Ik heb de voorbije maanden een cursus gevolgd over anti-racisme en dekolonisatie. Het ging best wel diep, ik heb enorm veel geleerd, maar het was ook best heftig (en ik ben het ook niet met alles eens). Er werd steeds met meerdere sprekers gewerkt, die dan hun zeg kwamen doen. En dan ging het meestal niet over de dingen waar het bij (anti-)racisme op Instagram vaak over gaat, zoals micro-agressies, tokenism, appropriation, etc., maar over koloniale geschiedenis, kapitalisme, paternalisme, e.d.
Vanavond was de laatste sessie en er waren 2 communisten te gast die het hadden over het (kapitalistische) systeem dat in elkaar aan het vallen is, opkomend fascisme, over comrades i.p.v. allies, een nieuw systeem oprichten vanuit een grassroot beweging (waar best wel geheimzinnig over gedaan werd, niets online, enkel via via kan je erin komen), over jarenlang onder surveillance staan, etc. En dat staat zo ver van mijn leefwereld dat ik hier echt moeite mee had. Het gesprek blijft echt nazinderen. De cursus is mede-georganiseerd door de universiteit, dus dan heb je wel bepaalde verwachtingen, maar tegelijk voelde het gesprek heel bizar en ik vind het ook opvallend dat de unief dit een podium geeft. Alsof ik in een toneelstuk zat, ofzo (in mijn omgeving is zwarte piet afschaffen al heftig, laat staan een marxistische revolutie 
). Ik weet niet wat ik er moet van vinden. Ik weet ook niet goed waarom ik dit post, maar ik moet het even kwijt, denk ik? 
En iets anders: ik heb gisteren trouwens ook een lezing/gesprek gevolgd van Olivia Rutazibwa (met Olave Basabose). Ik heb haar pas net ontdekt, maar ik vind haar heel inspirerend. Ze heeft veel dingen gezegd die mijn ogen hebben geopend.
Ik zei: NEE dat staat lijnrecht tegenover black lives matter, nou dat vond ie echt onzin en was hij het er niet mee eens.
