White privilege / racisme

[tessel]

Nou ja, dit is dus inderdaad de stad waar ik het over heb. Het is lui en schadelijk om te accepteren dat je minder weet over extra gezondheidsrisico’s/aandoeningen die vaker voorkomen bij een bepaalde groep, simpelweg omdat je ze minder tegenkomt. Ik doe bijv onderzoek bij een aandoening die vaak voorkomt, maar waarbij het bij POC net iets ernstiger is maar zijn andere onderzoekers heel weinig mee bezig.

edit: Bij dingen die weinig voorkomen in heel Nederland, is het wat mij betreft logisch dat een expertisecentrum zoals sikkelcelanemie of thalassemie niet in Groningen zit. Het gaat denk ik een bredere basiskennis onder alle soorten artsen: dat jij meerdere biopten nodig heb voor een keloid is volgens mij heel gek en ik denk dat het een gebrek aan kennis toont. Ik denk dus dat we de expertise over bepaalde aandoeningen verder moeten ontwikkelen maar dat het misschien nog wel belangrijker is de basiskennis van artsen tot een hoger niveau te brengen.

[Merel]

Je kunt geen expertise opbouwen in iets dat er niet is. Ik ben wegverhuisd en heb sindsdien nooit meer iemand met sikkelcelziekte gezien, ik denk dat ik de basis van de acute behandeling nog wel op zou kunnen ratelen, maar voor de controle en chronische behandeling zou ik dan toch doorsturen naar een centrum waar ze er verstand van hebben, omdat ik dus dan maximaal 1 patiënt met die ziekte onder mijn hoede zou hebben en ik zeker weet dat je dan bij mij niet de beste/meest up-to-date zorg krijgt, omdat het simpelweg onmogelijk is om van elk ziektebeeld volledig op de hoogte te blijven.
Elke dokter in Nederland heeft een bepaalde basis, dat staat in ons raamplan en daarin staat vast ook dat we allemaal bijvoorbeeld een keloid of een sikkelcelcrise moeten kunnen herkennen, maar als je het nog nooit buiten een PowerPoint gezien hebt is dat ongetwijfeld niet het eerste dat in je opkomt als je een patiënt ziet. Wij leren ‘if you hear hoofbeats, think horse, not zebra’, maar een dokter op de savanne in midden-Afrika moet dat precies andersom leren, want zebra’s komen daar veel vaker voor dan paarden. Zo krijg je altijd lokale verschillen, dat is onvermijdelijk, ik denk dat het vooral belangrijk is om je grenzen te weten (bij alle ziektebeelden, niet alleen bij dingen die bij bepaalde groepen meer voorkomen), en weet wanneer je moet verwijzen.

[Daelyss]

@tessel

sikkelcelanemie

Ik heb zelf sikkelcelanemie en wordt opgevolgd door een hemato-oncoloog in Brussel. Jammer genoeg kies je niet waar en wanneer je een aanval krijgt en heb mij door omstandigheden in een ander zeieknhuis moeten melden dan normaal.
En dat was gewoon de slechtste ervaring ooit, mij niet willen geloven dat ik pijn had, niet luisteren naar wat ik zei, mijn verhaal aan meerdere dokters moeten vertellen. Terwijl ik zei dat de eerste stap voor mij is zsm morfine krijgen en maximum hydratatie opstarten antwoordden zij van: “wow wow Morfine, mevrouw dat wordt her niet zomaar gegeven. En hoe komt het dat u de dosis zo goed kent?”.
OMDAT IK AAN FUCKING SIKKELCEL LIJDT EN ALS JULLIE NU NAAR WIKIPEDIA GAAN STAAT DAAR OOK INFORMATIE.

Het heeft uiteindelijk 2uur geduurd voor ik mijn pijnstillers kreeg. Mijn beste vriendin die mee was zei later ook dat ze zoiets nog nooit had meegemaakt en ze zag toen in dat mensen met een donkere huidskleur “slechter” behandeld worden. Dat kon er bij haar niet in. Heb dit aan mijn arts verteld en hij heeft een boos telefoontje met de spoedarts gehad.

[tessel]

Wat erg. Je hebt inderdaad geen invloed op de plaats waar je een aanval krijgt. In eerste instantie moeten spoedartsen gewoon geïnformeerd zijn, maar is er een mogelijkheid een brief van de hematoloog met de behandeling voor een aanval mee te dragen? Ik heb wel eens een patiënt met een zeer zeldzame ziekte opgevangen op de spoed en dat hielp ontzettend. Maar dan moeten ze je natuurlijk wel geloven

Er zijn inderdaad onderzoeken die aantonen dat POC en vooral vrouwen minder geloofd worden als ze pijn hebben. Laatst had een verloskundige een draadje getweet over vooroordelen op de verloskamers, verschrikkelijk.

[Daelyss]

Ik heb zo’n boekje maar die had ik niet mee omdat mijn beste vriendin panikeerde en ze zo snel mogelijk naar de spoeddiensten wilde. Ik heb nu het acute boekje opgeslaan in mijn smartphone en zo heb je ook een snel overzicht van behandeling.

[Merel]

Maar wat stel je voor? In het onderwijs kan er vast iets verbeterd worden (zoals gezegd, mijn instelling gaf hier dus vrij veel onderwijs over, dat kunnen ze elders ook doen), maar dan ziet de gemiddelde student dus ipv 1 PowerPoint misschien 3 powerpoints met keloid, als je dat daarna vervolgens nooit in het echt ziet omdat die patiënten niet langskomen, weet je het alsnog niet direct te herkennen als het voor je neus staat. Moeten we een bus vol POC langs de universiteiten laten rijden om als voorbeeldpatient voor studenten te spelen? Lijkt me ook niet helemaal haalbaar.
Je kennis als dokter blijft altijd afhankelijk van wat er ‘toevallig’ langskomt bij je coschappen en in je werk, en zeldzamere aandoeningen (in het algemeen of in jouw lokale populatie) zullen altijd moeilijker herkend worden. In Katwijk en Scheveningen hebben ze een genetische afwijking die hersenbloedingen veroorzaakt, daar zullen ze in Den Haag bij een hersenbloeding direct aan denken, maar elders zou het nooit bij de dokters opkomen, want we hebben het niet, en zo kan zoiets dus jaren ongediagnosticeerd blijven. Ja dat is kut, ja in de ideale wereld zou elke dokter alles kunnen herkennen, maar zo is het niet en ik zie ook geen mogelijkheden om dat echt te verbeteren, want wat extra slides laten voorbij komen op de uni gaat het verschil niet maken denk ik.

[Merel]

Het gaat niet alleen om POC, het gaat om alle zeldzamere dingen, de Volendamse ziekte die alleen bij inteelt-Volendammers voorkomt zou ik ook niet herkennen, dat ligt niet aan hun huidskleur, dat ligt aan de zeldzaamheid van zo’n beeld.
Pakistan en India hebben de laagste hoeveelheid huidkanker, maar wel de hoogste mortaliteit, omdat ze het daar slechter/later herkennen, want ze zien het nooit.

Nogmaals, ik denk echt dat er wel een basis is, want we krijgen allemaal colleges over alle dingen in het raamplan, maar dingen herkennen in de praktijk is gewoon echt heel lastig als je het nooit ziet.

[Barbati]

Ik snap dat een arts niet overal kennis van kan hebben, laat staan gespecialiseerd in. Lijkt me niet meer dan logisch op het gebied van ziektes.
Maar ja, het is toch raar dat slechts een gepriviligeerd deel van de bevolking profiteert van datgene waar de arts dan wel kennis van heeft. Even googlen leert mij dat zo’n 14% van de Nederlandse bevolking een niet-westerse migratie achtergrond heeft (een simpel statistiekje waar vast nog allerlei haken en ogen aan zitten). Dat is ruim 1 op de 10 patienten. @Falafel vertelt hierboven dat het herkennen van doorligplekken bij een donkere huid niet wordt uitgelegd bij de opleiding verpleegkunde. Kan daar weinig anders van vinden dan ronduit schandelijk

[Barbati]

Maar dit zijn allemaal voorbeelden van ziektebeelden of problemen die heel lokaal spelen. Daar kan ik echt prima inkomen. Vind dat heel anders dan POC (die wonen overal, en kennen net zoveel uiteenlopende gezondheidsproblemen als witte mensen). Dat een arts in een uithoek van NL iets niet direct herkent dat doorgaans alleen voorkomt in een andere uithoek van NL zullen weinig mensen je kwalijk nemen denk ik. Maar dat ik als wit persoon mij met een veelvoorkomend issue bij iedere arts kan melden, maar POC niet, terwijl die echt geen zeldzaamheid zijn, dat is waar mensen over vallen.

[Merel]

Ik denk dat een keloid voor een gemiddelde huisarts in Lutjebroek iets is wat hij misschien 1x in z’n leven ziet, ik heb het ook weinig gezien en zou niet zomaar durven concluderen dat ‘dit gekke plekje bij je huidskleur hoort’, want ik zou niet durven uitsluiten dat ik dan bijvoorbeeld huidkanker mis, een huisarts in de Bijlmer durft dat misschien wel. Ik heb duizenden patiënten gezien nadat ik uit de Randstad ben vertrokken, maar nooit meer 1 met sikkelcelziekte of een thalassemie in de voorgeschiedenis. POC zijn geen rariteit, maar wel een minderheid waarvan ook nog weer een grote minderheid specifieke ziektebeelden heeft.

@Barbati veelvoorkomende problemen zullen altijd herkend worden, een longontsteking is bij POC niet ineens anders, het gaat hier toch juist om de niet-veelvoorkomende problemen specifiek voor POC?

[tessel]

Tuurlijk heb je dat niet altijd bij je, ik zou ook niet altijd voorbereid zijn. Schandalig dat je er dan zo bovenop moet zitten om de juiste behandeling te krijgen.

Dit is een kopie van dat draadje waar ik het over had, van een verloskundige die veel racisme tegenkwam naar haar toe en naar patiënten.
Achteraf denk ik ook dat ik meer tegengekomen ben tijdens stages dan ik toen herkende.
https://www.doorbraak.eu/racisme-in-de-geboortezorg-ben-jij-niet-alleen-voor-de-buitenlanders-dan/

[Soy.peor]

Poc worden vaak bij de dokter minder serieus genomen. Omdat vanuit het slavernij verleden werd gezegd dat poc een dikkere huid hebben en minder pijn hebben. Zodat witte mensen minder schuld gevoelens hadden bij het straffen van hun slaven.
Fouten maken is menselijk. Maar ik vind dat er in de gezondheid zorg nog te vaak mensen niet serieus worden genomen door hun afkomst , kleur of gewicht of dat soort dingen.

[anon53872374]

Ja helaas is dit herkenbaar… Hier ook verschillende familieleden en kenissen die absoluut niet akkoord gaan met wat er nu beslist is door insta en fb. Hun argumenten slaan nog steeds nergens op.
Als ik de discussie aanga met iemand beginnen ze meestal zichzelf tegen te spreken of weten ze na een tijdje niet meer wat gezegd (“maar toch moet zwarte piet zwarte piet blijven!!”). Laatst zei iemand “ja maar ik heb het gevraagd aan mijn ene buurman die zwart is en die heeft er geen problemen mee, dus waarom doe jij dan moeilijk?”.

[tessel]

Diabetes, hoge bloeddruk en astma kunnen wel slechter te behandelen zijn bij POC. Diabetes bij mensen van bijv. Pakistaanse afkomsten en hoge bloeddruk en astma bij zwarte mensen. Bij hoge bloeddruk is er wel bekend welke behandeling wel aan zou moeten slaan, maar bij astma is het bijvoorbeeld helemaal niet in de richtlijnen terug te vinden. Ik denk dat er ook gewoon chronisch te weinig onderzoeksgeld aan besteedt wordt, waardoor bij de ‘huis-tuin en keukenziekten’ ook de verschillen onbekend zijn en POC suboptimaal behandeld worden.

[tessel]

Dit argument ook. Een kennis gebruikte dit ook. De ene zwarte jongen uit het dorp waar ik vandaan kom, vond het geen probleem dus het is geen probleem. Wut?

[Daelyss]

De medewerkster die aan het onthaal van het spoed zat vroeg me wel als eerste of ik bij opname graag een eenpersoonskamer of tweepersoonskamer wilde.
Mijn vriendin zei: “Mevrouw dat maakt nu toch niet uit, ze moet een dokter hebben”

[Zora]

Ik denk dat mijn Facebook vriendenlijst de komende tijd eens heerlijk opgeruimd gaat worden

[Merel]

Heb je over die astma een bron? Dat ligt namelijk wel in mijn werkgebied maar wist ik inderdaad helemaal niet! En ik kan er ook niet zo direct iets over vinden, maar dat ligt misschien aan mijn zoekskills.

@Shaaar ik zou het niet durven concluderen en vermoeden dat ik moet doorsturen, maar ik heb ook wel eens op basis van wat ik dacht dat de juiste conclusie was een verkeerde behandeling gestart. Ik merk dat ik het moeilijk verwoord krijg; de kennis van een dokter is altijd beperkt (niemand kan alles weten) en er worden altijd patiënten benadeeld, en dat zijn denk ik alle patiënten die iets hebben dat de dokter (bijna) nooit ziet in zijn populatie, ongeacht welke huidskleur de patiënt dan heeft. Dus ja, je wordt benadeeld als je de enige POC-patiënt van jouw huisartsenpraktijk bent, maar ook als je de enige witte patiënt in een zwarte praktijk of de enige patiënt met een hersentumor of de enige patiënt met Katwijkse ziekte of de enige patiënt met moeilijk behandelbaar diabetes of de enige patiënt met reuma in een praktijk bent.
Er kan echt wel meer onderwijs worden gegeven, ben ik met je eens, maar dan nog moet zo’n dokter dat dan zoveel jaar na dato als hij dat beeld voor het eerst in levende lijve tegenkomt maar net herkennen.
En dan kun je zeggen ‘dit is basale kennis’, maar dat vindt die patiënt met die hersentumor die niet direct herkend is ook over zijn ziektebeeld, en die patiënt die misvormde handen heeft omdat z’n reuma niet direct herkend is precies zo, maar niet alles kan basale kennis zijn, want 1 iemand kan niet alle kennis hebben, dus je laat altijd ergens iets liggen.

[Banananana]

Wat zijn bijvoorbeeld dingen waar je als witte in benadeeld kunt worden in een Zwarte praktijk?

[Vaiana]

Dat is handig