Ik wil trouwens wel kwijt dat ik als wit persoon me niet gediscrimineerd voel als ik blank genoemd word. Het is voor mij geen scheldwoord. Ik vind het ignorant, net als andere woorden die gebruikt worden voor huidskleuren behalve de kleur zelf. Door het gebruik van blank negeer je naar mijn idee heel veel belangrijke geschiedenis. Ik vind wit gelijkwaardig aan bruin en zwart (en for fucksake beige).
Blank is voor mijn gevoel zo veel meer dan wit, en ik wil daar niet mee geassocieerd worden.
Nou, niet dus! Maar dat wilde ik even duidelijk maken. Mensen hoeven niet âvoor mijâ wit te zeggen, het gaat niet om mij, het gaat om de hele geschiedenis erachter.
Ja daar ben ik het mee eens! Maar wat gebruik je/iedereen verder?
Aziatisch uiterlijk, etc.???
En verder vind ik (en ook personen in mijn omgeving) âzwartâ negatiever klinken dan donker.
Ik gebruik bijna nooit een aanduiding hoor. Doet er niet toe.
Ik heb verder nog wel een âpraktijksituatieâ waarover ik graag jullie mening hoor:
Mijn zus heeft met haar Angolese man 2 (super ondeugende) zoontjes.
Mijn ouders passen heel vaak op en nu waren ze een dagje naar de speeltuin met ze gegaan. Onderweg kregen de kindjes een tuigje aan van mijn ouders omdat ze zo ondeugend zijn (en veel wegrennen etc.)
Toen de man van mijn zus daarvan een foto op de app zag was hij heel boos geworden en haalde er slavernij bij enzo.
Ik vond dit echt veels te ver gaan maar wat vinden jullie? Ben ik te ongevoelig?
Snap ik. Ik neem zelf activisten wel altijd mee. Dat heeft ook een heel persoonlijk motief. De heersende kleur in het onderzoek (iniedergeval in Nederland) is nog altijd wit. Ik denk dat activisten daarom een cruciale rol spelen in het agenderen en vasthouden van de urgentie van de discussie. Als zij hem niet agenderen zal een witte onderzoeker simpelweg niet weten dat het mogelijk een onderwerp van zorg is. Behalve dan op vlakken waar de veiligheid of financiële stabiliteit in gevaar komt, dat vinden we altijd boeiend.
Ik ben zelf donker en heb daarom persoonlijk belang bij het werk dat activisten doen. Illustratie: de activisten achter the Black Archives kaarten aan dat we veel te weinig weten van de (koloniale) geschiedenis van POC. Ze zijn het daarom zelf gaan verzamelen, vanuit een zoldertje ergens achter in een huis in Amsterdam waar je over het terras door een smal trapje naar binnen moet. Zonder hun motivatie zien anderen de urgentie vaak niet. Ze hebben inmiddels over de tienduizend boeken, documenten en prenten. Van die boeken kunnen we veel leren over hoe zaken zijn ontstaan. Prenteboekjes over stoute negerkindjes, leren ons bijvoorbeeld over hoe kwalijk en beladen het gebruik van het woord neger eigenlijk is. Ze stimuleren voortschrijdend inzicht. Ik hoop zelf dat mijn kinderen mogen opgroeien in een vriendelijkere wereld, aangezien zijn in ieder geval een deel van mijn kleur zullen gaan dragen en ik ze mijn ervaringen niet gun. Activisme is daarvoor nodig. Zij maken een weg vrij die voor mij letterlijk nodig is om in dit land een fijne toekomst te zien. Wil niet zeggen dat elke activist goed is en ik elke actie ondersteun. Maar ze zijn wel de personen die steeds het onderhoud aan een met moeite tuffende auto plegen. Zelfs als dat hun persoonlijke levens in gevaar brengt.
Ik denk dat ik hier persoonlijk (ik ben een jankerd) om zou gaan huilen. Niet eens boos worden, maar wel echt teleurgesteld zijn en uitleggen dat dit iets is wat voor mij verkeerd valt. Mijn schoonouders zijn super lieve redelijke mensen met goede bedoelingen (we hebben het sowieso vaak over dergelijke onderwerpen omdat het voor mij veel betekent) dus ik denk dat we er prima uit zouden komen (vind het dan wel belangrijk om toe te lichten wat voor gedachte erachter zit), maar ik begrijp dus waar hij vandaan komt.
Wat naar dat dat zomaar gezegd wordt door de buren. Dan snap ik wel dat hij het zo opvat. Ik kan me ook voorstellen dat het lastig is om haar erop aan te spreken. Hopelijk wordt dit alsnog opgelost, want het lijkt me heel vervelend voor jullie.
Oké oké, ik zie nu al hoe jullie erover denken. Heel erg bedankt voor jullie reacties 
dat meen ik echt! Wellicht ben ik wat te kort door de bocht geweest in dit geval.
Maar even wat verder info, ik, en mijn (ondeugende) broers hebben vroeger deze tuigjes ook gedragen. Deze fotoâs heeft de man van mijn zus ook gezien en hierover heeft hij nooit iets gezegd en nu was hij boos terwijl hier voor mijn ouders en.mij dus ook geen verschil was: eerste reactie: het gaat toch alleen maar om ondeugende kinderen?
Eerlijk gezegd vind ik reacties met âbizarâ en 'ongevoelig â wel een beetje ver gaan.
Misschien voelde hij zich niet comfortabel genoeg om daar iets over te zeggen maar nu ging het om zijn eigen kinderen. Sowieso zou ik het als ouder niet oke vinden als mijn ouders zonder overleg zoiets bij mijn kinderen zouden doen los van slavernij. Ik vind het raar om je kind aan een tuigje te doen.
Oh ik noem iedereen in mn flat buren vandaar. Net een idee wat opkomt, maar hebben jullie misschien een huurdersvereniging of een vertegenwoordiger? Misschien kan die een oogje in het zeil houden of wat gaan peilen.
Ik ben het helemaal met deze post eens.
Uiteraard is het, veelal, goed werk wat activiteiten verrichten (Wat het doel ook is, wat mij betreft ook milieu oid). We mogen ze dankbaar zijn!
Dit weekend ben ik overigens naar veel tweedehands boeken winkels geweest. Mijn broer en ik haalden aan hoeveel er wel niet racistisch was⊠De Kameleon of Sjors en Sjimmie. De Kameleon hebben wij nog veel gelezen ookâŠ
Jazeker hoor, voor mij was vooral de reactie naar mijn ouders toe wat fel omdat ze totaal geen verschil zagen tussen ons en de kleinkinderen.
Maar het is niet zo dat ik hem hierin niet kan erkennen
Klopt, ik schrok daar zelf ook van. En dan zijn de Kameleon en Sjors en Sjimmie nog relatief onschuldige voorbeelden. De boeken en spellen die ze bij The Black Archives hebben liggen doen in sommige gevallen echt je mond openvallen. Ze geven ook best een goede inkijk in de tijdsgeest van de afgelopen eeuw en geven ook best een minder onschuldig beeld van âhet tolerante kleine landjeâ. Voor mij schepte het ook best wat begrip voor de achterdochtigheid die bijvoorbeeld mijn oma lang heeft gehad (en tot de dag van vandaag nog een beetje heeft).
Ik snap dit niet zo goed, je vraagt letterlijk wat mensen ervan vinden? 
Overigens vind ik dit een goed leerzaam voorbeeld van dat het niet uitmaakt dat jij het niet slecht bedoelde (in dit geval je ouders dan), maar dat het gevoel van een ander, die zich overduidelijk wel erg vervelend erover voelde en bepaalde associaties ermee had, wel erkend mag wordenâŠ
ik zou jou/je ouders niet perse gevoelloos noemen, maar misschien een gebrek aan inzicht over dit onderwerp? Niet op een kwade manier bedoelt ofzo als je snapt wat ik bedoel. Gevoelloos, nee⊠je ouders zullen er geen slechte intentie mee hebben gehad
Overigens ook goed dat je je eigen kennis of gedachtes wil verbreden door hierover te praten en de situatie voor te leggen.
Waren geen recente spellen volgens mij. Meer boekjes en kaartspelletjes van een paar decennia terug.
Ik snap je dilemma wat betreft Escobar wel ja, vind dat soort titels ook altijd vrij lastig. Ook de hele hype rondom zijn persoonlijkheid. Maar zou niet weten wat goed/slecht is.
Over je kind aan een tuigje: los van de associatie die iemand kan hebben zou ik sowieso heel kwaad worden als mijn schoonouders mân dochter zonder overleg in een tuigje zouden doen. Ze is geen hond.
Wat ze vroeger met hun eigen kinderen deden staat daar compleet los van. Vroeger liet men pasgeboren babyâs ook âs nachts huilen, gelukkig is dat ook niet meer van deze tijd. En zo nog een hele hoop andere dingen. Dus dat is voor mij geen referentiekader.
Als ik dat in een fotoalbum zou zien zou ik daar ook niet direct commentaar op leveren.
Ik weet niet of dit aansluit bij de wetenschap en of het helemaal honderd procent opgaat, maar als iemand het echt niet snapt leg ik het altijd als volgt uit:
Stel je maakt een grap ten koste van het populairste kind van de klas, wat voor impact heeft dat dan? Iedereen lacht en het betreffende kind lacht vaak zelf mee en iedereen gaat weer verder met zijn dag.
Stel je maakt precies dezelfde grap ten koste van het kind in de klas dat al jaren gepest wordt, dan is het effect heel anders.
Nou ja ik hoop maar dat dit een beetje een goede uitleg is en dat ik er niemand mee kwets. Het heeft tot nu toe in ieder geval goed gewerkt bij mensen in mijn omgeving die geen kwaad zagen in grappen over bijv. donkere mensen of Moslims omdat âZij ook grappen maken over ons en die zijn ook nog best grappig.â
Ik vind zelf het idee van punching up vs. punching down wel een goede maatstaf:
Je hoeft het niet zo uitgebreid te definiĂ«ren als dit artikel, maar het is eigenlijk precies wat je zegt: een grap maken over iemand in een kwetsbaardere positie dan jij is anders dan een grap maken over iemand die het net zo âgoedâ of beter heeft dan jij. Maar goed, er zijn ook mensen die humor een soort vrijplaats vinden waarin je ~alles moet kunnen zeggen~. Ik vind punching down vooral luie âhumorâ.
Oh bedankt, dit ga ik zeker lezen!
Ik vind het dus best een moeilijke discussie bij cabaret, want dat is toch wel kunst en ik ben echt opgevoed met het idee dat in kunst echt alles moet kunnen. Ik weet niet of ik dat zelf ook nog steeds vind.
Maar goed de situatie waar ik het over had is als op een verjaadag domme grapjes worden gemaakt en dat vind ik dus sowieso niet kunnen, ook al is er niemand van de âgroep die je daar mee schaadtâ bij. Als ik dan bijv. vraag: âZou je dit ook zeggen als er iemand met een dokere huidskleur op deze verjaardag was?â dan reageren mensen altijd zo van: âNee natuurlijk niet! Ik ben geen klootzak!â Alsof het achter mensen hun rug om minder erg is.
Ik ben niet echt opgevoed met ideeën over kunst hahahaha maar ik snap wel dat het een moeilijke discussie is.
Wat je zegt over ânee joh dat zou ik nooit doenâ is denk ik wel heel tekenend voor mensen die zichzelf Ă©cht geen racist vinden maar dus blijkbaar toch wel vanbinnen stereotyperingen van mensen in hun hoofd hebben. Die groep vind ik zelf lastiger dan open en blote racisten, want a) het betekent dat het echt heel diep zit en het vergt heel veel zelfkritiek (= pijnlijk) en werk om daar bewust van te worden en b) mensen gaan zĂł met de hakken in het zand als je ze aanspreekt op een racistische uitspraak want IK BEN GEEN RACIST omdat ze geen neonaziâs zijn ofzo. En toch zijn het diezelfde onbewuste stereotyperingen die racisme zo structureel maken en een rol spelen bij sollicitaties, framing in de media, profiling van de politie etc.
Het is vooral link bij mensen die zichzelf heel progressief/bewust vinden, want als die aangesproken worden op onbewuste stereotyperingen gaat dat heel erg in tegen het beeld wat ze van zichzelf hebben als Goed Persoon. Die kunnen dat (in mijn ervaring) extra slecht hebben en luisteren dan niet echt. Ik zie het in mijn werk vaak als ik aanwezig ben bij discussies over kolonialisme of zelfs diversiteit in de wetenschap. De grootste goeddoeners raken dan op een gegeven moment geĂŻrriteerd als ze gewezen worden op hun gebrek aan inzicht of daadkracht op dat vlak. Het is heel lelijk.