Inderdaad wat @Medusa zegt. Osv is op basis van je huidige contract. Als je dat gewoon laat doorlopen tot je osv op is, dan blijft de osv gewoon hetzelfde. En dan kan je daarna je uren laten aanpassen, zonder dat iets aan je osv verandert
Maar… is dat niet gewoon te verklaren? Namelijk: gewoon het financiële plaatje? Hoe nodig 2 inkomens zijn door alle kosten en het misschien eerder een luxe en privilege als je zoveel thuis kan blijven als 1 van de 2, of zeg ik nu iets geks?
Ik stem ja, maar vooral om meer tijd voor mijzelf te hebben en niet om meer voor m’n kind te zorgen.
In dat geval begrijp ik het volkomen natuurlijk.
Maar in dit topic lees ik juist vaak verhalen van moeders die het heerlijk vinden om 32 uur te werken en dat “vrijwillig” doen t.o.v. een extra dag thuis zijn bij hun kinderen.
En in dat geval voel ik me dan vaak een vreemde eend, omdat ik dat dus totaal niet heb. Vind 2 dagen werken leuk en goed, maar ben altijd blij als ik weer thuis ben.
Hier een moeder van een tweeling (8mnd) en 2 bonuskids (7jr en 11jr, voor 50% van de week bij ons). Voor de komst van de tweeling werkte ik 24 tot 32uur, waarvan 4uur vanuit huis. Dat was prima te doen voor mij.
Nu zoek ik een baan voor 20 uur per week (2,5 dag) op locatie en indien er hybride gewerkt mag/kan worden wil ik graag 24 uur per week werken (2 dagen op locatie en 1 dag thuis).
Ik vond deze keuze qua urenaantal heel moeilijk omdat werk altijd erg belangrijk voor mij geweest is. Mijn man kan niet minder gaan werken, maar hij gaat wel proberen een andere baan te vinden met meer flexibiliteit in uren zodat hij op de dagen dat ik met 4 kids ben, kan bijspringen. Het zijn tenslotte ook (en bij 2 kids zelfs alleen (in theorie)) zijn kinderen.
Over 3,5 jaar gaat de tweeling naar de basisschool, mijn bonuszoontje naar de middelbare en bonusdochter zelfs al naar mbo. Dan ben ik van plan om weer meer uren te kunnen gaan werken zodat ik mezelf kan ontwikkelen op werkgebied.
Mijn werkgever was niet aangesloten bij een cao en heeft daardoor de afgelopen jaren nooit loonstijgingen gegeven. Dat zorgt ervoor dat ik qua salaris amper tot niet omlaag zal gaan ondanks ik minder uren ga werken.
Nu eerst de ziektewet uit en een baan vinden die aan deze eisen voldoet, maar dat terzijde .
Bij ons in het onderwijs is dat niet zo… als je daarna terug gaat naar 4 dagen moet je OSV terugbetalen …
Edit, voor zover ik kan vinden op Google is dat echt een onderwijs ding
Of een overheidsfunctie ding?
Samenvatting
Linkje
Als je binnen zes maanden na het einde van het ouderschapsverlof ontslag neemt of disciplinair wordt ontslagen, moet je je salaris welke gedurende je verlof is doorbetaald, terugbetalen. Dit geldt niet als je bij een andere gemeente gaat werken of als je je partner volgt, die ergens anders in het land gaat werken.
Ook als je binnen drie maanden na het einde van het betaalde ouderschapsverlof minder gaat werken op je eigen verzoek moet je je salaris welke gedurende je verlof is doorbetaald, terugbetalen.
Wanneer je ervoor kiest om aansluitend aan je periode van betaald ouderschapsverlof, gedurende meer dan 3 maanden onbetaald ouderschapsverlof te nemen, is de terugbetalingsverplichting niet van toepassing.
Oh dit is dus op mij van toepassing. Thanks! Maar te omzeilen dus door eerst het betaalde osv op te maken en daarna mijn onbetaalde osv.
Bovenaan jouw link staat dat dat is komen te vervallen per 01-01-2020. Volgens mij is dat in het onderwijs ook aangepast, iig in de CAO PO (daar valt jouw werkgever ook onder toch?). De details weet ik niet, maar weet wel zeker dat er iets veranderd is aan die terugbetalingsregeling. @Monito
In de cao gemeenten is dat iig ook veranderd, terug betalen hoeft niet meer.
Of gewoon echt je droombaan hebben en gelukkig worden van werken. Happy me, happy mom, happy baby.
Oh dan moet ik toch wachten tot de zomervakantie voorbij is en ik het aan HR kan vragen.
Edit: dit is wat ik in de CAO terug lees:
‘Een werknemer kan in bepaalde gevallen worden verplicht tot terugbetaling van
de bezoldiging zoals bedoeld in artikel 15.7 tijdens de verlofperiode. Die plicht
bestaat indien de werknemer binnen een jaar nadat hij (een gedeelte van het)
ouderschapsverlof op grond van deze regeling heeft genoten ontslag neemt of hij
wegens plichtsverzuim wordt ontslagen en wanneer de betrekkingsomvang binnen
een jaar na afloop van de verlofperiode wordt verkleind tot de helft of minder van
de betrekkingsomvang op de dag voorafgaand aan de ingangsdatum van het verlof.
In die gevallen is de werknemer verplicht tot terugbetaling van de bezoldiging
die hij gedurende het ouderschapsverlof heeft ontvangen over het aantal uren
waarmee de betrekkingsomvang is verkleind. De terugbetalingsverplichting geldt
niet voor het gedeelte van de bezoldiging van het betaald ouderschapsverlof
waarvoor de werkgever een wettelijke uitkering betaald ouderschapsverlof van
UWV heeft ontvangen.’
Super mooi als dat kan! Ik heb dat helaas nog nooit zo ervaren. Niet echt een duidelijke passie of toewijding op werkgebied.
Vind m’n werk echt wel leuk en heb het goed naar m’n zin daar, maar m’n droombaan zou ik het niet willen noemen.
Hoop dat ooit ook nog eens mee te mogen maken!
Nouja, vrijwillig klinkt zo gek. Ik ga nu anders naar mijn werk dan voor ik kinderen had, het is even minder mijn prioriteit, maar ik vind het ook wel belangrijk de financiële verantwoordelijkheid en het plezier, of soms ook last ;), van met de kinderen zijn met mijn partner te verdelen. Ik snap bij vrouwen die weinig werken (niet persoonlijk naar jou toe hoor, ken je financiële situatie natuurlijk niet) niet dat de partner dan niet ook een dagje wil terugschakelen of osv wil opnemen om een dagje alleen met de kinderen te hebben.
Ik denk niet dat dit topic een goeie afspiegeling is van de maatschappij. Dus misschien voel je je hier een ‘vreemde eend’, maar je past prima in het plaatje van hoe de Nederlandse samenleving een moeder het liefste ziet.
Ik vond dit wel een interessant artikel in dit opzicht:
In mijn vriendenkring merk ik ook wel verschillen tussen hoe flexibel werkomstandigheden zijn en hoe zwaar de combinatie met ouderschap wordt ervaren. Ook bijvoorbeeld qua kolven. Ja, daar zijn regels en wetten voor, maar hoe zit het in de praktijk?
Maar dan begeef jij je toch gewoon niet in een wereld waarin beide partners weinig verdienen en er dus simpelweg 2 salarissen nodig zijn om rond te komen?
Het is toch überhaupt een privilege/luxe als een van de twee (beduidend) minder kan werken, want dat betekent dat de ander dus zodanig genoeg geld binnenhaalt en daarmee een gezin gerund kan worden. Mijn punt ging over basisinkomen en überhaupt kunnen rondkomen, omdat iemand zich afvroeg of het goed was omdat niet veel mensen dat doen in haar omgeving. En ik noemde dat als een van de verklaringen. Los van wie van de twee minder werkt? Nergens noem ik iets over wie van de 2. Dus je tweede punt snap ik niet helemaal, natuurlijk is dat zo? Maar mijn reactie/punt ging over de privilege om minder te kunnen werken want dat betekent dat je die ruimte hebt en dat heeft niet iedereen.
Ze bedoelt denk ik vooral dat het een privilege/luxe is om die keus zelf te kunnen maken op basis van waar je blij van wordt.
Ik zeg niet dat dit voor jouw situatie ook geldt maar ik hoor en lees regelmatig over situaties waarbij de thuisblijvende partner (vaak de moeder) er bekaaid vanaf komt bij een relatiebreuk. Vooral als ze niet getrouwd waren, want dan is partneralimentatie niet aan de orde bijv en hoef je de pensioenopbouw ook niet te delen. En fijn dat je er zo in staat dat je het samen doet als je elkaar nog aardig vindt, maar dat kan zo maar veranderen als je uit elkaar gaat. In mindere mate heb ik dit van dichtbij meegemaakt en dat beïnvloedt wel hoe ik naar financiële (on)afhankelijkheid kijk en hoe ik mijn eigen situatie als gevolg daarvan inricht.
Dat gezegd hebbend snap ik ook heel goed dat het als werkende partner ook heel fijn kan zijn dat er een thuisblijvende ouder is, en dat situaties soms ook noodgedwongen zo ontstaan maar wilde toch reageren op je citaat
Natuurlijk is dat zo, maar ik reageerde je ‘we zijn toch een gezin’ stukje omdat ik dat (gekleurd door mijn eigen ervaringen) een vrij risicovolle take vind als je het niet goed regelt met elkaar.
En het kan ook goed gaan. Mijn ouders zijn niet prettig uit elkaar gegaan (zij ging er vandoor met een ander en zij was ook de afhankelijke nooit gewerkt hebbende ouder).
En toch heeft mijn vader alles voor haar geregeld financieel. Een auto gekocht, huis inrichting, deel van pensioen etc. Hij had carrière gemaakt dankzij haar aandeel thuis. En hoe de breuk nu ook was gegaan, dat feit stond.
Plus dat kinderen er ook last van zouden hebben als zij letterlijk niks had (oké ze had een vent met een baan en geld. Dat wel. Maar dat was ook zo weer voorbij lol)