Heb hier denk ik nog niet eerder gepost, maar lees wel veel mee, vooral de afgelopen paar weken. En ik besef eigenlijk de laatste tijd pas hoe naïef en hypocriet ik (en mijn omgeving) ben geweest over racisme en white privilege.
Merk wel dat ik het nog lastig vind om andere mensen aan te spreken. Meestal ga ik lastige gesprekken uit de weg. Voorheen ontvolgde ik mensen gewoon als ze racistische posts deelden. Maar besef me nu dat een veilige bubbel creëren waarin je je prettig voelt ook typisch white privilege is en dat het juist belangrijk is om het gesprek aan te gaan. Vind dat op social media wel spannend, dus heb ik het eerst in de privésfeer geprobeerd. Dat heeft tot een heftige discussie geleid met mijn moeder, maar heb wel het idee dat het iets teweeg heeft gebracht bij haar.
Ik denk zelf dat je dat per persoon moet blijven vragen.
Net zoals je aan een genderneutraal persoon zou vragen hoe wil jij t liefst genoemt worden hij/zij of hun. Voor jou is het maar een kleine aanpassing om ipv zwart , donker te gebruiken of andersom. En iedereen zal bij elk woord een ander gevoel hebben.
Ik ben eigenlijk op zoek naar goede kinderboeken. Over dit onderwerp of iig met diversiteit op de goede manier, maar vind het lastig wat te vinden. Hebben jullie tips?
Hebben jullie tips voor podcasts mbt dit onderwerp? Ik wil me erg graag in het onderwerp verdiepen maar merk dat ik luisteren als het om bepaalde topics gaat fijner vind. Het liefst in het Nederlands maar alle tips zijn welkom.
Het boek Tori van Brian Elstak ; https://www.trouw.nl/cultuur-media/in-kinderboeken-is-het-zoeken-naar-zwarte-hoofdpersonen-brian-elstak-brengt-daar-verandering-in~b0933ee9/ het gaat niet over racisme maar is een wel een boek met niet enkel witte hoofdpersonages, dus eigenlijk een kinderboek zoals het zou moeten zijn. Hij is sowieso een toffe illustrator en heeft ook clips voor Zwart Licht geïllustreerd en illustraties gemaakt voor het boek ‘Franklin een Nederlands bevrijdings verhaal’ (weet niet wat de leeftijdsgroep is waarboor je boeken zoekt, maar anders is dit ook een aanrader. Het boek heeft enorm veel plaatjes namelijk en niet heel veel tekst)
@Solee
https://www.dipsaus.org/ en https://www.dagennacht.nl/serie/fufu-dadels/ en de nieuwe aflevering van boos met Clarice Gargard
Voor de mensen in dit topic die uitleg en tips hebben gegeven over boeken/artikelen/websites met betrekking tot white privilege en racisme: bedankt! Ik heb veel te leren over dit onderwerp en heb nu een hoop op mijn leeslijst staan, te beginnen met: Hallo witte mensen. Verder lees ik hier mee, maar ik wilde toch even bedanken.
Ik krijg steeds op youtube het kanaal van die man jensen aangeboden, wat een naar mannetje die alleen maar angst wil verspreiden. De comments zijn ook weer een goede rede om door te gaan.
Gellukig ken ik niemand die zo kortzichtig denkt zoals de mensen is de comments maar het lijkt me heel moeilijk om met hun over dit soort dingen te praten.
Dit topic helpt wel echt in goed dingen (in het Nederlands) te verwoorden zodat als je ooit het nodig hebt je mening kan uitleggen
Bedankt. Helaas zijn de boeken daar ook grotendeels Engels. Boeken met donkere hoofdpersonen hebben we al. Ik ben echt op zoek naar boeken waarin racisme / wp besproken wordt.
Zijn helaas lastig te vinden.
Ik word echt niet goed van de opmerkingen die mijn broer maakt. Het is zooo frustrerend dat iemand je gewoon niet WIL horen. Wat ik ook aandraagt, welke argumenten ik ook geef, het lijkt wel als iemand niet voor een ander perspectief wil openstaan. Dovemansoren. Dan kan je hem van alles uitleggen, met artikelen komen en dan maakt hij er weer iets totaal anders van. Je hebt allerlei boeken over racisme en podcasts ed maar dan heb ik het idee dat dat alleen aanspreekt bij mensen die al wat weten van het onderwerp en ten positieve willen veranderen. “Tegenstanders” zijn niet geïnteresseerd om die te gaan lezen/luisteren. Zeggen wat beters te doen te hebben, wat leukers te willen kijken. Willen zich niet informeren.
Ik vind nu dat ik me moet blijven uitspreken, maar het is zo verdomde frustrerend.
Het is ook echt lastig om liefde voor zo iemand te voelen, terwijl het is familie. Doet me echt pijn hoe hij het allemaal ziet.
En dan zijn we opgegroeid door een linkse activistische moeder, snap echt niet waar hij al die rechtse populistische dingen vandaan heeft. Ja van zijn schoonfamilie en het dorp waar we vandaan komen maar toch, het is niet dat wij dat als kind, wanneer je gevormd wordt, hebben aangeleerd van huis uit.
Als iemand die hoogopgeleid is al zulke dingen zegt, dan vraag ik me af wat er van Nederland moet komen. En zijn kind 
Ik snap dat deze frustratie niks is vergeleken met waar andere mensen mee moeten dealen en ik mijn broer kan negeren en ik dan vrolijk kan verder gaan met mijn dagelijkse leven, maar toch. Ik zit me heel erg op te winden en kan het niet loslaten. Bij vriendinnen denk ik ook zo vaak “jullie begrijpen het niet”, wat de lol weg maakt om met ze om te gaan eerlijk gezegd.
Nouja, weet niet zo goed hoe ik dit moet loslaten dus. Die frustratie richting anderen en hun onbegrip.
Oké dan ga ik toch een bericht sturen. Zij zijn het tijdschrift en dus vragende partij van de modellen. Wat betreft het aanbod als er nu 10 donkere modellen zijn in België dan ik wil die ook alle 10 zien en niet in een “Black is weer helemaal hip-issue” maar ook zoals de witte modellen.
Ik heb 1619 geluisterd en die maakte wel indruk op me. Is wel engels, maar makkelijk te volgen. Damn, Honey komt ook met een nieuwe aflevering hierover!
Toevallig wordt dit ook besproken in de nieuwe podcast van Damn Honey waarin Sylvana Simons te gast is. Ben pas halverwege maar iemand had ook post ingestuurd met deze sitauatie/vraag.
Ze zeggen daarin: “probeer iemand te inspireren maar niet veranderen. Want van dat gevecht word je doodmoe.” Uiteraard kan Sylvana dat veel beter verwoorden dan ik.
Dit vind ik altijd zo’n dom argument. Ik ga ook liever het terras op maar tijd kan je maken. Een podcast kan je in de auto of op de fiets luisteren en een mens heeft echt wel een kwartiertje per dag over.
Edit:
We hoeven het onszelf ook niet te moeilijk maken en direct uren lang te lezen, kijken of luisteren toch? Ik ben toevallig in een ander boek bezig en ik weet dat als ik dat uren achter elkaar lees er niets blijft hangen dus lees ik max 20 bladzijden per keer.
Ah, ik vind Damn Honey altijd fijn om te luisteren dus die ga ik in de gaten houden.
Ok het was niet zo letterlijk. Maar het gaat om de onwil. Als iemand niet geïnteresseerd is, krijg je ze vaak niet mee.
Ik heb nu gefantaseerd over dat ik met een vriendin zit en zeg “en nu gaan we dit kijken/lezen en pas opstaan als we er een gesprek over hebben gevoerd”. En in mijn gedachten is zij dan overtuigd en snapt ze waar het probleem zit en waardoor verandering nodig is.
Ik ben half surinaams/ half antiliaans. Mijn ouders zijn beide veel lichter dan mij. Maar mijn overgroot oma was weer een hele donkere vrouw. Omdat er zoveel mengelmoes in de familie zit heb ik nooit in mijn familie (aan beide kanten) een voorkeur gemerkt of onderlinge discriminatie. Ik weet wel dat het zowel in suriname als de antillen voor komt. Daar heerst nog bij veel mensen hoe lichter hoe beter of hoe stijler je haar hoe beter.
Wel heb ik altijd op ‘witte’ scholen gezeten maar daar nooit racisme mee gemaakt. Maar ik weet wel dat ik daardoor een privilege heb. Dus daar ben ik mij zeker van bewust maar ook wat jij zegt dat je alsnog racisme ervaart. Simpele voorbeelden dat mensen gelijk over mij zeggen oh je hebt zo lekker kroes haar. Ehm nee dat heb ik niet ik heb krullen. En dan alsnog er is niks mis met kroes haar. Maar waarom moet het worden benoemd? Of dat wild vreemde aan je haar gaan zitten want het voelt zo lekker anders?! En dan zijn dit natuurlijk hele milde vormen maar het voelt wel alsof ik mij steeds moet verantwoorden waarom mijn haar anders is.
Ik snap ook zeker het mixed/ white passing wat je bedoeld. Dat vind ik zelf ook lastig om mee om te gaan. Heb jij daar al een manier voor gevonden? Of tips qua artikelen of zo? Ik wil er zeker meer over lezen en leren.
Dit vind ik best wel lastig om te begrijpen. Huidskleur is uiteindelijk toch gewoon een eigenschap? Net als oogkleur, haarkleur, lengte etc.
Zoals iemand al zei over het voorbeeld van Bob: je probeert toch gewoon het aantal opties zo snel mogelijk tot 1 te reduceren? Als Bob een poc is en er zijn meerdere pocs in de ruimte, maar Bob is bijv de enige met een rood shirt aan dan zou ik zijn huidskleur niet benoemen nee, omdat ‘Bob is degene met het rode shirt aan’ de snelste manier is om aan te duiden wie Bob is. Maar als Bob de enige poc is dan is dat simpelweg de snelste manier om Bob te onderscheiden. Vind het juist een beetje geforceerd om huidskleur dan niet te benoemen. Idealiter is huidskleur toch gewoon zoiets als oogkleur, haarkleur en lengte: een uiterlijk kenmerk dat varieert.
Met je laatste zin snap ik je helemaal! Ik wil inderdaad niks claimen. Maar ik zie het wel om mij heen en ik wil daar absoluut iets tegen doen. Ook omdat ik mij vaak wel anders voel of voel dat ik mij moet ‘verantwoorden’ en gelijk begin over dat ik hoog opgeleid ben. Terwijl mijn omgeving mij dus niet als anders beschouwd.
Sowieso als ik op curacao ben word ik juist daar als anders gezien omdat ik de taal niet spreek en daar dan met mijn (vaak plat) amsterdams komt. Terwijl mijn ouders het wel spreken maar heel bewust de keuze hebben gemaakt mij het niet te leren. Dus dat voelt ook altijd dubbel.
Misschien moet ik dit ook maar aanhouden als credo.
Ik post ontzettend veel stories over blm, vandaag onder andere een screenshot waarin iemand een influencer aanspreekt op het feit dat ze een foto post waarin iedere vrouw een woord van de zinnen “We rise bij lifting others. In liefde op afstand.” vasthoudt. Een gekleurde vrouw had daarop geantwoord, How can we lift everyone up if you’re only showing one race. Die influencer liet meteen haar white fragility zien door heel defensief te reageren en te claimen dat het niks met ras te maken had.
Daarna kreeg ik een DM van een vriend van mijn vriend die zei dat ik racistisch was door dat gebrek aan diversiteit aan te kaarten? Hij zei ook dat mijn ideaalbeeld van de wereld er nooit zal komen als ik zo dingen door mensen hun strot blijf duwen (Ik vraag gewoon respect en erkenning). Dat door zo stellig “van alles” een punt te willen maken dat het niet goed is net zorgt voor meer polarisering. “Het gaat om de boodschap, niet om hoe die volgens jou gebracht moet worden.”
Ik vind dit echt zo typisch. Ik ken een paar witte mensen met dezelfde krulstructuur als ik. Dan zijn het krullen. Bij mij standaard kroeshaar of een afro (sure met schouderlang haar). Als ik dan zeg dat het gewoon sterk krullend haar is en dat kroeshaar een ander krulpatroon heeft/dat een afro een heel ander model is dan ken ik mijn haar zogenaamd niet goed genoeg.
Over het mixed zijn. Ik denk dat het zijn eigen voor- en nadelen heeft, maar dat ligt er ook weer aan hoe je mixed bent natuurlijk. Je ziet aan mij dat er op z’n minst een deel buitenlandse is maar voor een donker/zwart persoon heb ik wel een lichte huid. Dus als ik rondloop ben ik voor de Nederlanders duidelijk een allochtoon en soms krijg je daar nare opmerkingen over (bewust racistisch) en soms zeggen mensen onbewust iets vervelends omdat ze niet in de gaten hebben dat het van een bepaald stereotype komt. Even een voorbeeld als er vroeger werd gevraagd naar mijn middelbare school dan ging het vaak zo “O waar ga je naar school? Het VMBO”. Als ik dan zei dat dat niet zo was dan waren ze best vaak verbaasd. Mensen doen het niet bewust maar is wel irritant. Toch merk ik wel dat mensen me sneller zien als een van hun ten opzichte van mensen die ik ken die donkerder zijn en ik heb ook het voordeel mee dat ik echt een super Nederlandse achternaam heb. Dus bij sollicitaties of zo verwachten ze waarschijnlijk een wit Nederlands meisje.
Aan de andere kant mijn moeder komt uit een Afrikaans land en als ik daar loop ben ik ook altijd die buitenlander. Vaak schiet dat door in overdreven positief staan tegenover mij en helemaal trots dat ik ons/het land kom bezoeken. Maar niet alles is altijd positief een extreem voorbeeld is dat mensen me weleens bedreigen (met de dood) want ik ben het resultaat van het koloniaal verleden. Een minder extreem voorbeeld is dat er aan alle kanten aan me wordt getrokken omdat ze denken dat ik geld heb, waardoor ik vanwege het risico op ontvoering in principe niet onbegeleid over straat kan lopen (*)
- Het land van mijn moeder is totaal niet toeristisch en het gebied waar ze vandaan komt al helemaal niet. In een andere stad binnen hetzelfde land zou ik wel probleemloos over straat kunnen lopen. Dus daar gaan we soms ook naartoe. Sowieso genoeg andere landen binnen Afrika waar dit geen probleem zou zijn.
Zo herkenbaar over het haar! Ik heb krullen tot halverwege mijn rug en dan nog krijg ik de vraag waarom ik geen afro heb. Ehm nou simpelweg omdat het niet kan met mijn haar 
En qua namen ook heel herkenbaar. Ik heb een achternaam die vrij hollands oogt en een franse voornaam.
Mijn moeder heeft een oer hollandse achternaam en kreeg bij een sollicitatie te horen dat ze wel haar meisjes naam moest gebruiken. Haar reactie was dat ze haar vader en voorvaders wel ff tot leven zou brengen om te vragen of ze alsjeblieft een meer buitenlandse naam hadden kunnen neken