Nog als aanvulling: ik heb dit bij de tweede ook alsnog gedaan bij mijn ‘oude’ werkgever. Ik heb mijn contract opgezegd per een datum 2 maanden nadat mijn reguliere verlof zou aflopen. Ik had voor mijn verlof al een maand extra afgesproken en toen in overleg besloten om tot mijn contract afgelopen was nog een paar weken extra ouderschapsverlof in te zetten. Daardoor begon ik ‘pas’ bij mijn nieuwe baan toen mijn baby 5 maanden oud was en heb ik in totaal een half jaar verlof gehad.
3 likes
Dit vind ik heel slim, thanks voor de aanvulling! En wat fijn dat je nieuwe werkgever zo flexibel was dat jij dan later kon beginnen. Dit is iets waar ik rekening mee ga houden!
1 like
@Rilah Lastig hè, dit soort beslissingen?
Ik zat in een vergelijkbare situatie als jij en had ook voor mezelf besloten dat ik alleen weg zou gaan, als ik er bij een nieuwe baan op vooruit zou gaan qua werkplezier en in mijn geval ook reistijd. Ik ben ver gekomen in een procedure en werd het daar uiteindelijk net niet, daar heb ik toen zo van gebaald. Ik ben gestopt met solliciteren toen ik 4/5 maanden zwanger was vanwege mijn lange opzegtermijn. Ik heb toen besloten pas verder te kijken als de baby al wat ouder zou zijn.
Achteraf ben ik heel blij dat ik geen nieuwe baan had op dat moment. Ik had een traag herstel, baby die niet doorsliep en daarnaast speelde er privé van alles. Ik was zó moe. Ik ben om die reden na mijn verlof begonnen met halve dagen werken en heb dit zo opgebouwd. Dat ging met vallen en opstaan en ik heb best vaak nee moeten zeggen tegen mijn leidinggevende. Die ruimte kom ik nemen, omdat ik al jaren credits had opgebouwd en daardoor was er ook veel begrip. Bij een nieuwe baan moet je zoveel leren, wil je je beste kant laten zien en dat had ik er toen echt niet bij kunnen hebben. Nu ik weer in wat rustiger vaarwater zit en mijn dreumes veel beter slaapt is er weer ruimte voor iets nieuws en ben ik opnieuw aan het solliciteren.
Het lastige is dat je niet weet hoe de dingen gaan lopen, omdat je nog niet weet hoe de situatie gaat zijn en hoe jij daarmee om zult gaan Bij @calypso heeft het bijvoorbeeld wel goed uitgepakt.
6 likes
Ja echt heel lastig, en veel herkenning in het begin van jouw verhaal!
Klinkt alsof het in jouw situatie uiteindelijk erg fijn was om er niet ook nog de onrust of druk van een nieuwe baan bij te hebben. Hoe heb jij het dan ervaren om in de tussentijd dus wel wat minder werkplezier te hebben? Kon je dat een beetje loslaten en gaf het geen extra stress?
1 like
Ja snap de twijfel. Maar als je best ok bent nu, zou ik zelf blijven zitten. Ik heb bijv na mijn tweede chronische bekkenpijn gekregen waardoor ik ook blij ben dat ik niet ergens anders nieuw ben begonnen (ik had het ook niet naar mijn zin en miste uitdaging, maar accepteerde de situatie). Nu kan ik gewoon focussen op herstel en thuis (en inmiddels ook weer leuker op werk). En hoewel het vaak goed gaat na een zwangerschap hoor ik eigenlijk ook heel vaak dat het niet goed gaat om zoveel redenen. Dus het geeft ook rust wetende dat wanneer het niet gaat je bij je huidige werkgever even niet de 100% hoeft te geven
3 likes
Dit lijkt me ook heel lastig om mee te moeten dealen! Fijn dat jij de ruimte voelt om te focussen op je herstel door te blijven zitten waar je al werkte.
Alle verhalen hier helpen me wel heel erg! Door de verschillende ervaringen kan ik de situatie een beetje in perspectief plaatsen en misschien wat realistischer bekijken, thanks daarvoor!
1 like
Ik ben echt blij dat ik na mijn eerste in elk geval verder kon bij mijn stomme en inflexibele werkgever. Tijdens mijn verlof ook gesolliciteerd maar nergens geworden.
Het was zo fijn om daarna ergens te werken waar ik al weg wilde. Als bijv kind niet lekker was hoefde ik geen seconde te twijfelen en ik ging ik naar huis. Ik kolfde drie uur per dag (slechte productie) maar m’n werk boeide me niet meer echt dus was prima. Slechte mindset hoor maar voor mij was het goed.
Als ik denk aan m’n werk nu vind ik het echt jammer als m’n kind ziek is. Ik denk dan echt he kut nu mis ik dit en dat. Of kut nu moet collega dit overnemen.
Het kolven is me niet gelukt bij de tweede omdat ik gewoon die tijdsinvestering niet kon/wilde maken. Beetje dubbel gevoel over nog steeds maar you can’t have it all.
4 likes
Donderdag heb ik een sollicitatiegesprek voor een baan die op papier echt goed bij me past. Na bijna twee jaar werk en ouderschap combineren, merk ik dat ik beter weet wat ik zoek: van 36 naar 32 uur, vaste thuiswerkdagen, minder reistijd en dus meer tijd voor mijn dochter.
Toch twijfel ik. Niet over de baan zelf, maar over één specifiek punt. Onze dochter is er gekomen via een fertiliteitstraject en eind dit jaar willen we daarmee starten voor een tweede. Dat betekent ziekenhuisafspraken onder werktijd, en hopelijk ook een zwangerschap met verlof in de (nabije) toekomst. Bij onze eerste ging het snel, maar dat zegt natuurlijk niks over hoe het nu zal verlopen.
Ik weet dat ik dit niet verplicht hoef te melden, maar ik overweeg het toch, omdat ik het spannend vind om de zekerheid van mijn vaste contract op te geven terwijl er best wat speelt. Tegelijk wil ik niet dat dit een reden wordt om me af te wijzen.
Wat zouden jullie doen? Open kaart spelen of (nog) even voor jezelf houden?
1 like
Ik zou dit niet doen. Want je bent dit nu voornemens maar stel je stelt het dan toch nog even uit, of het duurt langer dan je had gehoopt (nog tig dingen die er tussen kunnen komen). Nobel dat je het wil zeggen maar ik zou het laten.
19 likes
Nee joh ben je gek, niks zeggen, gaat ze niks aan. Echt waar, ik snap werkelijk niet waarom mensen nog überhaupt nog nadenken of ze eerlijk moeten zijn over hun kinderwens, want het antwoord is gewoon nee.
14 likes
Ik heb het wel verteld bij mijn sollicitatie omdat ik middenin het traject zit nu. Ik had het kunnen verzwijgen maar dan had ik het op mijn eerste wekdag moeten vertellen omdat er in die week ook een afspraak stond. Vind het zelf ook fijner als een werkgever het al op voorhand weet want dan weten ze ook wie/wat ze aannemen.
Maar als je traject nog niet is gestart zou ik wel wachten.
4 likes
Snap het helemaal als je het zo uitlegt hoor en afgaande op jouw bericht heeft het bij jou ook goed uitgepakt.
Misschien dat een minder leuke baan ook juist minder stress kan geven dan een nieuwe baan, wat @Yzile ook zegt. Soms is werk ook gewoon geld verdienen en de tijd uitzitten en niet je passie of ambitie waarmaken. Het moederschap heeft mij ook wel veranderd in hoe belangrijk ik mijn werk vind (eerder was ik extreem verantwoordelijk, nu zie ik het meer in perspectief en vind ik het allemaal niet meer zo belangrijk). Met zulke flexibele voordelen zou ik vooral daar lekker van genieten en je plezier meer halen uit je privé-leven (misschien wat minder dagen gaan werken/ouderschapsverlof opnemen?) en werk zien als brood op de plank tot je de energie en inspiratie weer voelt straks om te solliciteren. Ik werkte bijvoorbeeld een tijd een dag minder zodat we heeeel veel lange weeekendjes weg konden. Dan kon ik de werkweer wel weer aan 
4 likes
Ik zou het niet vertellen. Toen ik een nieuwe baan vond stonden wij op de wachtlijst voor het fertiliteitstraject en ondanks dat ik niet het idee had dat ze me daarom niet zouden aannemen, heb ik er voor gekozen om het niet te vertellen. Ik heb eerst afgewacht hoe het er uit zou gaan zien. Ik heb het wel meteen verteld nadat we een behandelplan hadden.
2 likes
Ik heb het wel verteld, moesten in mijn eerste maand al een paar keer naar het ziekenhuis en een maand later bleek ik zwanger. Achteraf héél blij dat ik het wel heb verteld omdat ik veel vroeger uitviel met bekkenklachten en ook naderhand veel klachten had. Maar als je nu nog niet weet wanneer je wilt beginnen dan weet ik niet of ik het al zou zeggen. Je kunt het dan ook na een maand of 3 zeggen als ze al weten wat ze aan je hebben.
Ik zou heel graag bij een organisatie willen werken die 1.5 uur reistijd met het ov kost en ik twijfel zo erg. Ik doe er nu met de auto meer dan een uur over, maar als ik bij de organisatie werk, dan moet ik m’n lease auto inleveren en dus met het ov reizen. Het is nu al zoveel gedoe om m’n kind dan op die kantoordag te gaan zien, laat staan over een tijdje met eventueel een 2e kind en kolven en alles…
Aan de ene kant denk ik: fuck it, ik wil daar zo graag werken, I will make it work. Maar aan de andere kant is 1.5 uur gewoon zo veel en wil ik niet na 3 maanden compleet uitgeblust raken…
2 likes
Ik had 1.5 uur reistijd (enkele reis) met OV en ik vond het eerlijk gezegd te veel in combinatie met een kind dat je eigenlijk ook nog wel s ochtends en/of s avonds wil zien en idd alle tijd die je ook nog kwijt bent aan kolven. Tijdens mijn zwangerschap was deze reistijd ook te veel/zwaar. Tegelijkertijd: je hebt nu al een uur reistijd in de auto. In het OV kan je evt nog werken. Ik deed best wel wat in de trein en maakte daardoor iets kortere dagen op kantoor. En hoeveel zou je thuis kunnen werken? Dat vond ik ook nog veel uitmaken!
2 likes
Ik moet soms op een locatie werken en dat is 1.5uur reistijd. Ik vind het niet te doen. Kind moet ik eerst naar school brengen (soms andere nog naar de opvang). Ben dan altijd veel te laat voor mijngevoel. En werken in de trein lukt ook niet altijd want ook de trein rond 9uur of eerder terug rond 15.00 zit vol. Ligt natuurlijk aan je traject.
En de stress als je op tijd bij opvang moet zijn.
Misschien kan jij wel de trein van 7 of 8 halen maar ik ben dan ook echt kapot. Ga dan liever met de auto ivm flexibiliteit en rust.
3 likes
Met of zonder kind ben ik echt niet bereid om 1,5 uur (3 uur in totaal??) op een dag onbetaald te gaan treinen of rijden voor een baan. Dat is zooooooveel tijd van je leven waar je geen geld voor krijgt en die je niet aan je privéleven kunt besteden. En dan heb ik het nog niet eens over de dagen dat je onverwachts gebeld wordt of iets moet omgooien.
Ik zou, als dit je droombaan is, serieus nog eerder verhuizen.
39 likes
Wij verdelen de kantoordagen, dus op die dagen is vriend verantwoordelijk voor halen/brengen en andersom. Dus op mijn kantoordagen heb ik wel ook lange dagen maar geen stress vwb ophalen, dat scheelt.
Ik kan soms nog wel werken in de trein, mailtjes stuur ik vanaf mijn telefoon dus dat kan ook zonder zitplek. En ik koop ook soms een eersteklas kaartje dat maakt ook nog wel uit. Ik vind het wel te overzien eigenlijk want er staan ook vrij korte thuisdagen tegenover
1 like