Werkende moeders

[Rilah]

Ik werk al een tijdje voor een bedrijf waar ik het altijd naar m’n zin heb gehad, maar door een reorganisatie op mijn afdeling is dat omgeslagen. Ik kan inhoudelijk niet meer doen wat ik leuk vind, heb te maken met slecht management, gedemotiveerde sfeer bij collega’s, etc. Het is duidelijk dat mijn beste tijd hier erop zit en dat ik toen ben aan iets nieuws. Dit alles viel ongeveer tegelijk met het begin van mijn zwangerschap.

Ik ben toch (zwanger) gaan solliciteren maar tot nu toe zonder succes. Dat komt deels doordat ik erg selectief ben. Het vakgebied waarin ik werk is vrij specifiek en zijn niet altijd vacatures in. Bovendien ben ik hele goede voorwaarden gewend op mijn werk: weinig reistijd, flexibel in werktijden, thuis werken en privé dingen tussendoor kunnen plannen, ruimte voor persoonlijke ontwikkeling, en luxe verlofregeling voor ouders. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik alleen zou overstappen als ik er echt op vooruit ga.

Ik zat in een procedure voor een leuke functie, maar heb helaas gehoord dat ik het niet ben geworden. Dat voelde als mijn laatste kans. Inmiddels ben ik zo dichtbij de start van mijn verlof dat het geen zin meer heeft om verder te zoeken (ik zou met opzegtermijn niet meer voor het verlof kunnen beginnen), dus heb besloten het solliciteren voor nu stop te zetten.

Aan de ene kant baal ik dat het niet is gelukt om op tijd iets te vinden, omdat ik zo graag meer plezier wil hebben in mijn werk. Aan de andere kant ben ik steeds meer gaan twijfelen of ik het wel moet willen, een baby en nieuwe baan tegelijk. Ik besef me dat het al zwaar genoeg zal worden straks om werk en baby te combineren, en dat mijn huidige baan daar wel de ideale setting voor is. Bij een nieuwe werkgever zou ik veel meer energie willen steken in het werk eigen maken, een netwerk opbouwen, mezelf bewijzen en daardoor misschien wat meer druk voelen. Misschien is het maar goed dat ik even wat meer de focus heb op thuis de komende periode, en dan weer verder storten op (nieuw) werk straks als ik daar klaar voor ben.

Ben benieuwd of iemand anders hier ervaring mee heeft en iets over kan zeggen!

[Calypso]

Ik ben bij allebei mijn kinderen na mijn verlof bij een nieuwe baan begonnen. Bij de eerste noodgedwongen en bij de tweede bewust omdat, ondanks goede voorwaarden, ik geen plezier haalde uit mijn werk. Ik vond het niet erg om tijdens mijn verlof te solliciteren, maar daar moet je maar net zin in hebben.

Ik vond het goed te doen, een nieuwe baan en een baby, maar ik ben wel beide keren bij een werkgever gekomen die inderdaad erg flexibel zijn qua werktijden en begrip hadden voor de situatie, waardoor ik alle ruimte had om rustig mijn draai te vinden. Een andere factor die ongetwijfeld meegespeeld heeft, is dat er geen bijzonderheden waren met mijn baby’s of mijn herstel. Ik kan me voorstellen dat het anders een lastiger verhaal is en dat weet je van tevoren natuurlijk niet.

Ik zou echt kijken hoe je je voelt en of je zin hebt om hier tijdens je verlof mee aan de slag te gaan. Het kan ook juist rust bieden om zekerheid te hebben na je verlof en dan rustig aan weer verder te gaan zoeken.

[Mexi]

Ik vond het heel pittig om weer aan het werk te gaan. Die nieuwe balans vinden, kolven erbij, slaaptekort. Ik had het niet getrokken om dan ergens te beginnen waar ik mijzelf nog moest bewijzen. Maar… als je huidige baan heel veel energie kost omdat niet meer leuk is of door gezeik, zal dat ook best wat invloed hebben op hoe het gaat… daar moet je dan ook voor jezelf een weg in vinden dat het je geen stress oplevert.

[Rilah]

Ben jij dan gaan solliciteren tijdens je verlof nog voor de baby er was of ook daarna? Kan me nu niet voorstellen dat ik na de geboorte nog zin heb om me bezig te houden met werk of solliciteren! Maar het is natuurlijk heel moeilijk vooruit kijken hoe dat gaat lopen en hoe ik me dan voel.

Zoals jij zegt zal het vast meespelen hoe je herstel of andere bijzonderheden verlopen. Ik wil er in ieder geval op voorbereid zijn dat het ook moeizamer kan lopen, en dat ik mezelf dan de tijd geef om daar rustig op te focussen en verder zoeken wanneer het voor mij een goed moment is. In ieder geval fijn om te horen dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt!

@Mexi Dit is inderdaad een beetje wat me doet twijfelen! Ik heb me inmiddels redelijk gedistancieerd van de situatie op m’n werk, waardoor ik gewoon kan doen wat ik moet doen maar me niet zo sterk betrokken voel bij alles. Maakt het niet leuker maar kost ook een stuk minder energie op deze manier.

[Nessi]

Ik zat in een soortgelijke situatie, en heb zelf voor gekozen om te blijven. Ik vond het zelf heel erg fijn om in die eerste periode flexibel te zijn qua bv verlenging van het ouderschapsverlof. Ik vond 3 maanden echt heel weinig en kon dit zonden problemen nog aanpassen na mijn bevalling.

Plus als ze naar de opvang gaan, worden kindjes vaak echt heel veel ziek, en is het fijn dat je zonder morren zorgverlof op kan nemen.

En thuiswerken scheelt ook echt heel veel, kan je ze net sneller ophalen van de opvang, ff wasje draaien.

Zou vooral ook kijken in hoeverre je een vast contract ergens anders kan krijgen. Een collega van mij is vertrokken net voordat ze zwanger werd, en die nieuwe werkgever verlengde haar contract niet. Ze vermoedde vanwege zwangerschap…

Maar bij mij heb ik geen familie in de buurt die kan inspringen, plus de baan van mijn man is helemaal niet flexibel. Dus ik denk bij een groter sociaal vangnet plus meer flexibiliteit vanuit de partner heel veel uitmaken.

Je zou evt wel een soort deadline kunnen zetten, van een jaar of halfjaar na de bevalling ga je weer kijken of je er energie voor hebt om te switchen. En rondkijken kan altijd natuurlijk.

[Calypso]

Bij de eerste al voordat de baby er was omdat mijn contract niet verlengd werd en er wat meer druk achter zat, maar toen had ik heel erg geluk dat ik in contact kwam met een paar bedrijven die me na de bevalling alle ruimte en tijd gaven om zelf aan te geven wanneer ik de procedure wilde hervatten.

Bij de tweede twijfelde ik al langer over mijn baan en vond ik mijn collega’s heel leuk, maar het werk an sich echt niet en ik merkte dat ik er daardoor heel erg tegen op zag om weer aan het werk te gaan en heb ik mezelf voorgenomen om niet druk te gaan solliciteren tijdens verlof, maar wel in de gaten te houden of er iets interessants voorbij kwam en dat is gebeurd. Het is bij mij allemaal nooit een probleem geweest dat mijn kinderen ziek waren en ze wisten dat ik vanuit verlof kwam dus er werd echt niet verwacht dat ik binnen een week al volop meedraaide.

Maar goed, dat zijn wel dingen die mee moeten zitten. Bij de tweede had ik de luxe van het niet ‘moeten’ en toen heb ik die dingen gewoon tijdens de sollicitatieprocedure al besproken.

Ik denk dat er voor een ander heel moeilijk iets over te zeggen valt en dat je heel erg moet uitgaan van wat je zelf wil en ziet zitten. Het hoeft helemaal geen issue te zijn om na je verlof bij een nieuwe baan te beginnen, maar het is ook heel erg logisch dat je liever de zekerheid van een vast contract en de voorwaarden die je al hebt wil behouden.

[Rilah]

Dit zijn allemaal precies de overwegingen die ik ook heb gehad. Eventueel als het nodig is mijn verlof kunnen verlengen, onverwacht een zieke baby moeten opvangen of zelf vaker ziek worden, en kleine huishoudelijke dingetjes tussendoor zijn allemaal dingen die ik bij een nieuwe baan toch moeilijker zou vinden.

Ik ben ook een beetje naar mezelf aan het “uitleggen” waarom het zo erg niet is dat ik niks heb gevonden omdat ik toch ook teleurgesteld ben, merk ik Misschien heb ik nu niet de uitkomst die ik wilde, maar wel die ik nodig had.

En vind het denk ik wel fijn om er voor later geen “deadline” op te stellen voor mezelf. Misschien dat ik wel behoefte voel om het in de gaten te houden tijdens mijn verlof zoals @Calypso, en zo niet dan begin ik daar lekker na een paar maanden of half jaar weer mee. Ik heb inderdaad ook de luxe van niks moeten en geen druk, dat is heel fijn!

[Calypso]

@Rilah

Eventueel als het nodig is mijn verlof kunnen verlengen

Nog als aanvulling: ik heb dit bij de tweede ook alsnog gedaan bij mijn ‘oude’ werkgever. Ik heb mijn contract opgezegd per een datum 2 maanden nadat mijn reguliere verlof zou aflopen. Ik had voor mijn verlof al een maand extra afgesproken en toen in overleg besloten om tot mijn contract afgelopen was nog een paar weken extra ouderschapsverlof in te zetten. Daardoor begon ik ‘pas’ bij mijn nieuwe baan toen mijn baby 5 maanden oud was en heb ik in totaal een half jaar verlof gehad.

[Rilah]

Dit vind ik heel slim, thanks voor de aanvulling! En wat fijn dat je nieuwe werkgever zo flexibel was dat jij dan later kon beginnen. Dit is iets waar ik rekening mee ga houden!

[matroos]

@Rilah Lastig hè, dit soort beslissingen?

Ik zat in een vergelijkbare situatie als jij en had ook voor mezelf besloten dat ik alleen weg zou gaan, als ik er bij een nieuwe baan op vooruit zou gaan qua werkplezier en in mijn geval ook reistijd. Ik ben ver gekomen in een procedure en werd het daar uiteindelijk net niet, daar heb ik toen zo van gebaald. Ik ben gestopt met solliciteren toen ik 4/5 maanden zwanger was vanwege mijn lange opzegtermijn. Ik heb toen besloten pas verder te kijken als de baby al wat ouder zou zijn.

Achteraf ben ik heel blij dat ik geen nieuwe baan had op dat moment. Ik had een traag herstel, baby die niet doorsliep en daarnaast speelde er privé van alles. Ik was zó moe. Ik ben om die reden na mijn verlof begonnen met halve dagen werken en heb dit zo opgebouwd. Dat ging met vallen en opstaan en ik heb best vaak nee moeten zeggen tegen mijn leidinggevende. Die ruimte kom ik nemen, omdat ik al jaren credits had opgebouwd en daardoor was er ook veel begrip. Bij een nieuwe baan moet je zoveel leren, wil je je beste kant laten zien en dat had ik er toen echt niet bij kunnen hebben. Nu ik weer in wat rustiger vaarwater zit en mijn dreumes veel beter slaapt is er weer ruimte voor iets nieuws en ben ik opnieuw aan het solliciteren.

Het lastige is dat je niet weet hoe de dingen gaan lopen, omdat je nog niet weet hoe de situatie gaat zijn en hoe jij daarmee om zult gaan Bij @calypso heeft het bijvoorbeeld wel goed uitgepakt.

[Rilah]

Ja echt heel lastig, en veel herkenning in het begin van jouw verhaal!

Klinkt alsof het in jouw situatie uiteindelijk erg fijn was om er niet ook nog de onrust of druk van een nieuwe baan bij te hebben. Hoe heb jij het dan ervaren om in de tussentijd dus wel wat minder werkplezier te hebben? Kon je dat een beetje loslaten en gaf het geen extra stress?

[Mexi]

Ja snap de twijfel. Maar als je best ok bent nu, zou ik zelf blijven zitten. Ik heb bijv na mijn tweede chronische bekkenpijn gekregen waardoor ik ook blij ben dat ik niet ergens anders nieuw ben begonnen (ik had het ook niet naar mijn zin en miste uitdaging, maar accepteerde de situatie). Nu kan ik gewoon focussen op herstel en thuis (en inmiddels ook weer leuker op werk). En hoewel het vaak goed gaat na een zwangerschap hoor ik eigenlijk ook heel vaak dat het niet goed gaat om zoveel redenen. Dus het geeft ook rust wetende dat wanneer het niet gaat je bij je huidige werkgever even niet de 100% hoeft te geven

[Rilah]

Dit lijkt me ook heel lastig om mee te moeten dealen! Fijn dat jij de ruimte voelt om te focussen op je herstel door te blijven zitten waar je al werkte.

Alle verhalen hier helpen me wel heel erg! Door de verschillende ervaringen kan ik de situatie een beetje in perspectief plaatsen en misschien wat realistischer bekijken, thanks daarvoor!

[Yzile]

Ik ben echt blij dat ik na mijn eerste in elk geval verder kon bij mijn stomme en inflexibele werkgever. Tijdens mijn verlof ook gesolliciteerd maar nergens geworden.
Het was zo fijn om daarna ergens te werken waar ik al weg wilde. Als bijv kind niet lekker was hoefde ik geen seconde te twijfelen en ik ging ik naar huis. Ik kolfde drie uur per dag (slechte productie) maar m’n werk boeide me niet meer echt dus was prima. Slechte mindset hoor maar voor mij was het goed.
Als ik denk aan m’n werk nu vind ik het echt jammer als m’n kind ziek is. Ik denk dan echt he kut nu mis ik dit en dat. Of kut nu moet collega dit overnemen.
Het kolven is me niet gelukt bij de tweede omdat ik gewoon die tijdsinvestering niet kon/wilde maken. Beetje dubbel gevoel over nog steeds maar you can’t have it all.

[Ings]

Donderdag heb ik een sollicitatiegesprek voor een baan die op papier echt goed bij me past. Na bijna twee jaar werk en ouderschap combineren, merk ik dat ik beter weet wat ik zoek: van 36 naar 32 uur, vaste thuiswerkdagen, minder reistijd en dus meer tijd voor mijn dochter.

Toch twijfel ik. Niet over de baan zelf, maar over één specifiek punt. Onze dochter is er gekomen via een fertiliteitstraject en eind dit jaar willen we daarmee starten voor een tweede. Dat betekent ziekenhuisafspraken onder werktijd, en hopelijk ook een zwangerschap met verlof in de (nabije) toekomst. Bij onze eerste ging het snel, maar dat zegt natuurlijk niks over hoe het nu zal verlopen.

Ik weet dat ik dit niet verplicht hoef te melden, maar ik overweeg het toch, omdat ik het spannend vind om de zekerheid van mijn vaste contract op te geven terwijl er best wat speelt. Tegelijk wil ik niet dat dit een reden wordt om me af te wijzen.

Wat zouden jullie doen? Open kaart spelen of (nog) even voor jezelf houden?

[mikselke]

Ik zou dit niet doen. Want je bent dit nu voornemens maar stel je stelt het dan toch nog even uit, of het duurt langer dan je had gehoopt (nog tig dingen die er tussen kunnen komen). Nobel dat je het wil zeggen maar ik zou het laten.

[chachaloco]

Nee joh ben je gek, niks zeggen, gaat ze niks aan. Echt waar, ik snap werkelijk niet waarom mensen nog überhaupt nog nadenken of ze eerlijk moeten zijn over hun kinderwens, want het antwoord is gewoon nee.

[Chesirecat]

Ik heb het wel verteld bij mijn sollicitatie omdat ik middenin het traject zit nu. Ik had het kunnen verzwijgen maar dan had ik het op mijn eerste wekdag moeten vertellen omdat er in die week ook een afspraak stond. Vind het zelf ook fijner als een werkgever het al op voorhand weet want dan weten ze ook wie/wat ze aannemen.
Maar als je traject nog niet is gestart zou ik wel wachten.

[chachaloco]

Snap het helemaal als je het zo uitlegt hoor en afgaande op jouw bericht heeft het bij jou ook goed uitgepakt.

[Indigo]

Misschien dat een minder leuke baan ook juist minder stress kan geven dan een nieuwe baan, wat @Yzile ook zegt. Soms is werk ook gewoon geld verdienen en de tijd uitzitten en niet je passie of ambitie waarmaken. Het moederschap heeft mij ook wel veranderd in hoe belangrijk ik mijn werk vind (eerder was ik extreem verantwoordelijk, nu zie ik het meer in perspectief en vind ik het allemaal niet meer zo belangrijk). Met zulke flexibele voordelen zou ik vooral daar lekker van genieten en je plezier meer halen uit je privé-leven (misschien wat minder dagen gaan werken/ouderschapsverlof opnemen?) en werk zien als brood op de plank tot je de energie en inspiratie weer voelt straks om te solliciteren. Ik werkte bijvoorbeeld een tijd een dag minder zodat we heeeel veel lange weeekendjes weg konden. Dan kon ik de werkweer wel weer aan