Ik zou zelf dan nog wel een paar maanden wachten met zwanger worden en pas in 2026 beginnen. Niet eens vanwege de werkgever, maar ik vind inwerken bij een nieuwe baan altijd best vermoeiend en veel van me vragen en ik zou mezelf dan ook goed neer willen zetten. Dat combineren met zwangerschapskwalen (mocht het vlot gaan) lijkt me heel vervelend. Als je eenmaal een beetje op je plek zit, is er daarna ook meer ruimte om te genieten van de zwangerschap.
1 like
Ik zou wachten, maar niet omdat ik het niet vind kunnen om zwanger te zijn en met verlof te gaan maar omdat ik een nieuwe baan met de eerste trimester en later derde trimester kwalen niet trek denk ik haha. Er wordt toch effe wat meer effort verwacht, kost meer energie etc (zo ervaar ik dat dan).
Ik las hierboven: een man denkt hie niet eens aan. Maar dat is hier wel zo hoor. Met een nieuwe baan heb je toch hogere verwachtingen en je raakt wat opgebouwde privileges kwijt. Mijn man werkt nu 3 van de 4 dagen thuis bijvoorbeeld en dat is zoo relaxed. Maar van nieuwe medewerkers wordt echt wel verwacht dat ze meer op kantoor zijn (inwerken etc). Dus hij blijft waar hij is, omdat dit met een jong gezin echt heel prettig is dat hij om 17:15 beneden staat en niet pas om 18.30 en ook met de gebroken nachten etc de druk van een nieuwe baan effe niet hoeft.
Maar nogmaals; dus niet vanwege dat het lullig zou zijn tegenover een werkgever 
!
5 likes
Beetje een late reactie maar ik werk volledig thuis zonder BSO.
Ik werk maandag, dinsdag en donderdag. Mijn oudste kinderen zitten dan tot 14:30 op school, die haal ik op en daarna zijn ze thuis terwijl ik verder werk. Mijn jongste van 1,5 zit overigens wel âgewoonâ een hele dag op de kdv.
Hier gaat het prima, ik probeer 's ochtends al het werk weg te krijgen waar ik me echt voor moet concentreren en 's middags doe ik een beetje de ad hoc werkzaamheden en mail etc. Ik zorg wel dat ik natuurlijk voor ze beschikbaar ben. Ik maak meestal gelijk wat te snacken en drinken voor ze en luister even naar ze. Moet zeggen dat het in de zomer veel makkelijker is want dan spelen ze toch de hele middag buiten.
Wat trouwens wel belangrijk is om te vermelden: mijn werkgever is hiervan op de hoogte en vind het prima. Ik heb dus nooit scheve gezichten als ik even niet opneem of wel en zeg dat ik even op het schoolplein sta en later terug bel. En ze kijken dus ook niet gek op als ze kinderen op de achtergrond horen praten of me ââstorenââ tijdens het gesprek. Ik denk wel dat dit erg belangrijk is. Niet dat je STIL tegen ze staat te schreeuwen omdat je werkgever/manager ofzo belt. Je kan niet verwachten van jonge kinderen dat ze de hele tijd op hun tenen lopen omdat jij moet werken. Ik denk dat dat geen houdbare situatie is.
3 likes
Ik mijn wens voor een tweede. Ik had net een nieuwe baan en bij mijn eerste had ik HG. De kans dat dat terugkomt en ik dus grotendeels uit zou vallen, wilde ik even uitstellen. Uiteindelijk na bijna 1,5 jaar na de start van mijn nieuwe baan zwanger geworden, en inderdaad grotendeels uitgevallen. Ik heb een baan waarbij je in de praktijk na afstuderen nog veel moet leren en fysiek best zwaar is, dus ik besloot eerst die tijd en rust voor mezelf te nemen voor ik me volledig op een tweede kindje (en zwangerschap) kon/wilde storten.
3 likes
Fijn zoveel reacties! Bedankt.
Het gaat om een typische vrouwenfunctie (er werkt maar 1 man op deze plek in deze functie en in mijn huidige baan helemaal geen mannen), dus ik zie misschien meer beren op de weg dan er daadwerkelijk zijn.
De opmerkingen over uitstellen vanwege de energie die het kost klinken ook wel logisch en daar heb ik zelf ook wel aan zitten denken, hoewel mijn eerste zwangerschap heel makkelijk was hoeft dat een tweede keer niet zo te zijn natuurlijk.
In ieder geval fijn om het van zoveel kanten te horen.
Ik merk dat ik steeds minder motivatie begin te krijgen op werk maar vind het zo lastig dat ik na zoveel jaar studeren etc opeens niet meer zo carrieregericht ben als ik voorheen was. Alsof het bijna allemaal voor ânietsâ is geweest. Soms betrap ik mezelf er op dat ik zoveel liever een âsimpelereâ baan had gehad dan zoân kantoorbaan waar collegaâs soms doen alsof ze een hartchirurg zijn met hun deadlines. Het lijkt allemaal zoâŠleeg sinds de geboorte van mân kind? En andere collegaâs die recent ouder zijn geworden lijken dat minder te ervaren (of zijn er niet eerlijk over, wat me frustreert)
Hoe gaan jullie hiermee om?
7 likes
Ik kan me hier deels in vinden, ik vind mijn werk nog steeds fantastisch maar het kan me wel allemaal wat minder schelen dan voorheen.
Mijn werk was mijn alles. Als er problemen zijn of iets ging mis, dan kon ik daar echt wakker van liggen maar nu heb ik gewoon wat belangrijkers thuis. Het boeit me allemaal minder en eigenlijk vind ik dat ergens wel fijnâŠ
2 likes
In mijn ervaring komt dit wel weer terug als je baby wat groter is! En zo niet dan ook prima, het geeft zoals @Cam zegt ook wel veel rust
2 likes
Nu mijn kinderen wat ouder beginnen te worden, ben ik juist minder ambitieus aan het worden! Door te werken in de zorg en de verhalen van stervende patiĂ«nten besef ik een ding: het gemis van het opgroeien van je kinderen. Niemand heeft ooit tegen mij gezegd âhad ik maar meer gewerktâ. Ik ben nog steeds medisch specialist met een drukke baan, maar probeer steeds minder in de avond nog dingen te doen voor werk.
28 likes
Het kan zijn dat je perspectief even tijdelijk verschoven is (heel logisch want ouderschap is ook mentaal keihard werken), maar het kan ook zijn dat je door deze ervaring gewoon wat nuchterder kijkt naar je werk en gaat nadenken over hoe zinvol het is. En naar hoe je je schaarse tijd wil besteden! Want het is ook gewoon gestoord en sneu dat mensen bij kantoorbanen doen alsof hun werk een kwestie van leven of dood is (ja behalve als ze de planning voor de IC bedden doen ofzo). Natuurlijk is het belangrijk dat je je werk fatsoenlijk doet maar veel werk is ook gewoon bullshit 
. Ik ken best wat mensen die nadat ze ouders zijn geworden hebben gedacht oké, waarom de fuck zou ik me 40 uur p/w laten opnaaien door targets oid? Die gaan minder werken en betere werk-privé balansen definiëren, of wat nuttigers doen en meer bezig met de maatschappij/andere mensen helpen want met kind zie je ook nog haarscherper hoe belangrijk dat is. Mijn vriend en ik zijn ook allebei om verschillende redenen wat anders gaan doen sinds we een kind hebben, hahaha.
Ik vind carriĂšregericht zijn en ambitie ook niet hetzelfde. CarriĂšre willen maken gaat toch vooral over geld en âhogeropâ komen, niet om inhoud of nut. Ambitie betekent dingen willen doen of bereiken. Lijkt mij veel belangrijker.
12 likes
Ik had precies hetzelfde en na mijn tweede kind kon ik echt nog 0 motivatie opbrengen voor mijn kantoorbaan.
Toen heb ik mezelf om laten scholen tot verpleegkundige en dat was de beste beslissing ooit 
17 likes
Ik herken heel erg wat je zegt. Mijn jongste gaat later dit jaar naar de basisschool. Dan is de enige tijd die je nog samen hebt in de avonden / weekenden en 's middags op mijn vrije dag. Waar ik ze eerst ook nog anderhalve dag doordeweeks bij me had.
En een deel van die weekenden/avonden wordt dan ook nog opgeslokt door diensten⊠Ik vind mijn werk heel leuk, heel nuttig maar wil ik over 20 jaar terugkijken en er spijt van hebben.
Maar anderzijds als ik nu een kantoorbaan ga nemen waar ik niet gelukkig ben⊠lijkt me ook niet de oplossing.
1 like
Ja ik herken dit ook wel. Het boeit me gewoon allemaal niet meer zo, terwijl ik ook niet per se minder zou willen werken (werk nu 4 dagen). Ik zou zelf denk ik vooral wat meer betekenisvol werk doen dat wat bijdraagt aan de maatschappij, i.p.v. dat het uiteindelijk alleen om geld voor een random bedrijf draait. Maar anderzijds lijkt het me ook stressvol om met een baby of jong kind te gaan omscholen, dus ben er nog niet helemaal over uit. Maar ik zit wel regelmatig met lichte desinteresse in meetings, wat ook niet heel prettig is voor de lange termijn.
Ik heb trouwens wel meerdere mensen om mij heen die nadat ze een kind hadden gekregen zijn geswitcht van beroep en tegen de vraag âwat wil ik?!â aanliepen. Dus het is echt niet raar, ik denk grotendeels logisch wat @grace ook zegt dat je perspectief op je werk, jezelf, het leven (haha) verandert na het krijgen van een kind.
Wel grappig dat je dit zegt want ik heb dit soms juist andersom. Ik werk in de kinderopvang en soms denk ik over een 9 tot 5 baan. Denk wel dat ik hier te simpel over denk hoor want ligt natuurlijk ook aan bedrijf. Alleen mijn werk is zo niet flexibel en lange dagen. Ik werk nu 3 dagen en vind dat soms weinig maar ik zou ook (nu) niet meer willen werken omdat het dan meteen een lange dag (9 uur exclusief pauze) erbij is.
Als ik kijk naar mijn partner, hij heeft zo veel vrijheid wat betreft zijn begin- en eindtijd. Ook kan hij makkelijk thuiswerken en vrij nemen is veel gemakkelijker.
4 likes
Ik werk in het basisonderwijs, maar mijn eindtijden mag ik ook zelf indelen per dag. Soms zo fijn als ik even een uurtje voor mijzelf wil in de middag na een mega drukke week. En die tijd haal ik dan op een avond of een vroege ochtend later weer in. Dat is zo ontzettend fijn!
2 likes
Heel fijn deze reacties, geven me veel perspectieven. Ik herken wel wat sommigen van jullie zeggen over het kritischer kijken naar of je werk echt zo belangrijk is en meer het maatschappelijke nut of een gezonder werk/prive balans voorop stellen.
@grace het verschil tussen ambitie en carrieregericht is precies wat ik nu ook steeds groter zie worden. Voor mij hoeft die steile weg naar de top, die ten koste gaat van zoveel, niet meer. Nu ik mân kind in de vakanties opeens zoveel sprongetjes zie maken voelen die promoties zo leeg allemaal. Ambitie is er welâŠnu wat meer verscholen door het prille moederschap maar des te meer voel ik die verantwoordelijkheid om mân tijd nuttig te besteden aan werk dat een daadwerkelijke bijdrage aan de samenleving doet (ook wat jij bedoelde @sofetch). Het zorgt echt voor een afstand tussen mij en collegaâs die daar minder mee bezig zijn en vooral gewoon werken ipv existentiĂ«le crises te ervaren
2 likes
Ik werk al een tijdje voor een bedrijf waar ik het altijd naar mân zin heb gehad, maar door een reorganisatie op mijn afdeling is dat omgeslagen. Ik kan inhoudelijk niet meer doen wat ik leuk vind, heb te maken met slecht management, gedemotiveerde sfeer bij collegaâs, etc. Het is duidelijk dat mijn beste tijd hier erop zit en dat ik toen ben aan iets nieuws. Dit alles viel ongeveer tegelijk met het begin van mijn zwangerschap.
Ik ben toch (zwanger) gaan solliciteren maar tot nu toe zonder succes. Dat komt deels doordat ik erg selectief ben. Het vakgebied waarin ik werk is vrij specifiek en zijn niet altijd vacatures in. Bovendien ben ik hele goede voorwaarden gewend op mijn werk: weinig reistijd, flexibel in werktijden, thuis werken en privé dingen tussendoor kunnen plannen, ruimte voor persoonlijke ontwikkeling, en luxe verlofregeling voor ouders. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik alleen zou overstappen als ik er echt op vooruit ga.
Ik zat in een procedure voor een leuke functie, maar heb helaas gehoord dat ik het niet ben geworden. Dat voelde als mijn laatste kans. Inmiddels ben ik zo dichtbij de start van mijn verlof dat het geen zin meer heeft om verder te zoeken (ik zou met opzegtermijn niet meer voor het verlof kunnen beginnen), dus heb besloten het solliciteren voor nu stop te zetten.
Aan de ene kant baal ik dat het niet is gelukt om op tijd iets te vinden, omdat ik zo graag meer plezier wil hebben in mijn werk. Aan de andere kant ben ik steeds meer gaan twijfelen of ik het wel moet willen, een baby en nieuwe baan tegelijk. Ik besef me dat het al zwaar genoeg zal worden straks om werk en baby te combineren, en dat mijn huidige baan daar wel de ideale setting voor is. Bij een nieuwe werkgever zou ik veel meer energie willen steken in het werk eigen maken, een netwerk opbouwen, mezelf bewijzen en daardoor misschien wat meer druk voelen. Misschien is het maar goed dat ik even wat meer de focus heb op thuis de komende periode, en dan weer verder storten op (nieuw) werk straks als ik daar klaar voor ben.
Ben benieuwd of iemand anders hier ervaring mee heeft en iets over kan zeggen!
1 like
Ik ben bij allebei mijn kinderen na mijn verlof bij een nieuwe baan begonnen. Bij de eerste noodgedwongen en bij de tweede bewust omdat, ondanks goede voorwaarden, ik geen plezier haalde uit mijn werk. Ik vond het niet erg om tijdens mijn verlof te solliciteren, maar daar moet je maar net zin in hebben.
Ik vond het goed te doen, een nieuwe baan en een baby, maar ik ben wel beide keren bij een werkgever gekomen die inderdaad erg flexibel zijn qua werktijden en begrip hadden voor de situatie, waardoor ik alle ruimte had om rustig mijn draai te vinden. Een andere factor die ongetwijfeld meegespeeld heeft, is dat er geen bijzonderheden waren met mijn babyâs of mijn herstel. Ik kan me voorstellen dat het anders een lastiger verhaal is en dat weet je van tevoren natuurlijk niet.
Ik zou echt kijken hoe je je voelt en of je zin hebt om hier tijdens je verlof mee aan de slag te gaan. Het kan ook juist rust bieden om zekerheid te hebben na je verlof en dan rustig aan weer verder te gaan zoeken.
4 likes
Ik vond het heel pittig om weer aan het werk te gaan. Die nieuwe balans vinden, kolven erbij, slaaptekort. Ik had het niet getrokken om dan ergens te beginnen waar ik mijzelf nog moest bewijzen. Maar⊠als je huidige baan heel veel energie kost omdat niet meer leuk is of door gezeik, zal dat ook best wat invloed hebben op hoe het gaat⊠daar moet je dan ook voor jezelf een weg in vinden dat het je geen stress oplevert.
2 likes
Ben jij dan gaan solliciteren tijdens je verlof nog voor de baby er was of ook daarna? Kan me nu niet voorstellen dat ik na de geboorte nog zin heb om me bezig te houden met werk of solliciteren! Maar het is natuurlijk heel moeilijk vooruit kijken hoe dat gaat lopen en hoe ik me dan voel.
Zoals jij zegt zal het vast meespelen hoe je herstel of andere bijzonderheden verlopen. Ik wil er in ieder geval op voorbereid zijn dat het ook moeizamer kan lopen, en dat ik mezelf dan de tijd geef om daar rustig op te focussen en verder zoeken wanneer het voor mij een goed moment is. In ieder geval fijn om te horen dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt!
@Mexi Dit is inderdaad een beetje wat me doet twijfelen! Ik heb me inmiddels redelijk gedistancieerd van de situatie op mân werk, waardoor ik gewoon kan doen wat ik moet doen maar me niet zo sterk betrokken voel bij alles. Maakt het niet leuker maar kost ook een stuk minder energie op deze manier.
1 like