelende werknemers erbij maakt het zeker niet makkelijker. Om te janken…
Juist daarom is jet zo belangrijk te weten dat iedereen recht op heeft, want zo wordt het helaas door die partijen vaak niet behandeld.
En positief: juist in deze tijd van arbeidstekorten krijgen ook veel bedrijven behoefte aan tevreden personeel dat minder werkt, dan aan personeel dat naar de concurrent gaat.
Nog een edit: je kunt ook hulp vragen hoe dit gesprek aan te gaan. Als je (geldt ook voor mannen) zelf een voorstel maakt hoe het werk in te richten in de nieuwe indeling en welke taken overgenomen moeten worden, is het voor een werkgever soms makkelijker om hierover na te denken dan alleen de boodschap ‘ik ga minder werken’. Geen garantie op succes maar het kan wel helpen om de relatie.
Nou ja ik had liever bijv beide 32 uur gewerkt, maar heb me erbij neergelegd.
Ik vind t ook nogal wat dat hij een andere baan zou moeten zoeken, terwijl hij juist zoveel passie heeft.
En natuurlijk kan hij naar minder uur, maar consequentie is wel dat zijn baan inhoudelijk veranderd en die van mij niet.
Door dit te plaatsen lijkt het net alsof jij vindt dat er altijd iemand van de ouders minder moet gaan werken, terwijl het scenario ook kan zijn dat je beide fulltime wil (of moet) werken. Ik vind je toon ook een beetje denigrerend.
Ik denk dat het al mis gaat vanuit de maatschappij. Als man & vrouw (beiden ouders iig) evenveel rechten krijgen met verlof dat is alles anders.
Mijn man is hier de ‘parttimer’. Wij werken allebei bij hetzelfde bedrijf dus daar zijn ze het gewend. Maar alsnog krijg ik overal de scheve blikken.
Zelfs op de peuterspeelzaal ben ik een apart geval, want ik ben de enige moeder die werkt. En krijg dit ook regelmatig te horen.
Zelfs mijn moeder die mij appt of ze bijvoorbeeld een sjaal mee had in de tas als ze alleen een muts vinden. Ik heb geen flauw idee wat mijn kind aan heeft de helft van de tijd. Want ik kleed haar niet aan en breng haar niet weg Maar ik ben haar moeder dus ik moet het blijkbaar weten.
Ik heb ondertussen geleefd dat niks goed is, want iedereen heeft een mening. Dus wij doen het maar zoals wij het goed denken te doen. Een situatie waarbij iedereen in ons gezin gelukkig is. En ook dat kan veranderen met de tijd.
Ja hoor m’n man is na 10 jaar vast dienstverband in de logistieke wereld met goed salaris vanwege de zorg van ons zoontje en (we probeerden toen voor een tweede) gestopt met z’n baan. Het was een ideale baan, slechts op 15 min rijafstand. Groot internationaal bedrijf. Er werd namelijk besloten dat hij in ploegendienst moest gaan werken ( starten wisselend tussen 6.00 en 9.00, geen avond of nachtdiensten) en dat heeft hij geweigerd vanwege: 1) hij mij mijn carrière toewenste en 2) hij graag z’n kind naar school brengt en daar graag de zorg van wil doen. Direct erna wel een goede baan gevonden met veel mogelijkheden (nog niet vast maar komt wel). Dus het kan zeker dat de man minder gaat werken als hij dat wil en niet de zorg makkelijk doorschuift naar de vrouw toe.
Edit ohja op baan 1 was zijn vrouwelijke leidinggevende die hem voor blok zette. Of jij je carrière of je vrouw je carrière ,zij wist wat ik deed).
De vanzelfsprekendheid waarmee je je argumenten probeert kracht bij te zetten is volgens mij hetgeen dat de meeste mensen stoort. Alsof niemand die denkpiste (waarom gaat de man dan niet gewoon thuis blijven/meer voor de kinderen zorgen) nog niet overlopen heeft met de partner.
Wij zijn in België trouwens ook niet zo vooruitstrevend hoor, want ook hier worden vooral vrouwen verwacht deeltijds te werken en deeltijds de zorg op te nemen.
Op mijn werk werken alle vaders ook parttime. Zelfs mannen die geen vader zijn overwegen ergens tijdens de opleiding minder te gaan werken. Is best wel acceptabel bij ons. Dus het kan zeker.z maar denk dat hier op het forum anders ligt. Edit en bij groot gedeelte in Nederland/België.
Even voor mijn beeldvorming; wat is parttime in jouw ziekenhuis? Ik ken namelijk alleen een arts in opleiding en die werkt rustig 60u in de week. Die noemt 40u per week parttime, wellicht dat mijn beeld daardoor wat vervormd is.
@Popje serieus wat is het probleem? Dat de situatie van Broodrooster helaas voor veel bedrijven en stellen niet de norm is in Nederland. En dat zou het wel moeten zijn. Samen kijken wat het beste past en niet de vanzelfsprekend dat de vrouw minder gaat werken.
@Perzik kan me goed voorstellen dat het in jullie geval lastig is. Maar als jullie er ok mee zijn is het ook prima he. Zeker als er wel een goede verdeling is als hij er wel is. Mijn man werkt meer, maar de momenten dat hij thuis is doet hij dus ook meer dan mij. Als hij alleen maar op de bank zit te commanderen als hij thuis is… naja dan waren we niet getrouwd
Denk dat dat ook per vakgebied nog sterk verschilt, waar ik nu zit gaat iedereen (zowel mannen als vrouwen, met en zonder kinderen) na de eerste (verplicht fulltime) 6 maanden parttime werken (dat is dan wel 33 uur betaald + 10 onbetaalde opleidingsuren).
Maar mijn vriend in een meer chirurgisch georiënteerd specialisme gaat straks als tweede ooit in hun vakgroep parttime werken (41 uur), en de eerste die dat gedaan heeft wordt nog bij elk voortgangsgesprek op z’n vingers getikt dat hij te weinig exposure zou hebben.