Ah jullie reacties stellen me wel gerust dat dit echt geen goede stap zou zijn. Ik zou dan op een ov route rijden die vaak problemen geeft dus dat is alleen maar een recept voor hoofdpijn…
Dan ga ik iets zoeken dat meer in de buurt is en helaas die vette baan laten vervliegen. Dank voor het meedenken!
Mag je in het OV werken en dit als werktijd beschouwen? Dan zou het voor mij nog het overwegen waard zijn
Ja dat wel, wordt ook veel gedaan bij die organisatie. Alleen het is ook geen 9-5 baan en het heeft soms hectische deadlines waar ik jn de treinreis niet genoeg meter voor kan maken, dus dan heb ik sowieso niet genoeg aan 32 uur per week, en al helemaal met de reistijd helaas
Maar heb je een partner bijvoorbeeld, of hebben jullie een netwerk/nanny/ouders die veel willen oppassen? Als je een partner hebt die maar twee of drie dagen in de buurt werkt zou het waarschijnlijk toch wel passen? Als dit echt jouw droomcarrière is, kun je misschien zo’n gesprek aangaan? En inderdaad soms thuis werken. Nu, met gezin en partner die ook 4 dagen werkt, lijkt zoveel reistijd me echt de hel, maar toen ik jong (haha) was had ik dat anderhalf jaar lang en was het best te doen omdat ik natuurlijk heel flexibel was.
Ik zou het eerlijk gezegd niet haalbaar vinden en zou het ook niet “accepteren” als mijn partner 1,5 uur van huis ging werken.
Dat legt erg veel druk op het gezin want dat zou betekenen dat die uren allemaal op je partner neerkomen.
Ik weet niet hoe veel dagen je op kantoor werkt maar stel je zou twee keer in de week gaan, dat is al 6 uur reistijd per week. Bijna een werkdag aan reistijd.
Zelf heb ik 1,5 uur heen en terug gereisd op een dag en zou dat echt nooit meer willen. Ik had geen kinderen verder maar reizen is vermoeiend en ook al hoef je in het ov niet op de weg te letten, je zit met allemaal mensen samen en je hebt weinig in de hand qua reizen. Nu werk ik op een kwartier fietsen en het is ideaal. 's avonds heb ik gewoon nog puf en tijd om dingen te doen ipv dat ik om half elf naar bed ging met het idee dat mijn avond vooral had bestaan uit huishoudelijke taken/dingen die moeten maar waar weinig tijd voor was. Nu heb ik geen kinderen, maar als ik zie hoe pittig opvoeden is dan lijkt reistijd/ov iets wat je er niet bij wilt hebben. Je droombaan kan op papier nog zo leuk zijn maar als de praktijk niet echt haalbaar is, dan is het al gauw geen droombaan meer maar een blok aan je been.
Ik heb een reistijd van 1 uur & 15/20 min, 2x per week en andere dagen thuis (soms voor afspraken nog door t land maar flexibel in te plannen) ik vind het in onze situatie echt prima te doen. Die dagen werkt mijn man thuis en brengt onze zoon dan naar school en haalt hem weer op van BSO. Ik werk ook wel in de trein waardoor ik half 8/kwart voor 8 van huis ga en 18.00/18.15 weer thuis ben. Ik kook avond vooraf al waardoor we echt nog wel onze gezin tijd hebben. Het scheelt wel echt dat het m’n droombaan is en het niet elke dag is want dat zou ik niet vol houden
Ik heb vorig jaar een periode gehad met afwisselend ziek kind en zelf ziek en ik vond alle ballen hoog houden enorm zwaar en herstelde daardoor niet. Ik heb in overleg met mijn werkgever twee dagen vrijgenomen om uit te rusten terwijl kind op de opvang zat en ik zelf niet al te ziek was. Ik was heel bang dat dat dan het nieuwe normaal zou worden maar het is na die periode nooit meer gebeurd. Denk echt dat ik met die twee dagen vrij ook een spiraal heb doorbroken.
En ik merkte aan mezelf dat ik dan elk moment dat het kon ging werken. Dus als zieke kind overdag of s avonds liep, snel aan het werk. Dat zorgde ook voor zoveel stress.
Uitspreken bij je baas, zorgverlof opnemen als je kind ziek is (is dat in je cao geregeld met een aantal dagen?), calamiteitenverlof opnemen als je je kind die dag op moet halen van de opvang en vooral, het wordt (hoogstwaarschijnlijk) beter!! Wij hebben ook periodes gehad dat het voelde alsof er iedere week wel iets was, maar nu gaat het al ruim een jaar goed. Als ze ziek is is dat altijd van vrijdag tot zondag. Dus dan hebben we een stom weekend maar is ze op maandag gewoon weer onder de pannen.
Proberen hulp in te schakelen van bijv. oma’s, op een werkdag maar eventueel ook een nacht in het weekend zodat we zelf kunnen slapen. In dit huis wordt oudste liefst getroost door mij, dus komt als ik thuis ben vaker voor dat ie aan mij hangt en ik wat dat betreft gewoon de sjaak ben (of moet maken dat ik niet thuis ben).
Anyways : Kind in ons bed laten slapen, zodat we er niet 4x uit moeten. Dit heel lang afgehouden nadat ie eindelijk niet meer steeds naar ons bed wilde iedere avond, mAr is wel gewoon de weg van minste weerstand bij ziekte. Met m’n kind mee naar bed gaan, dus dan lig ik om 8u ook plat en fixt m’n man de hond en het huis zodat ik eventueel de volgende dag ook wat waard ben. 
Qua werk: vooral niet denken dat ik met jong ziek kind met “regulier” werk kan combineren, dus daar rekening mee houden in workload / werk verdelen, planning man of als het niet anders gaat m’n avond en weekend activiteiten het hoognodige wegwerken. 
Ik moet wel zeggen t/m 2 jaar was onze oudste veel aanhankelijk dan 2+ (en gewoon echt minder vaak niet lekker). In het eerste jaar werd ik zelf ook steeds ziek, dat hield daarna ook wel weer op.
Ja een ziek klein kind is echt zwaar. Ik wist dat nooit zo goed toen ik nog geen ouder was hoe ontregelend dat is.
Een keer had ik sporten afgezegd vanwege ziek kind en toen zei iemand: huh maar jij bent toch niet ziek?
Zo had ik vroeger zelf ook kunnen reageren maar het is écht kut want je slaapt allemaal slecht en je werk lijdt eronder en je relatie (als je die hebt) en je batterij loopt gewoon zo snel leeg.
En het voelt ook gewoon zo stom om dingen te moeten afzeggen daardoor maarja het is toch echt soms zo?! Je doet er niks aan helaas.
Op welk moment hebben jullie het op werk gemeld dat je zwanger was? En hebben jullie het gelijk aan alle collega’s verteld, of eerst alleen aan je leidinggevende?
Na 12 weken. Leidinggevende 1-op-1, daarna de andere collega’s
Leidinggevende en directe collega’s al rond de 7/8 weken (kon ook bijna niet anders, was zo beroerd). De rest rond de 12/13 weken.
Dit ook @Tessje2, maar ik denk dat het heel erg afhangt van je soort baan, je werkzaamheden en hoe je je voelt wanneer je het vertelt
2 collega’s al bijna meteen, leidinggevende rond de 9 weken en de rest rond 13 weken.
Aangezien ik via een medisch traject zwanger ben geworden en ze op werk op de hoogte waren van dit traject heb ik het best snel verteld. 2 naaste collega’s al met 5 weken (die vroegen hoe het met het traject ging en ik kon niet liegen), mijn leidinggevende een week later en de rest van mijn naaste collega’s met 7 of 8 weken. De rest van kantoor met 13 weken verteld.
Met 9 of 10 weken aan mijn leidinggevende. Ik werk in de kinderopvang en vervanging regelen is lastig + ik wilde mijn eigen kind ook ‘inschrijven’ haha.
Na de nipt test heb ik het mijn collega’s verteld. Was toen 13 weken
Oh en om deze reden wist een collega van de afdeling van plaatsingen het ook al heel snel, haha.
Ja, dat is zeker waar. Ik zal het inderdaad even laten afhangen van hoe ik me voel.