Ik mijn wens voor een tweede. Ik had net een nieuwe baan en bij mijn eerste had ik HG. De kans dat dat terugkomt en ik dus grotendeels uit zou vallen, wilde ik even uitstellen. Uiteindelijk na bijna 1,5 jaar na de start van mijn nieuwe baan zwanger geworden, en inderdaad grotendeels uitgevallen. Ik heb een baan waarbij je in de praktijk na afstuderen nog veel moet leren en fysiek best zwaar is, dus ik besloot eerst die tijd en rust voor mezelf te nemen voor ik me volledig op een tweede kindje (en zwangerschap) kon/wilde storten.
3 likes
Fijn zoveel reacties! Bedankt.
Het gaat om een typische vrouwenfunctie (er werkt maar 1 man op deze plek in deze functie en in mijn huidige baan helemaal geen mannen), dus ik zie misschien meer beren op de weg dan er daadwerkelijk zijn.
De opmerkingen over uitstellen vanwege de energie die het kost klinken ook wel logisch en daar heb ik zelf ook wel aan zitten denken, hoewel mijn eerste zwangerschap heel makkelijk was hoeft dat een tweede keer niet zo te zijn natuurlijk.
In ieder geval fijn om het van zoveel kanten te horen.
Ik merk dat ik steeds minder motivatie begin te krijgen op werk maar vind het zo lastig dat ik na zoveel jaar studeren etc opeens niet meer zo carrieregericht ben als ik voorheen was. Alsof het bijna allemaal voor ânietsâ is geweest. Soms betrap ik mezelf er op dat ik zoveel liever een âsimpelereâ baan had gehad dan zoân kantoorbaan waar collegaâs soms doen alsof ze een hartchirurg zijn met hun deadlines. Het lijkt allemaal zoâŠleeg sinds de geboorte van mân kind? En andere collegaâs die recent ouder zijn geworden lijken dat minder te ervaren (of zijn er niet eerlijk over, wat me frustreert)
Hoe gaan jullie hiermee om?
8 likes
Ik kan me hier deels in vinden, ik vind mijn werk nog steeds fantastisch maar het kan me wel allemaal wat minder schelen dan voorheen.
Mijn werk was mijn alles. Als er problemen zijn of iets ging mis, dan kon ik daar echt wakker van liggen maar nu heb ik gewoon wat belangrijkers thuis. Het boeit me allemaal minder en eigenlijk vind ik dat ergens wel fijnâŠ
2 likes
In mijn ervaring komt dit wel weer terug als je baby wat groter is! En zo niet dan ook prima, het geeft zoals @Cam zegt ook wel veel rust
2 likes
Nu mijn kinderen wat ouder beginnen te worden, ben ik juist minder ambitieus aan het worden! Door te werken in de zorg en de verhalen van stervende patiĂ«nten besef ik een ding: het gemis van het opgroeien van je kinderen. Niemand heeft ooit tegen mij gezegd âhad ik maar meer gewerktâ. Ik ben nog steeds medisch specialist met een drukke baan, maar probeer steeds minder in de avond nog dingen te doen voor werk.
29 likes
Het kan zijn dat je perspectief even tijdelijk verschoven is (heel logisch want ouderschap is ook mentaal keihard werken), maar het kan ook zijn dat je door deze ervaring gewoon wat nuchterder kijkt naar je werk en gaat nadenken over hoe zinvol het is. En naar hoe je je schaarse tijd wil besteden! Want het is ook gewoon gestoord en sneu dat mensen bij kantoorbanen doen alsof hun werk een kwestie van leven of dood is (ja behalve als ze de planning voor de IC bedden doen ofzo). Natuurlijk is het belangrijk dat je je werk fatsoenlijk doet maar veel werk is ook gewoon bullshit 
. Ik ken best wat mensen die nadat ze ouders zijn geworden hebben gedacht oké, waarom de fuck zou ik me 40 uur p/w laten opnaaien door targets oid? Die gaan minder werken en betere werk-privé balansen definiëren, of wat nuttigers doen en meer bezig met de maatschappij/andere mensen helpen want met kind zie je ook nog haarscherper hoe belangrijk dat is. Mijn vriend en ik zijn ook allebei om verschillende redenen wat anders gaan doen sinds we een kind hebben, hahaha.
Ik vind carriĂšregericht zijn en ambitie ook niet hetzelfde. CarriĂšre willen maken gaat toch vooral over geld en âhogeropâ komen, niet om inhoud of nut. Ambitie betekent dingen willen doen of bereiken. Lijkt mij veel belangrijker.
12 likes
Ik had precies hetzelfde en na mijn tweede kind kon ik echt nog 0 motivatie opbrengen voor mijn kantoorbaan.
Toen heb ik mezelf om laten scholen tot verpleegkundige en dat was de beste beslissing ooit 
20 likes
Ik herken heel erg wat je zegt. Mijn jongste gaat later dit jaar naar de basisschool. Dan is de enige tijd die je nog samen hebt in de avonden / weekenden en 's middags op mijn vrije dag. Waar ik ze eerst ook nog anderhalve dag doordeweeks bij me had.
En een deel van die weekenden/avonden wordt dan ook nog opgeslokt door diensten⊠Ik vind mijn werk heel leuk, heel nuttig maar wil ik over 20 jaar terugkijken en er spijt van hebben.
Maar anderzijds als ik nu een kantoorbaan ga nemen waar ik niet gelukkig ben⊠lijkt me ook niet de oplossing.
1 like
Ja ik herken dit ook wel. Het boeit me gewoon allemaal niet meer zo, terwijl ik ook niet per se minder zou willen werken (werk nu 4 dagen). Ik zou zelf denk ik vooral wat meer betekenisvol werk doen dat wat bijdraagt aan de maatschappij, i.p.v. dat het uiteindelijk alleen om geld voor een random bedrijf draait. Maar anderzijds lijkt het me ook stressvol om met een baby of jong kind te gaan omscholen, dus ben er nog niet helemaal over uit. Maar ik zit wel regelmatig met lichte desinteresse in meetings, wat ook niet heel prettig is voor de lange termijn.
Ik heb trouwens wel meerdere mensen om mij heen die nadat ze een kind hadden gekregen zijn geswitcht van beroep en tegen de vraag âwat wil ik?!â aanliepen. Dus het is echt niet raar, ik denk grotendeels logisch wat @grace ook zegt dat je perspectief op je werk, jezelf, het leven (haha) verandert na het krijgen van een kind.
Wel grappig dat je dit zegt want ik heb dit soms juist andersom. Ik werk in de kinderopvang en soms denk ik over een 9 tot 5 baan. Denk wel dat ik hier te simpel over denk hoor want ligt natuurlijk ook aan bedrijf. Alleen mijn werk is zo niet flexibel en lange dagen. Ik werk nu 3 dagen en vind dat soms weinig maar ik zou ook (nu) niet meer willen werken omdat het dan meteen een lange dag (9 uur exclusief pauze) erbij is.
Als ik kijk naar mijn partner, hij heeft zo veel vrijheid wat betreft zijn begin- en eindtijd. Ook kan hij makkelijk thuiswerken en vrij nemen is veel gemakkelijker.
4 likes
Ik werk in het basisonderwijs, maar mijn eindtijden mag ik ook zelf indelen per dag. Soms zo fijn als ik even een uurtje voor mijzelf wil in de middag na een mega drukke week. En die tijd haal ik dan op een avond of een vroege ochtend later weer in. Dat is zo ontzettend fijn!
3 likes
Heel fijn deze reacties, geven me veel perspectieven. Ik herken wel wat sommigen van jullie zeggen over het kritischer kijken naar of je werk echt zo belangrijk is en meer het maatschappelijke nut of een gezonder werk/prive balans voorop stellen.
@grace het verschil tussen ambitie en carrieregericht is precies wat ik nu ook steeds groter zie worden. Voor mij hoeft die steile weg naar de top, die ten koste gaat van zoveel, niet meer. Nu ik mân kind in de vakanties opeens zoveel sprongetjes zie maken voelen die promoties zo leeg allemaal. Ambitie is er welâŠnu wat meer verscholen door het prille moederschap maar des te meer voel ik die verantwoordelijkheid om mân tijd nuttig te besteden aan werk dat een daadwerkelijke bijdrage aan de samenleving doet (ook wat jij bedoelde @sofetch). Het zorgt echt voor een afstand tussen mij en collegaâs die daar minder mee bezig zijn en vooral gewoon werken ipv existentiĂ«le crises te ervaren
2 likes
Ik werk al een tijdje voor een bedrijf waar ik het altijd naar mân zin heb gehad, maar door een reorganisatie op mijn afdeling is dat omgeslagen. Ik kan inhoudelijk niet meer doen wat ik leuk vind, heb te maken met slecht management, gedemotiveerde sfeer bij collegaâs, etc. Het is duidelijk dat mijn beste tijd hier erop zit en dat ik toen ben aan iets nieuws. Dit alles viel ongeveer tegelijk met het begin van mijn zwangerschap.
Ik ben toch (zwanger) gaan solliciteren maar tot nu toe zonder succes. Dat komt deels doordat ik erg selectief ben. Het vakgebied waarin ik werk is vrij specifiek en zijn niet altijd vacatures in. Bovendien ben ik hele goede voorwaarden gewend op mijn werk: weinig reistijd, flexibel in werktijden, thuis werken en privé dingen tussendoor kunnen plannen, ruimte voor persoonlijke ontwikkeling, en luxe verlofregeling voor ouders. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik alleen zou overstappen als ik er echt op vooruit ga.
Ik zat in een procedure voor een leuke functie, maar heb helaas gehoord dat ik het niet ben geworden. Dat voelde als mijn laatste kans. Inmiddels ben ik zo dichtbij de start van mijn verlof dat het geen zin meer heeft om verder te zoeken (ik zou met opzegtermijn niet meer voor het verlof kunnen beginnen), dus heb besloten het solliciteren voor nu stop te zetten.
Aan de ene kant baal ik dat het niet is gelukt om op tijd iets te vinden, omdat ik zo graag meer plezier wil hebben in mijn werk. Aan de andere kant ben ik steeds meer gaan twijfelen of ik het wel moet willen, een baby en nieuwe baan tegelijk. Ik besef me dat het al zwaar genoeg zal worden straks om werk en baby te combineren, en dat mijn huidige baan daar wel de ideale setting voor is. Bij een nieuwe werkgever zou ik veel meer energie willen steken in het werk eigen maken, een netwerk opbouwen, mezelf bewijzen en daardoor misschien wat meer druk voelen. Misschien is het maar goed dat ik even wat meer de focus heb op thuis de komende periode, en dan weer verder storten op (nieuw) werk straks als ik daar klaar voor ben.
Ben benieuwd of iemand anders hier ervaring mee heeft en iets over kan zeggen!
2 likes
Ik ben bij allebei mijn kinderen na mijn verlof bij een nieuwe baan begonnen. Bij de eerste noodgedwongen en bij de tweede bewust omdat, ondanks goede voorwaarden, ik geen plezier haalde uit mijn werk. Ik vond het niet erg om tijdens mijn verlof te solliciteren, maar daar moet je maar net zin in hebben.
Ik vond het goed te doen, een nieuwe baan en een baby, maar ik ben wel beide keren bij een werkgever gekomen die inderdaad erg flexibel zijn qua werktijden en begrip hadden voor de situatie, waardoor ik alle ruimte had om rustig mijn draai te vinden. Een andere factor die ongetwijfeld meegespeeld heeft, is dat er geen bijzonderheden waren met mijn babyâs of mijn herstel. Ik kan me voorstellen dat het anders een lastiger verhaal is en dat weet je van tevoren natuurlijk niet.
Ik zou echt kijken hoe je je voelt en of je zin hebt om hier tijdens je verlof mee aan de slag te gaan. Het kan ook juist rust bieden om zekerheid te hebben na je verlof en dan rustig aan weer verder te gaan zoeken.
4 likes
Ik vond het heel pittig om weer aan het werk te gaan. Die nieuwe balans vinden, kolven erbij, slaaptekort. Ik had het niet getrokken om dan ergens te beginnen waar ik mijzelf nog moest bewijzen. Maar⊠als je huidige baan heel veel energie kost omdat niet meer leuk is of door gezeik, zal dat ook best wat invloed hebben op hoe het gaat⊠daar moet je dan ook voor jezelf een weg in vinden dat het je geen stress oplevert.
3 likes
Ben jij dan gaan solliciteren tijdens je verlof nog voor de baby er was of ook daarna? Kan me nu niet voorstellen dat ik na de geboorte nog zin heb om me bezig te houden met werk of solliciteren! Maar het is natuurlijk heel moeilijk vooruit kijken hoe dat gaat lopen en hoe ik me dan voel.
Zoals jij zegt zal het vast meespelen hoe je herstel of andere bijzonderheden verlopen. Ik wil er in ieder geval op voorbereid zijn dat het ook moeizamer kan lopen, en dat ik mezelf dan de tijd geef om daar rustig op te focussen en verder zoeken wanneer het voor mij een goed moment is. In ieder geval fijn om te horen dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt!
@Mexi Dit is inderdaad een beetje wat me doet twijfelen! Ik heb me inmiddels redelijk gedistancieerd van de situatie op mân werk, waardoor ik gewoon kan doen wat ik moet doen maar me niet zo sterk betrokken voel bij alles. Maakt het niet leuker maar kost ook een stuk minder energie op deze manier.
2 likes
Ik zat in een soortgelijke situatie, en heb zelf voor gekozen om te blijven. Ik vond het zelf heel erg fijn om in die eerste periode flexibel te zijn qua bv verlenging van het ouderschapsverlof. Ik vond 3 maanden echt heel weinig en kon dit zonden problemen nog aanpassen na mijn bevalling.
Plus als ze naar de opvang gaan, worden kindjes vaak echt heel veel ziek, en is het fijn dat je zonder morren zorgverlof op kan nemen.
En thuiswerken scheelt ook echt heel veel, kan je ze net sneller ophalen van de opvang, ff wasje draaien.
Zou vooral ook kijken in hoeverre je een vast contract ergens anders kan krijgen. Een collega van mij is vertrokken net voordat ze zwanger werd, en die nieuwe werkgever verlengde haar contract niet. Ze vermoedde vanwege zwangerschapâŠ
Maar bij mij heb ik geen familie in de buurt die kan inspringen, plus de baan van mijn man is helemaal niet flexibel. Dus ik denk bij een groter sociaal vangnet plus meer flexibiliteit vanuit de partner heel veel uitmaken.
Je zou evt wel een soort deadline kunnen zetten, van een jaar of halfjaar na de bevalling ga je weer kijken of je er energie voor hebt om te switchen. En rondkijken kan altijd natuurlijk.
2 likes
Bij de eerste al voordat de baby er was omdat mijn contract niet verlengd werd en er wat meer druk achter zat, maar toen had ik heel erg geluk dat ik in contact kwam met een paar bedrijven die me na de bevalling alle ruimte en tijd gaven om zelf aan te geven wanneer ik de procedure wilde hervatten.
Bij de tweede twijfelde ik al langer over mijn baan en vond ik mijn collegaâs heel leuk, maar het werk an sich echt niet en ik merkte dat ik er daardoor heel erg tegen op zag om weer aan het werk te gaan en heb ik mezelf voorgenomen om niet druk te gaan solliciteren tijdens verlof, maar wel in de gaten te houden of er iets interessants voorbij kwam en dat is gebeurd. Het is bij mij allemaal nooit een probleem geweest dat mijn kinderen ziek waren en ze wisten dat ik vanuit verlof kwam dus er werd echt niet verwacht dat ik binnen een week al volop meedraaide.
Maar goed, dat zijn wel dingen die mee moeten zitten. Bij de tweede had ik de luxe van het niet âmoetenâ en toen heb ik die dingen gewoon tijdens de sollicitatieprocedure al besproken.
Ik denk dat er voor een ander heel moeilijk iets over te zeggen valt en dat je heel erg moet uitgaan van wat je zelf wil en ziet zitten. Het hoeft helemaal geen issue te zijn om na je verlof bij een nieuwe baan te beginnen, maar het is ook heel erg logisch dat je liever de zekerheid van een vast contract en de voorwaarden die je al hebt wil behouden.
3 likes
Dit zijn allemaal precies de overwegingen die ik ook heb gehad. Eventueel als het nodig is mijn verlof kunnen verlengen, onverwacht een zieke baby moeten opvangen of zelf vaker ziek worden, en kleine huishoudelijke dingetjes tussendoor zijn allemaal dingen die ik bij een nieuwe baan toch moeilijker zou vinden.
Ik ben ook een beetje naar mezelf aan het âuitleggenâ waarom het zo erg niet is dat ik niks heb gevonden omdat ik toch ook teleurgesteld ben, merk ik 
Misschien heb ik nu niet de uitkomst die ik wilde, maar wel die ik nodig had.
En vind het denk ik wel fijn om er voor later geen âdeadlineâ op te stellen voor mezelf. Misschien dat ik wel behoefte voel om het in de gaten te houden tijdens mijn verlof zoals @Calypso, en zo niet dan begin ik daar lekker na een paar maanden of half jaar weer mee. Ik heb inderdaad ook de luxe van niks moeten en geen druk, dat is heel fijn!