Ik denk ook dat je een discussie op de inhoudt nooit gaat winnen. Wat je wel nog zou kunnen proberen is aangeven dat jij je gekwetst voelt als hij zulke dingen zegt en dat het je echt een onprettig gevoel geeft. Misschien is dát dan wel een reden voor hem om een beetje te dimmen en valt het kwartje ooit alsnog.
2 likes
Ugh ja, ik kijk nu ook die Allen v Farrow docu en het is zó vies hoe hij dan ook ontkent dat hij een vaderfiguur voor Soon Yi was, terwijl hij altijd samen was met dat gezin. Volgens mij had al 10 jaar een relatie met Farrow toen ze een stapel naaktfoto’s van Soon Yi in zijn appartement vond.
4 likes
Ja en Woody Allen is een geniale regisseur natuurlijk dus zal hij het altijd winnen van haar middelmatigheid.
Ik weet even niet waar dit moet maar ik zei in een les dat ik de politie een racistisch instituut vind en ik ben helemaal kapotgemaakt door mijn medestudenten. Ik zit nu in die les en ik moet zo hard huilen, de neutrale mensen+docent hebben ook geen idee wat er gaande is, ik snap het zelf niet eens. Ik snap dat je op mijn studie objectief moet zijn maar we zitten gewoon in een les met 6 mensen nu, hierin kun je toch wel op een veilige maner je mening uiten… pff wat een dag
8 likes
Wat naar voor je. Volgens mij heb je gelijk. Ze hebben een machtsmonopolie en eerder aangetoond daar niet goed mee om te kunnen gaan. 100% met je eens. Hopelijk zet je wat mensen aan het denken, dat is soms nodig maar een dankbare taak 
Happy internationale dag tegen racisme en discriminatie allemaal! Lekker kut dat dat anno 2021 nog nodig is. Gaat iemand demonstreren vandaag? Bijv in westerpark amsterdam?
Ik heb mn les omtrent deze dag voor morgen al weer gepland hoor
11 likes
Er is dus een collega (witte vrouw) op mijn werk die mij altijd als boos ziet. Ik heb in mn eerste weken een gesteggeltje met haar vehad over diversiteitsbeleid (kwam neer op: de paar poc mochten hun ervaring met uitsluiting delen digitaal met de hele organisatie). Ik vond het een bagger idee (traumaporno) en heb dan supernetjes aangekaart. Zij moest huilen en vond mij “aanvallend”. Daarna ging ze met het idee door. Uiteindelijk heeft overigens geen van de poc dat gedaan: een witte vrouw met een rela met een zwarte man, een witte joodse vrouw en een witte vrouw die haar microagressie tov islamitische collega deelden).
Nu zit ik dus een halfjaar latee met die vrouw in een training digitaal en slaat de trainer mij over. Ik voel daar niks bij want blij dat ik niet hoefde te antwoorden. zit ik daarna 1-op-1 mer haar in een break out room. Zegt ze: ik dacht wat woede op je gezicht te zien? Zij heeft mij nog nooit live gezien (thuiswerken) en kent me verder niet. Hoe dan? En wat doe ik hiermee? Want als ik het aankaart weet ik wel hoe dit gaat. Zij huilen. Ik dader.
14 likes
Pfff ik ben geneigd haar een artikel te sturen over waarom zwarte vrouwen als boos gezien worden, maar dan heb jij natuurlijk de poppen aan het dansen. Hoezo werken mensen met zo weinig kennis op een plek waar het wel nodig is? Is het misschien handig een soort bewustwording/implicit bias training af te spreken met je leidinggevende? Dan ben jij niet de boosdoener.
Zaten jullie alleen in die breakout room?
1 like
Dit en misschien artikelen sturen van waarom zwarte vrouwen vaak als boos worden gezien.
1 like
Ik heb haar dat dus indirect al opgestuurd. Na die eerste aanvaring heb ik een mail met alternatieven op het originele idee gestuurd en leesvoer voor de organisatie. Als ze het niet weet is t dus eerder omdat ze daar niet serieus naar gekeken heeft dan het niet weet.
We waren alleen. En waarom er zo weinig mensen met kennis op zo’n plek werken. Vraag ik me elke dag weer af. We waren trouwens alleen en mijn leidinggevende betrekken ligt ook lastig, want die heeft in eerdere ernstigere incidenten ook niks nada ondernomen. zoals een online meeting waarin collega’s anoniem aangaven dat ze poc zelf ook wel erg polariserend vonden en je er ook teveel “medelijden” mee kan hebben.
@Bill dit zit ik inderdaad te overwegen, alleen ben ik dus bang dat het alleen maar groter wordt. Ik weet oprecht niet of ze ‘gevoelig’ genoeg is om het te voelen. Vorige keer voelde ze het immers ook en voerde ze haar plan precies zo uit als ze het eerder uitvoerde. En het is niet eens dat ik er echt mee zit, meer dat ik steeds denk: wauw again?! Eigenlijk wil ik gewoon dat deze werkplek wijzigt zonder dat ik er nog meer voor moet doen dan al gedaan😅
2 likes
Ik vraag me bij zulke mensen ook af of ze die opmerkingen expres maken. Om een soort van punt te maken. Zo van jaa ik wil wel diversiteit en verandering enzo maar zij doen dan steeds booos en ik kan niks goed doen dus laat maar gewoon zitten hooor.
5 likes
Nee. Eigenlijk niet. Ik heb wel collega’s bij wie ik zoiets kan uitspreken, maar die staan dan niet ook op. Dit is een organisatie die superwit is, dat beseft en tegelijkertijd vindt dat iedereen lief, aardig en redelijk is. Er is dus wel een probleem met diversiteit, maar dat ligt niet per se aan de mensen. Ik heb een keer serieus moeten uitleggen aan hr dat ik niet verwacht dat er onder 150 medewerkers niemand racistisch is. Waarna men enorm schrok toen er anoniem in diversiteitsbijeenkomsten of metingen toch racisme opdook en zich niet uitsprak.
En qua ermee zitten: ik zit meer met dat dit exemplarisch is voor de organisatie cultuur dan met haar specifiek. Bij haar denk ik vooral: ben je serieus? Denk ook vooral omdat ik haar los van een zeswekelijks intervisiemoment nooit spreek en ik dus vermoed dat ik het afleg tegenover haar als ik er iets van maak en dat het niet waard is.
9 likes
@Shaaar ik heb een situatie meegemaakt op werk waarin een collega mij iets kuts had geflikt, ik haar daarop aansprak, en vervolgens voelde zij zich daardoor slecht en werd dat centraal gesteld ipv het oorspronkelijke probleem waar ik mee kwam. Heel veel mensen willen helaas niet door het stof, zeker als er een hiërarchisch verschil in positie is, en het is altijd nog maar de vraag of ze na hun eerste knee-jerk reactie wel willen reflecteren. Wat ik toen heb gedaan is heel duidelijk de volgorde van gebeurtenissen uitleggen: ik voel me slecht door iets, ik leg dat bij jou neer, jij voelt je daardoor slecht, en vervolgens hebben we het daarover. Kunnen we het nu ook hebben waar ik me slecht door voel?
Dat hielp een beetje omdat het ook haar ogen opende voor mijn probleem. Ze kon er niet meer omheen. Ik merk overigens ook echt een generatieverschil tussen jong en oud. Oudere collega’s hebben het heel vaak over goede intenties en vinden dat iedereen zijn gevoel op tafel mag leggen. Terwijl wij jongere mensen vaak minder met intenties hebben (al zijn ze soms natuurlijk wel relevant) en vinden dat het gevoel van de aangedane centraal moet staan.
En terwijl ik dit schrijf merk ik dat ik nu over gevoel en emoties praat, wat super reducerend is, want sommige dingen zijn gewoon een analyse van een situatie. In ieder geval, ik vind het vervelend om te lezen dat je zo wordt aangevallen en de enige oplossing lijkt te zijn dat jij al het werk verricht om het beter te maken. Dat is super oneerlijk. Ik hoop dat je er toch uit kan komen met haar.
6 likes
Ik denk dat het subtiele verschil hier is dat zij zich dus niet enkel slecht voelt, maar mij ook in een dader positie stelt (boos, aggressief, aanvallend. Ze zei bijvoorbeeld toentertijd ook ‘We sturen allemaal wel eens zo’n mail om lekker te ventileren’. Terwijl mijn mail echt vol nuance ‘enerzijds, anderzijds’, ‘wat wel zou kunnen’ ‘voorbeelden uit de organisatie zijn xyz’ zat, niet over haar maar over de organisatie ging en zij contactpersoon was, en eindigde met ‘dit is misschien wat gechargeerd, maar ik zou er graag over nadenken hoe we dit op een andere manier de organisatie in kunnen brengen als dat ook mag’). Daardoor ben ik eigenlijk per definitie de boosdoener. Al helemaal als ik dan niet ook overstuur ben. En al helemaal als ik maanden later met zoiets kleins als ‘waarom zie jij woede in mijn gezicht’ aanklop.
Ik moet er misschien bij vermelden: ik ben anders dan in mn eerste bericht niet per se op zoek naar een concrete oplossing. Merk namelijk dat ik er eigenlijk niet eens echt iets mee wil. Wilde het vooral kwijt/erover praten. Er iets aan doen kost mij denk ik teveel energie en de hoop op resultaat is eigenlijk nul. Denk dat er eerst weer een ernstig incident nodig is, wereldwijde protesten en een golf van bewustwording voordat er weer een nieuwe groep mensen beseft dat ze zelf niet neutraal zijn.
8 likes
Dit is even unrelated het oorspronkelijke probleem, maar door jouw reactie ging ik opzoeken hoe implicit bias ook alweer werkt en kwam ik dit fantastische filmpje tegen van Cinema Therapy. Twee (witte) mannen leggen aan de hand van Zootopia uit wat implicit bias is en waarom we het allebei hebben. Ze zijn heel bewust van hun privilege en kunnen alles heel goed uitleggen. Ik vond het heel leerzaam 
7 likes
Ik ben bij hoor, dus weet dat je niet per se nu actie wil/kan ondernemen, maar is het niet wat om hen in het vervolg hierop aan te spreken? Als zij microagressies ook zien en herkennen, waarom spreken zij zich niet uit? Kom op, je ziet het gebeuren, nu ben jij aan de beurt om er wat van te zeggen.
Heb ik wel eens geprobeerd, maar ik denk dat ze het misschien niet belangrijk genoeg vinden? Ze zijn het er ook niet altijd duizend procent mee eens. Vaak is het herkennen en afkeuren, maar het zijn geen echte Ally’s. Meer de mensen waarvan ik weet dat ze me niet voor gek verklaren als ik iets aankaart. Relevant is dat we hiërarchische gezien ook allemaal onder aan de trap staan.
3 likes
Dit is ZO frusterend! Vind het ook echt kut voor je dat je ermee te maken hebt. Ik heb hier helaas ook veel mee te maken gehad. Op een gegeven moment wilde ik het niet aankaarten omdat ik altijd inderdaad werd weggezet als ‘de boze allochtoon’. Uiteindelijk was ik er klaar mee heb ik het bij de persoon in kwestie en iemand van hogerop aangekaart en ook benadrukt dat het feit dat ik ermee heb gewacht te maken had met de tranen van mevrouw in kwestie. Ook aangegeven dat ik het vervelend vind dat er steeds wordt gesuggereerd dat ik boos/geërgerd/‘hoog in mijn emoties zit’ en dat ik dat andersom ook ook niet doe (en er mee ga beginnen als de persoon in kwestie niet snel ophoudt). Uiteraard vloeide de tranen toen ook weer rijkelijk, maar ik had wel het idee dat het daarna een beetje minder werd.
En specifiek met dat stuk in je training. Ik merk dat je bij zulke mensen eigenlijk steeds ‘waarom’ moet vragen. Gewoon letterlijk vragen ‘oh waarom vind je dat’ ‘oh waar baseer je dat op’. Vaak klappen ze dan dicht.
5 likes
Ik gun je echt betere collega’s en leidinggevenden.
9 likes
“hoog in je emoties”… als je dat zegt ben je sowieso af hoor.
Ik sta echt te kijken van al dat gehuil.
6 likes