Werkende moeders

[Poopiesjaakie]

Wat zouden jullie doen in deze situatie? Het is een lang verhaal maar als ik te veel weg laat is het niet duidelijk.

Ik werk nu 2 jaar bij huidige werkgever, het werk is niet wat ik er van verwacht had, heb geen inbreng, voel dat ik niet op waarde word geschat, vrijwel geen inspraak en verantwoordelijkheid vanuit mijn rol, wel een paar leuke collegas die als vriendinnen voelen maar ook heel veel die nooit op kantoor zijn/ altijd laat zijn als er wel wat is…

MAAR, het betaalt goed, we werken officieel 36u maar in praktijk werkt iedereen minder en niemand zegt er wat van. Je kunt altijd thuis werken, ideaal te combineren met kleine kinderen.

Toch zit het met al een tijd niet lekker en heb ik 2 jaar geleden ook al eens gesolliciteerd bij iets anders, helaas toen niet geworden uiteindelijk. Ik dacht toen maar: ‘ik ga er hier gewoon het beste van maken en het is best chill tijdens de tropenjaren’. 8 maanden later werd ik (weer) zwanger en nu ben ik 7 maanden geleden bevallen. Zwangerschap was mentaal heel rot, ook een ppd gehad(heb ik nog? Heh nu therapie), dus ik kan maar WIL hier ook helemaal niet weer gaan werken omdat ik al zo weinig energie heb en dit werk vooral energie zuigt. Sta nu al 2 maanden ziekgemeld.

Volgende week moet ik weer beginnen van de bedrijfsarts, ministapjes. Ik begreep al dat ze nog steeds met dezelfde shit te maken hebben als toen ik met zwangerschapsverlof ging.

Nu wil het volgende; ik kijk wel eens vaker bij vacatures en ik zag echt iets Héél erg leuks!! Veel verantwoordelijkheid, meer op niveau van mijn studies, meer aanzien (ja shit ik blijk dat toch belangrijk te vinden)… maar ook; meer werk en vooral bereikbaarheid buiten kantoortijden. Het onderwerp vind ik wel heel erg interessant, maar ze zeggen wel eerlijk dat het wel veel van je prive leven vraagt. Nu heb ik hier volgende week ook een tweede gesprek voor.

Wat zouden jullie doen? Gewoon proberen en hopen dat dit energie GEEFT (mocht ik aangenomen worden), bij huidige functie weer opbouwen en van die rust genieten? Ik heb dus 2 kleine kindjes. Mijn partner steunt me enorm. Maar vanuit ziektewet naar drukke baan vind ik zo spannend ( ik zou wel onderhandelen dat ik pas over 2mnd kan beginnen zodat ik nog even op mezelf kan focussen).

Bedankt voor het lezen

[grace]

Ik zou het doen. Ik denk dat een saaie stabiele baan onder je niveau rationeel gezien goed klinkt als jonge moeder, maar bij de combinatie werk onder je niveau en zorg voor twee kleine kinderen ligt denk ik een enorme bore out op de loer. Er vanuit gaande dat je gezondheid dit aankan (!) en je partner dit gaat ondersteunen denk ik dat je uiteindelijk meer hebt aan uitdaging en voldoening dan je ergens kapot vervelen. Als het niet gaat kun je je altijd nog ergens anders gaan vervelen toch?

[MyMoon]

Ik zou het ook doen. En jezelf dan de tijd gunnen om te kijken of het lukt. Mocht het toch niet werken, dan kun je altijd weer verder kijken. Klinkt eigenlijk vooral als een goede kans!

Maar daarbij wil ik wel aangeven dat het voor ons echt onmogelijk is om in te schatten of je dit aankan. Dat ligt zo erg aan allerlei kleine dingen (je eigen verkracht, je sociale omgeving, waar krijg je energie van, heb je 'zorgen’kinderen , enz.).
En ik denk dat de rol van de nieuwe werkgever ook groot is. Buiten werktijd bereikbaar zijn lijkt mij niet zo een probleem, maar zijn ze ook flexibel de andere kant op? Als je een keer naar de huisarts moet of eerder weg wil, wil thuiswerken… Dat geeft mij namelijk de ruimte om een uitdagende functie wel gecombineerd te krijgen.

[Plum]

Gewoon proberen ja! Het is fijn en denk ik superbelangrijk dat je steun hebt van je partner. Wel goed om je bewust te zijn van de risico’s, en subtiel te peilen hoe flexibel de mogelijke nieuwe baan is.

Mijn ervaring die misschien een beetje vergelijkbaar is:

Samenvatting

Ik zat een beetje in dezelfde situatie (tenminste, twee kleine kinderen, depressie, ook nog fysieke problemen, saaie baan maar wel flexibel). Ben toch vanaf 7 mnd postpartum gaan solliciteren en ben heel lang niet aangenomen, maar heb steeds wel wat geleerd en het gaf wel zelfvertrouwen om zo aan mezelf te werken. In het begin merkte ik ook gewoon superveel stress bij sollicitaties in het algemeen, alleen dat werd al steeds beter. Inmiddels (jongste is bijna 2) heb ik een tijdelijke klus ergens anders, en daardoor zijn een paar saaie taken op mijn eigen werk weggevallen. Merk dat het wel energie geeft en ook weer helpt bij het herstel van mijn zelfvertrouwen.
In de tussentijd heb ik trouwens gewoon bij mijn ‘saaie’ baan rustig opgebouwd in uren/belasting, therapie gedaan, tijdens werktijd gesport.

[Heehoi]

Hoe oud zijn je kindjes?

[Tostibrood]

Ik zou vooral voor jezelf nagaan of je verwacht dat je klachten ook bij een nieuwe werkgever effect zullen hebben op je functioneren. Dat moet je ook melden bij je potentieel nieuwe werkgever namelijk (bron: Solliciteren tijdens ziekte - FNV). Ook goed om uit te zoeken of je wel recht zou hebben op een uitkering (ww of ziektewet) als je onverhoopt toch zou uitvallen/proeftijd niet doorkomt omdat je toch klachten houdt.

In tegenstelling tot anderen hierboven zou ik voor mezelf neigen naar niet doen als ik met een ppd thuis zou zitten en nog volledig ziekgemeld zou zijn. Ik zou me focussen op herstel en daarna een nieuwe baan zoeken. Ook omdat ik zelf recentelijk ervaren heb hoeveel energie een nieuwe baan kost (maar ik had geen baan waar ik helemaal geen energie meer van kreeg dus kan me voorstellen dat dat zwaar meeweegt).

[Broodrooster]

Eens met jou. Met een PPD en twee kleine kinderen (onder de 3 nog?) kan ik mij niet voorstellen dat je nu een nieuwe uitdaging aangaat. @Poopiesjaakie kun je binnenste huidige baan niet opzoek naar meer uitdaging? Of een cursus erbij doen?

[Poopiesjaakie]

Bedankt voor jullie fijne reacties! Ook de persoonlijke verhalen Mijn kinderen zijn een half jaar en 2. Heel jong nog, maar opzich allebei best makkelijk.

Het is voor mijn gevoel echt een nu of nooit kans omdat deze vacature haast nooit voorbij komt en al helemaal niet in mijn regio. Ik zie opzich wel andere leuke functies maar daar moet ik dan weer een dik uur voor reizen en dat zie ik ook niet zitten.

En het is een risico ja omdat je inderdaad geen uitkering krijgt tijdens uitvallen in proeftijd. Maar opzich gaat het wel al een stuk beter, ben ik ook wel weer klaar om te gaan werken, maar blijft een risico ja. Pfff ja die káns he. En mocht het allemaal vreselijk zijn dan heb ik wel een buffer dat ik even zonder baan (en uitkering) kan zitten.

In het volgende gesprek gaan we meer in op de balans tussen werk en prive; het heeft niet met reizen te maken, maar meer met bereikbaar zijn. Maar aangezien ik nu een ambtenaar ben en we om 16.59 onze telefoon uit zetten willen ze me wellicht gewoon duidelijk maken dat dat niet (altijd) kan.

Bedankt voor het meedenken!!

[Freedom]

@Poopiesjaakie

Het is voor mijn gevoel echt een nu of nooit kans omdat deze vacature haast nooit voorbij komt en al helemaal niet in mijn regio. Ik zie opzich wel andere leuke functies maar daar moet ik dan weer een dik uur voor reizen en dat zie ik ook niet zitten.

Als ik dit lees zou ik zeggen, doen! Reistijd kost (mij althans…) zoveel energie.

En ja uitvallen in je proefperiode zou heel onhandig zijn, maar een proefperiode is 1, 2 maanden? Misschien klinkt het stom, maar ik denk dat je -mocht het niet gaan- zolang dan maar even op je tandvlees moet lopen.

Soms maakt het vooruitzicht weer te moeten gaan werken bij een baan die je niet leuk vind ook dat je klachten langer aanhouden. Het kan zomaar een heel stuk opklaren wanneer je de nieuwe baan krijgt en hier naartoe kunt leven (helemaal als het je lukt om de startdatum nog 2 maanden op te schuiven).
Ben benieuwd wat je gaat doen, succes iig!

[death_by_sexy]

Ik heb een vraag over opvang. Ik ben zwanger van de eerste en het is allemaal nieuw voor me, dus ik ben benieuwd naar jullie adviezen. Wij wonen in Amsterdam, en in de buurt hebben we slechts 2 KDV’s. We hebben voor 1 en mogelijk 2 dagen opvang nodig, maar sowieso voor 1 dag vanaf september. De ene KDV geeft aan de komende 2 (!!!) jaar geen plek te hebben, de ander weet pas 3 maanden van te voren hoe het zit met de beschikbaarheid.

Daarom zijn we verder gaan zoeken, en vlakbij mijn vriends werk hebben we ze wel plek op het KDV, sterker nog, op de route naar zijn werk toe zijn meerdere KDVs met plek. Alleen hij werkt wel ver van onze woning vandaan; dat zou dus betekenen dat het voor mij niet handig brengen/ophalen is (want: een uur fietsen). Hij werkt lange dagen en is soms ook op pad voor werk.

Deze KDV’s willen nú al weten of we de opvangdagen accepteren vanaf september. Wat is wijsheid om te doen? Ik bedenk allemaal dingen in mijn hoofd, maar volgens mij moet je zoiets ervaren voor je weet of het handig is… daarom vraag ik het hier bij jullie als ervaringsdeskundigen.

[Maya11]

Ik zou vragen wat de eventuele consequenties (kosten?) zijn als je er last minute toch vanaf ziet. Hier hanteren ze dacht ik 50 euro als je het contract ontbindt voor de start (1 maand van tevoren oid). Zeker in Amsterdam waar de plekken schaars zijn én als je geen alternatief hebt (opa’s, oma’s, onflexibele baan) zou ik dan het risico nemen dat je die 50 euro kwijt bent als er onverwachts tóch een plek komt op een kdv dichterbij.

Bedenk je overigens wel dat (afhankelijk van de leeftijd bij aanvang van de opvang) een kindje niet direct op de fiets mag. Dus als jij hem/haar wel eens op moet halen, dat je dan met ov of de auto moet (of bakfiets mocht je die hebben).

[Cleopatra]

Ik zou inderdaad ook navragen wat de opzegtermijn van het contract is of wat de kosten zijn als je er toch vanaf ziet tegen die tijd. Wel een beetje handig verpakken naar hun toe natuurlijk .

Mij lijkt dat wanneer ze niet de gevraagde opvangdagen beschikbaar hebben tegen die tijd zij ook geen verplichting naar jou toe hebben, waarom jij dan wel naar hun als ze niets kunnen toezeggen. Mij lijkt het dan ook meer dan logisch dat je dan meerdere opties hebt uitstaan.

Heb je ook over een gastouder nagedacht? Of heb je misschien een andere reisoptie beschikbaar die je wat minder tijd kost? Ik zou het zelf niet zo goed aandurven, maar een maxi-cosi kan je ook op je bagagedrager bevestigen voor vervoer of een fietskar (zijn niet super duur) zou ook al vanaf heel jong kunnen.

[Vloeistof]

Ik zou sowieso op meerdere plekken inschrijven. Die dichtbij huis maar ook die bij je vriend zijn werk. En zou ook beide dagen doen. Je kan dat altijd nog wijzigen. Vaak is er sprake van één maand opzegtermijn. Maar een uur reistijd is wel veel. Stel je kindje is ziek en jij moet de baby ophalen dan zit je 2 uur op de fiets, heen en weer.

Misschien is een gastouder een optie? Eventueel om de tijd te overbruggen totdat er plek is op het kdv in de buurt.

[Feather]

Ik zou toezeggen, dan heb je plek. En ondertussen de andere kdv’s afwachten. Wie weet gaat het sneller dan verwacht. Dat was in ieder geval in onze situatie zo.

Ik heb bij de opvang waar gelijk plek was maar met een onhandige locatie ingeschreven en ben bij twee andere locaties dichterbij huis op de wachtlijst gebleven. Uiteindelijk was er toch snel plek bij een opvang in de buurt maar wel pas iets van 3 maanden na mijn verlof voor de dagen die we nodig hadden. Had idd ook gekeken naar de kosten als je toch afzegt voor de start en dat viel mee of waren er niet.

Mijn kind heeft uiteindelijk eventjes op een andere opvang gezeten tot die plek dichterbij huis er was. We hebben daardoor 1 maand dubbele kosten gehad omdat er overlap was ivm de opzegtermijn maar dat was het geld echt meer dan waard. Achteraf bleek dat de opvang waar ze heen switchte deze dubbele kosten vergoedt. Daar kwamen wij te laat achter maar op dat soort bepalingen kan je dus ook nog letten!

[Nefertiti]

Wat is ‘in de buurt’? Wij zitten nu op tien minuten fietsen, niet echt de goede kant op richting ons werk, maar ik vind het fijner om dichtbij huis te zitten dan dichtbij werk. Ik zou dus eerder in je eigen omgeving kijken dan op een uur fietsen. Vooral in Amsterdam lijkt me dat niet onmogelijk, toch? Ook is het best lastig fietsen met een kleine baby tot ze zelfstandig kunnen zitten, tenzij je een bakfiets hebt, dus dat moet je ook nog in overweging nemen.

[Flowermarket]

Wellicht heb je dat al gedaan maar Ik zou me bij meerdere locaties in Amsterdam in schrijven en niet alleen bij de 2 die in de buurt zijn.
Een locatie in Amsterdam lijkt me nog altijd beter dan een uur op de fiets. Dat is echt ontzettend lang en indien je kindje snel opgehaald moet worden lijkt me dat niet ideaal.

N=1 maar wij hebben ons in mei ingeschreven bij heel veel locaties in Amsterdam en sinds vorige maand hebben we verschillende aanbiedingen gehad. Uiteindelijk hebben we plek gekregen op onze eerste keuze.
Ik zou dus zeker verder kijken in Amsterdam. Is misschien iets verder dan je zou willen maar waarschijnlijk niet een uur fietsen

[Avocadotoast]

De kinderen van oud-collega’s zaten allemaal op een kdv in het centrum van Amsterdam omdat daar veel plek was (er wonen weinig kinderen in het centrum). Dit was een paar jaar geleden, maar mogelijk is dat nu nog steeds zo.

Edit: ik zou ook voor een kdv in Amsterdam zelf gaan. Een paar buurten reizen met een kind lijkt me beter dan elke keer een uur.

[matroos]

@death_by_sexy Ik moet nu een half uur reizen naar het kinderdagverblijf en ik vind dat echt al gedoe op mijn thuiswerkdagen. En aan het eind van de dag is mijn kind moe en wil je gewoon zo snel mogelijk samen thuis zijn. Een uur is dan helemaal ver. Ik sluit me bij de rest aan: ik zou gewoon bij verschillende kinderdagverblijven binnen een straal van x km van jullie huis inschrijven. Misschien valt het mee!

Ik sta nu ook al ergens 13 maanden op de wachtlijst en heb nog niet eens een rondleiding kunnen krijgen. Op een andere plek kon ik dan juist weer binnen 2 maanden terecht.

[Vloeistof]

Daarnaast vetrekken veel stellen/gezinnen uit de stad. Ik werk op een kdv in een grote stad en wij hebben ook een wachtlijst maar hebben soms een terugloop in kinderaantallen omdat veel gezinnen verhuizen naar dorpen rondom de stad. En dan toch (uiteindelijk) weggaan.

[death_by_sexy]

Dank allemaal! Ik heb het niet helemaal goed beschreven. We hebben ons echt overal ingeschreven en zijn geaccepteerd bij mijn vriends werk om de hoek (20 min rijden voor hem met auto, alleen in heel onhandige situaties zou ik dan 1 u moeten fietsen), of op weg naar zijn werk (halfuur fietsen) of afwachten voor een KDV hier om de hoek.

Met ouderschapsverlof, vakanties (ik werk in het onderwijs) en opa’s en oma’s redden we het tot de 9 maanden, dus op de fiets kan tegen die tijd. Gastouders hebben we geprobeerd en ontmoet maar hier in de buurt is weinig keus en tot nu toe geen klik of geen plek. Het is hier wel Amsterdam, maar we wonen echt in een uithoek haha dus zowel wat betreft gastouders en KDV weinig keus in de buurt; maar wel veel kinderen, vandaar denk ik de lange wachtlijsten.

Ik ga inderdaad eens kijken hoe het zit mbt de opzegtermijn en kosten die daaraan verbonden zijn. En inderdaad eventueel op den duur overstappen als dat de enige optie is. Dank allen!