Werkende moeders

Zwanger en kinderen
#1599

Ik zeg niet dat dit voor jouw situatie ook geldt maar ik hoor en lees regelmatig over situaties waarbij de thuisblijvende partner (vaak de moeder) er bekaaid vanaf komt bij een relatiebreuk. Vooral als ze niet getrouwd waren, want dan is partneralimentatie niet aan de orde bijv en hoef je de pensioenopbouw ook niet te delen. En fijn dat je er zo in staat dat je het samen doet als je elkaar nog aardig vindt, maar dat kan zo maar veranderen als je uit elkaar gaat. In mindere mate heb ik dit van dichtbij meegemaakt en dat beïnvloedt wel hoe ik naar financiële (on)afhankelijkheid kijk en hoe ik mijn eigen situatie als gevolg daarvan inricht.

Dat gezegd hebbend snap ik ook heel goed dat het als werkende partner ook heel fijn kan zijn dat er een thuisblijvende ouder is, en dat situaties soms ook noodgedwongen zo ontstaan maar wilde toch reageren op je citaat

4 likes
#1601

Natuurlijk is dat zo, maar ik reageerde je ‘we zijn toch een gezin’ stukje omdat ik dat (gekleurd door mijn eigen ervaringen) een vrij risicovolle take vind als je het niet goed regelt met elkaar.

1 like
#1603

En het kan ook goed gaan. Mijn ouders zijn niet prettig uit elkaar gegaan (zij ging er vandoor met een ander en zij was ook de afhankelijke nooit gewerkt hebbende ouder).
En toch heeft mijn vader alles voor haar geregeld financieel. Een auto gekocht, huis inrichting, deel van pensioen etc. Hij had carrière gemaakt dankzij haar aandeel thuis. En hoe de breuk nu ook was gegaan, dat feit stond.
Plus dat kinderen er ook last van zouden hebben als zij letterlijk niks had (oké ze had een vent met een baan en geld. Dat wel. Maar dat was ook zo weer voorbij lol)

5 likes
#1605

Sorry maar dit vind ik echt om te janken, hoezo kan je man niet minder gaan werken? Wat nou als hij jou niet had, zouden z’n kinderen dan altijd alleen thuis zijn? Of zouden ze meer bij zn ex zijn?
Dat is toch geen houdbare situatie zo…

9 likes
#1606

Ik weet natuurlijk niet hoe de situatie van Aksiram precies is. Maar mijn vriend heeft ook twee kinderen uit een eerdere relatie en voor hem is het ook lastig om minder te gaan werken omdat op dit moment de alimentatie vrij hoog is. We zijn nog aan het uitzoeken of dat minder wordt als hij vrijwillig minder gaat werken. Want dat is ook niet altijd zo.

Het is voor hem best een hoge, vaste last iedere maand. En ik draag daar niet aan bij.

1 like
#1607

Ik zou dit inderdaad goed uitzoeken, want ik zit nu dus in een kut situatie hierdoor! Ik heb een nieuwe baan, terwijl mijn ouderschapsverlof (40% betaald) net is afgelopen. In mijn CAO staat dat je alles terug moet betalen als je tijdens- of binnen 6 maanden na het verlof ontslag neemt. Ik moet dus bijna 4000(!!) euro terug betalen. Voelt echt genaaid, maar echt m’n eigen domme schuld dat ik dit nooit goed heb gelezen/uitgezocht…

#1608

Is het echt zo erg? Hij is al lange tijd aan het proberen elders zijn beroep uit te kunnen gaan oefenen in 32 of 36 uur ipv 40, maar overal willen ze echt alleen fulltimers of er is (te)veel inkomensverlies. De hoge alimentatielast gaat indd niet omlaag als je vrijwillig daarvoor kiest. Alleen noodgedwongen ontslag en aantoonbaar bewijs dat hij geen 40urige baan kan vinden voor hetzelfde salaris zouden daar mogelijkheden in kunnen bieden. Wat @Vloeistof ookal zegt.
Daarom wil hij dus van beroep gaan veranderen zoals bijvoorbeeld in de sales in de branche waar hij nu werkzaam is. Dan zou hij deels vanuit huis kunnen werken of wel eens smiddags vrij kunnen zijn en dan savonds werken. Maar dan willen we wel graag dat ik eerst weer een stabiel inkomen (en uberhaupt een baan) heb.

Ik werkte trouwens al 24 tot 32 uur, ik ben niet in uren geminderd voor mn bonuskinderen of voor mn man. Ik wil nu wat gaan minderen doordat de tweeling erbij gekomen is. Voordat hij met mij samen was, en in het eerste jaar dat wij samenwoonden, hebben zijn ouders altijd tijdens werktijd de zorg voor zijn kids uit zn vorige relatie op zich genomen. Daarna hebben we dat langzaam afgebouwd omdat de kids graag met mij wilden zijn en ik mn werkdagen zo kon inplannen dat dat mogelijk was zonder minder te gaan werken.

5 likes
#1609

Oh wow, wat shit! Dat is echt zuur zeg…

5 likes
#1610

Het is toch algemeen bekend dat vrouwen vaak minder verdienen dan mannen, voor hetzelfde werk. En dat als er kinderen komen, de vrouw 9 van de 10 keer degene is die degene is die minder gaat werken. Prima als het voor jullie werkt maar dit is wel maatschappelijk een ongeschreven regel die geldt. Dat kun je gewoon niet ontkennen.

5 likes
#1611

Ik kan je geen privébericht sturen dus even zo: in welke richting zoek je een baan? Mijn werkgever heeft regelmatig leuke en afwisselende vacatures voor 18 uur (fulltime is 36 uur, daar komt die 18 vandaan), hybride werken, betaalt goed, super flexibel, meedenkend etc etc en centraal in NL. Het is leuk om te zien welke mensen in die functies zitten, niet alleen moeders maar ook mensen met andere zaken waardoor ze niet fulltime kunnen of willen werken en ze voelen zich allemaal alsof ze met deze baan de jackpot gewonnen hebben.
Stuur me gerust een privéberichtje als het niet wil lukken met je zoektocht, ik weet dat het heel lastig is.

13 likes
#1612

Ik heb je een pb gestuurd!

1 like
#1613

En dat gaat ook hand in hand (het minder werken en minder verdienen). Het is minder heftig (financieel) als ik ene dag minder ga werken dan wanneer m’n man dat zou doen. Want de financiële gevolgen zijn groter (want hij verdient meer). En doordat hij redelijk fors meer verdiend is de KOT lager, en is het wel de oplossing (voor puur financieel dan hè) als ik een dag minder werk en niet wanneer hij dat zou doen…

#1614

Yes ik! Officieel is het geen fulltime. Op papier is het 32 uur, maar ik werk 4 dagen van 8 tot 18 uur en dan heb ik ook regelmatig avond-, nacht- en weekenddiensten. Mijn kinderen kennen mij niet anders dan met deze routine. Soms is het wel pittig hoor, maar m’n partner heeft een normale kantoorbaan en is itt mij veel flexibeler. Dat zorgt voor een fijn balans in ons gezin.

Mbt “later weer extra kunnen werken”, dat gaat helaas niet op in m’n vakgebied. Wel heb ik het idee dat het straks iets beter voor mij is qua werktijden en ik meer tijd heb voor de kids. Juist op de basisschool extra tijd vind ik belangrijker. Het is een enorm beïnvloedbare periode voor hun. En ze snappen zoveel meer, dat vind ik juist heel fijn.

2 likes
#1615

Ik wil graag even klagen.

Ik werk 38 uur in 4 dagen dus heb 1 dag ouderschapsverlof. Omdat ik zulke lange dagen maak is mijn man duidelijk primary caregiver, omdat hij hem altijd haalt en brengt naar de opvang. Ik doe dan altijd het bedritueel, maar dat is effectief maar 1 uurtje per avond. Ik merk de laatste dagen dat mijn baby (10 maanden) heel erg gefocust is op mijn man. Hij is de hele tijd op zoek naar hem; springt bijna uit mijn armen als ik hem vasthou, kruipt straal langs me als mijn man ook in de ruimte is, en het maakt me echt verdrietig. Ik wil niet minder werken, ik ben gek op mijn werk en vind mijn carrière heel belangrijk dus wil graag 4 dagen blijven werken, maar ik vind dit heel lastig omdat ik het gevoel heb dat mijn baby en ik te weinig ‘exposure’ hebben en hij daardoor minder/anders aan me hecht… pfff ik weet dat dit soort eenkennigheid van voorbijgaande aard is en dat het echt wel goed komt en hij écht wel goed gehecht is aan mij. Maar man man man wat vind ik het zwaar.

3 likes
#1616

Is ook heel zwaar! Maar inderdaad niks persoonlijks. Kinderen wisselen daar ook in en vaak helemaal niet gelieerd aan hoeveel je bij ze bent. Neemt niet weg dat het best wel rot kan voelen als je kind je afwijst t.o.v. je partner. Goed over blijven praten samen en dingen met je kind doen met de andere ouder buiten het zicht helpt hier goed.

5 likes
#1617

@the.rebel.club Dit wilde ik ook zeggen. En ook dat het niet hoeft te liggen aan hoeveel je werkt, ook kinderen die voornamelijk bij de ene ouder zijn kunnen naar de andere ouder neigen. Daar valt in mijn ervaring geen peil op te trekken en het zijn inderdaad allemaal fases. Voor hetzelfde geld zit je dadelijk in een fase waarin jouw zoontje alleen jou wil.

Mijn partner en ik hebben allebei fases waarin ons werk drukker is of rustiger, en waarin we dus meer of minder met ons kind kunnen zijn, en wat we altijd doen in zo’n drukke periode is heel specifiek ‘andere’ activiteiten dan normaal doen, in je eentje met het kind. Dus echt even een momentje voor jullie samen. Gewoon hele simpele dingen hoor, niets speciaals, maar wel even focus 1 op 1.

1 like
#1618

Je zou natuurlijk ook in het weekend wat meer quality time met je kind kunnen besteden hè. Dat je even een uurtje 1 op 1 tijd met je baby hebt (dus niet alleen de avondroutine).

En inderdaad kinderen hebben altijd voorkeuren, wisselt iedere keer. Dat moet je niet persoonlijk vatten.

3 likes
#1619

Er zijn al meer reacties gekomen, maar dit heeft niets te maken met te weinig ‘exposure’, jullie kind zoekt nu tijdelijk meer contact met zijn vader en voor je het weet is het weer andersom. Dat herken ik tenminste vanuit onze situatie (ik werk 40u in 5 dagen en vriend 36 in 4 = 1 ouderschapsdag). Momenteel hangt ze weer heel erg aan mij.
Je gevoel van afwijzing is heel herkenbaar en begrijpelijk, maar probeer het van je af te zetten.
Wat mij toen hielp is echt 1-op-1 tijd met haar en dat haar vader uit beeld was, dan lag de focus weer lekker op mij.

4 likes
#1620

Ahh dat is ook pittig. Gelukkig zoals je zelf zegt is het een fase. Mijn peuter wilde op gegeven moment alleen maar mij terwijl mijn vriend juist alles deed, omdat ik vanwege zwangerschapsklachten weinig kon.

2 likes
#1622

Lastig hé. Even misschien ter relativering: wij hebben hier altijd geprobeerd alles zo gelijk te verdelen, maar door het onregelmatig rooster van mijn man + langere dagen spendeer ik meer tijd met ons kind. Rond de periode dat jij beschrijft begon ons kind ook heeel hard te focussen op mijn man, ondanks ik dus de “primary” was. Een op een ging het dan wel altijd goed, maar als we er beide waren en ze bv verdrietig was, móest het mijn man zijn die haar troostte. Begon ze te huilen wanneer ík haar ophaalde van de opvang ipv papa (terwijl ik dat altijd deed, mijn man doet ze weg s ochtends).
Ik heb me hier ook heel onzeker over gevoeld (geef ik haar wel voldoende liefde? doe ik het wel goed?).
Ondertussen is ze 1 jaar en 9 maand en kan ik wel zeggen dat het beter rechtgetrokken is, ze is nog altijd eerder een “papaskindje”, maar voelt zich duidelijk op haar gemak en gehecht aan mij.

Dus wat ik eigenlijk wil zeggen, soms hebben kinderen gewoon hun voorkeur qua ouder, hoe pijnlijk het ook kan zijn voor de ander. Dit hoeft niets te maken hebben met de hoeveelheid tijd die je samen doorbrengt, belangrijk is dat de tijd die je doorbrengt kwalitatief is.

2 likes