Werkende moeders

[Coco]

Ik denk dat je het gewoon moet proberen en vanuit daar een keuze kan maken.

Ik ben bij mijn eerste ook na een maand of 9 pas buiten deur gaan werken. Werkte wel een paar uurtjes pw thuis. Ik werkte 32 uur maar heb de eerste maanden maar 6 uur per dag gewerkt omdat ik borstvoedingsverlof (?) gebruikte om sneller naar huis te kunnen. Ik woonde dichtbij en redde dat net zonder te gaan lekken. Maar ik vond het persoonlijk te veel. Dus ben van 4 naar 3 dagen gedaan en voor mij voelt dat als de ideale balans.

[itakepictures]

Wat de anderen ook zeggen: kijk wat goed voelt voor JOU. Prima als anderen fulltime werken of niet werken of alles er tussenin, maar uiteindelijk moet je ook gewoon kijken naar wat jij wil. En wat je nu besluit kan altijd nog veranderen. Toen mijn kinderen naar school gingen ben ik wat meer gaan werken, en nu de baby er is weer wat minder.

Ook vond ik werken icm 2 jonge kinderen onder de 4 veel zwaarder dan toen ze 4+ waren. Toen ze jong waren was ikzelf vaak ook gewoon moe (tropenjaren; jonge kinderen, regelmatig ziek, gebroken nachten etc). Toen trok ik meer dan 3 dagen werken echt niet. Toen ze groter werden, meer zelf konden en we ook vrijwel altijden konden doorslapen merkte ik dat ik zelf ook meer energie had en ruimte in mn hoofd om te werken.

[Geranium]

@Ovenschaal

Ik zou niet nu beslissen dat je permanent minder wil werken, maar als je de mogelijkheid hebt om het eerste jaar zo wat flexibeler in te delen, gewoon doen wat jou fijn lijkt

@Feather een paar weken geleden postte ik iets vergelijkbaars en hoewel ik nog niet weer begonnen ben, ben ik uiteindelijk (onder andere aan de hand van de adviezen hier) op deze gedachte uitgekomen. Ik ga ook naar 32 ipv 36 door langdurig steeds een beetje ouderschapsverlof in te gaan zetten maar ik overweeg momenteel om in het eerste jaar van mijn kind meer verlof op te nemen en later wellicht structureel naar 32 te gaan.

Wat je schrijft is heel herkenbaar, ik werkte altijd veel en graag en nu ben ik wat meer “meh” erover, al merkte ik toen ik laatst alvast een klein werkdingetje ging regelen en m’n mailbox bekeek dat het werkvuurtje ook weer opflakkerde. Ik zie er ook wel tegenop om weer aan het werk te gaan, maar ook omdat de combinatie van werk en zorg me zwaar lijkt. Ik begin over anderhalve week weer dus we gaan het meemaken - wanneer ga jij weer aan de slag?

[Livre]

Ik werk momenteel 32 uur sinds januari en we hebben nu voor sept een extra dagje opvang geregeld zodat ik naar 36 uur zou kunnen. Ik heb nog geen idee of dat goed voelt tegen die tijd, maar toen zei mijn manager “dan probeer je het even en als het niet fijn is, verander je het weer terug, geen man overboord!”.

Overigens kostte het wennen aan 4 dagen werken (ik kwam van 5) me ongeveer 1.5 maand. In de eerste week stortte ik op donderdagavond al in, maar door thuis werken slim te plannen kon ik dat rustig opbouwen

[Geranium]

@Feather

en ook best een workaholic en ambitieus was, vind ik het denk ik ook lastig om toch de keuze voor (tijdelijk) minder te maken. Ook wat anderen dan daarvan vinden en blablabla. Het is niet alsof ik alle ambitie er tegelijk met m’n kind uitgeperst heb maar ik denk dat mijn prioriteiten zijn verschoven. Zo’n eerste jaar lijkt me echt vet leuk om mee te maken en die tijd krijg ik niet meer terug terwijl werken altijd nog kan.

Zooooo herkenbaar dit! Heel veel succes volgende week, ik ben heel benieuwd waar je op uitkomt uiteindelijk.

@Livre ik maak even een mental note van die 1.5 maand, voor het verwachtingsmanagement

[Geranium]

@Feather hoe ging het vandaag?

[appa]

De laatste tijd merk ik dat ik echt een beetje neerslachtig ben en vaak op het punt sta dat ik moet huilen. Dat alles als teveel voelt en vooral dat ik gewoon geen tijd meer heb om op te laden. Ik sta altijd aan voor werk of voor de kinderen (man en ik verdelen dit wel 50/50)
Ik werkte een aantal maanden 3 dagen (na geboorte van kinderen) en daarna 4 dagen gaan werken. Ik vond 3 dagen werken voor mijn thuis situatie / mezelf heel fijn. Ik had wat tijd voor mezelf, wat rust. Maar voor mijn werk vond ik het niet zo fijn, want alles duurt dan veel langer / gaat veel langzamer. Ik had het gevoel dat ik op werk bijna niet vooruit kwam (misschien ook door de combinatie met slaaptekort en dat mijn brein echt nog niet hetzelfde werkte als voorheen).
Maar met 4 dagen werken, merk ik dus dat ik nu zo erg ‘uitgerekt’ wordt, dat ik er niet blij van wordt.
En ik vind mezelf wel echt vele malen belangrijker dan mijn werk, dus ik ga voorlopig 3 om 4 dagen werken. En als dat niet voldoende is dan ga ik wel weer naar 3 dagen werken.

Ik verdeel de zorg om de kinderen 50/50 met mijn man. Hij ervaart precies hetzelfde en gaat binnenkort ook naar 3 om 4 dagen werken.
Ik vind het gewoon echt zo zwaar om geen tijd voor mezelf te hebben. En ook bijna geen echte tijd samen met mijn man.

Ik denk dat het al anders zou zijn als de kinderen allebei goed zouden door slapen. Maar nu al tijdenlang slechte nachten en dat helpt ook niet echt mee.
Hopelijk geeft het wat verlichting als ik weer wat minder ga werken…

[appa]

Ik heb dus zelf heel erg het idee dat we nu niet echt de ruimte hebben om dat te doen. We zijn beide 1 dag in de week thuis met de kinderen en het weekend doen we bewust samen als gezin. Omdat we vrij weinig tijd met zijn allen samen hebben. En omdat we het ook allebei best intens vinden om meer dan 1 dag in de week alleen voor de kinderen te zorgen
Dus als 1 van ons in het weekend ergens alleen heen gaat, dan is dat meer een uitzondering. En meestal regelen we dan ook dat er dan een opa en oma langs komen, zodat zij ook kunnen helpen. Mijn man heeft ook nog af en toe weekend dienst en dan zorg ik ook dat mijn/zijn ouders op zaterdag langs komen (want anders ben ik vrijdag + zaterdag en deel van de zondag alleen met de kinderen en dat vind ik best wel veel )

Soms als onze ouders langs komen dan gaan we ook even weg met zijn 2. Maar dat is ook niet zo vaak, omdat we zelf onze ouders ook niet super vaak zien ivm de afstand (op 2.5 uur rijden).
Laatst hebben ze wel een aantal nachten ook opgepast en aan gegeven dat ze dat vaker willen doen. Dus dat geeft ook wel wat lucht dat vind ik wel super fijn.

Ik ben me er ook wel van bewust dat dit echt de tropenjaren zijn. Maar het is steeds een hele delicate balans om het allemaal goed vol te houden.

[Ishq]

Jij hebt ook een tweeling toch? Ik kan mij voorstellen dat 2 dreumessen ook echt pittiger is dan 1. Ik ben naar 4 dagen werken gegaan en werd mij ook echt te veel i.c.m huishouden. Ook totaal geen tijd voor mijzelf. Nu ga ik weer naar 3,5 dag, en dat gaat mij hopelijk wel meer rust en ademruimte geven. Ook zodat het weekend meer weekend is Ipv schoonmaak weekend.

Ik ging nu dan weleens gewoon een uurtje in bad, youtube filmpjes erbij, kopje thee en niemand komt in de badkamer. Was praktisch in te regelen en dan toch even momentje voor mijzelf. Soms ook iets meer de boel de boel te laten en dan even een uurtje voor jezelf wat doen. Iets voor jezelf hoeft ook niet per se buitenshuis hè.

[itakepictures]

Wat naar dat je je zo voelt! Onderschat inderdaad niet wat slaapgebrek met een mens doet. Vriendinnen van mij werden er echt heel neerslachtig van. Goed om even wat gas terug te nemen van werk. Zorgen dat het net jou goed gaat is belangrijker dan al het andere

[Feather]

Wat lief dat je ernaar vraagt M’n eerste dag was uiteindelijk pas vandaag en vond het heel chill en gekkig tegelijk. Mijn team was er niet dus dan begin je toch ‘alleen’ (wel met je 800 mails). Maar het voelde ook gelijk weer heel vertrouwd. Nav m’n vraag hier en reacties daarop ga ik beginnen met 28 uur en ben toch wel blij met dat vooruitzicht

Ik vond het wel lastig om te kolven. Zat de hele middag in gesprek en ik durfde dus niet te zeggen ‘joe, ik moet nu even kolven hoor’. Dus dat wordt wel iets om alert op te zijn.

Jij begint volgende week toch? Ben je er al klaar voor?

[Geranium]

Ah dat klinkt als best wel een goede eerste dag! En die 28 uur is ook fijn. Hoe ga je die uren verdelen als ik vragen mag? Ik heb een proefberekening voor zowel 24 uur als 28 uur uitstaan bij HR (met ouderschapsverlof dus niet voor altijd). Van vriendinnen hoor ik ook hoe lastig het is om die tijd om te kolven te nemen. Je hebt er recht op, hopelijk voelt het snel normaler om te doen!

Ik begin inderdaad volgende week weer. Ik verheug me ook echt niet op mijn inbox Daarnaast had ik een paar bijpraat-gesprekken deze week en sindsdien zie ik het echt helemaal niet meer zitten, mijn God. Er zijn veel wisselingen in mijn team geweest, er is iemand uitgevallen en er vertrekt binnenkort nog iemand. Ik kom terug in een relatief onbekend team en de werkdruk zal meteen wel weer full on zijn. Mijn leidinggevende heb ik al laten weten dat ik anders in mijn werk wil gaan staan (gewoon m’n uren werken ipv structureel overwerken en dat betekent ook dat ik niet meer alles 100% van m’n aandacht kan geven), nu mijn team nog.

[Rockstar]

Ik vind de combi werken en moeder zijn nog altijd echt lastig.
Ik heb nu een zoon van 5 en mijn dochter is bijna 2.5.
We hebben nog steeds onderbroken nachten dus dat helpt niet en mijn zoon gaat echt niet graag naar school dus dat is iedere morgen strijd en ik wil hem dan ook niet te lang op school laten dus ook lastig met werk.
Ik werk 4/5e wat op mijn werk het minimum is en ik merk echt dat het mij niet meer lukt.
Liefst van al zou ik gewoon een thuisblijfmoeder zijn. ( is financieel geen optie)
Nu is alles altijd haasten en doordoen en geen tijd voor.
Ik had echt gehoopt dat ik na een paar jaar meer mijn weg erin zou vinden maar het blijft voor mij dus wel lastig.
Ik ga waarschijnlijk wel binnenkort op zoek naar ander werk dus mogelijks gaat het dan iets beter geen idee.

[Cactuss]

Heel herkenbaar dit. Ik zou ook het liefst thuisblijfmoeder willen zijn, maar kan ook financieel niet. Ik heb ook het gevoel dat ik altijd haast heb, nergens volledig tijd/aandacht voor heb, zowel niet voor mijn werk, want ik ben altijd moe van gebroken nachten en dan weer zieke kinderen etc., als voor mijn kinderen, want ik heb altijd haast om ze weg te brengen, op te halen, naar afspraken racen (mijn oudste heeft medische problemen, waardoor ze meerdere therapieën per week heeft en vaak ziekenhuisafspraken heeft) en bij hen ben ik vaak ook weer moe door intensieve baan met lange dagen. Ik zou niet eens weten wanneer ik daarnaast nog zou moeten sporten of huishouden kan bijhouden…

Mijn kinderen zijn wel jonger, 3 jaar en 6 maanden, dus hoop dat het nog beter wordt…maar ik zit ook wel te denken om misschien een andere baan te gaan zoeken, met minder uren en minder verantwoordelijkheid, zodat alles misschien wat meer in balans komt en ik wat meer kan genieten van alles.

[Rockstar]

Ik wil zeker ook geen carriere maken, ben niet echt ambitieus. Maar met wat ik doe ( payroll bij sociaal secretariaat) kan ik min.4 dagen werken. Ik zou inderdaad eens gaan zoeken naar een job met minder uren. Ik denk ook echt dat mijn zoon deugd zou hebben van hem iets meer te kunnen opvangen.
Nu moet hij dagelijks in de opvang blijven ( school is ook al om 15u30) gedaan.
Ik vind het alleen zo lastig om een andere job te zoeken geen idee wat en hoe. En op dit moment hebben mijn man ik en gezamenlijk een deftig inkomen en ben mss ook angstig om dat op te geven.
In welke sector werk jij als je dat wil delen?

[Rockstar]

ik begrijp dat je dit zegt maar is mijn geval niet zo. We verdelen de verantwoordelijkheden en dergelijke al vrij goed. We voeren/halen elk dagelijks 1 van de kinderen ook s’avonds en s’morgens zorgen we beiden voor de kinderen. Ik denk wel dat ik er meer "last van heb en dat mijn man dat meer naast zich neer kan leggen.
Wij hebben gewoon ook niet echt “makkelijke” kinderen. Ze vragen heel veel aandacht en vooral mijn zoon is heel aanhankelijk. Dus eigenlijk als ze wakker zijn kunnen we bv weinig huishouden doen.
Mss ligt dat ook aan ons hoor maar ik heb sowieso dus echt moeite om die dingen goed te verdelen en organiseren.

[Leann]

Dit is wel heel erg herkenbaar. Kinderen zijn dezelfde leeftijd (3,5 jaar en 5,5 maand) en de oudste moet twee keer per week naar therapie. Het blijft een heen en weer gevlieg.
Weet ook totaal niet hoe ik het moet doen als de oudste naar school gaat qua planning.
Mijn man doet overigens ook veel, alleen de nachten doe ik altijd.

[Feather]

Ik merk dit ook met mijn werk. Moet per see op kantoor zijn op een dag dat ik eigenlijk vrij ben en dan “kan je best even je ouders bellen om op te passen”.

Alle grootouders hebben aangegeven dat ze geen vaste oppasdag willen en best willen inspringen maar dat ook niet altijd zomaar kan, omdat ze zelf ook nog een leven hebben (en terecht).

[Alane]

Ik merk ook steeds meer dat mensen aan mij vragen wat we gaan doen qua opvang en het dan inderdaad raar vinden dat opa’s en oma’s niet komen oppassen. Mijn eigen ouders wonen op een uur rijden en mijn schoonouders op bijna twee uur. Ik wil dat niet eens van ze vragen voor elke week en als ze het zouden aanbieden dan zou ik me er ook niet lekker bij voelen. Ik ben inmiddels gewend aan de ‘wacht maar tot je kind er is’ in combinatie met mijn eigen werkdagen, maar nu gaan mensen dit ook zeggen over opa’s en oma’s. Alsof die ineens een vaste oppasdag zouden willen als het kind er is. Ze hebben ook nog hun eigen leven, werk etc. Heel bijzonder dit.

[Alane]

Heb je helemaal gelijk in! Ik denk dat als ze dichtbij wonen mensen nog sneller geneigd zijn om het raar te vinden. De afstand is toch ook snel al een reden en een excuus om er verder niet over na te hoeven denken. Los van het feit dat ze hun eigen leven hebben, moet je ook nog maar willen dat ze een rol spelen in de opvoeding van je kind.