Zelfliefde

Hoe gaat het met iedereen?

5 likes

Fijn dat je dit topic weer hebt gemaakt!

Kon minder, kon beter. Merk dat ik heel snel van mn stuk te brengen ben en dat het heel erg afhankelijk is van de mensen om me heen hoe ik me voel. Hoe gaat t met jou?

Mooi dat t goed gaat! Jij bent mijn voorbeeld wel een beetje merk ik, als ik je posts lees.

1 like

De eeuwige struggle

@anon53054661 Hij heeft wel gelijk haha het zit allemaal in ons hoofd. We hebben onze eigen geloven (gedachtepatronen) gecreerd zonder dat we er bij stil staan of het echt reëel is. Die gedachtepatronen veranderen is echter wel een lastige taak:p
Maar bewustzijn scheelt al de helft! Goed bezig :sunglasses:

2 likes

@anon53054661 Mooi filmpje, dankje om het te delen!

2 likes

Wat een goed topic, heb deze op het oude forum nooit meegekregen, maar dit is iets waar ik de komende tijd echt aan wil gaan werken. Ik merk dat de mate van mijn eigenwaarde afhankelijk is van mijn gewicht. Ik ben altijd bezig geweest met mijn gewicht, kan schommelen tussen de 70 en de 90. Zo heb ik een periode gehad, 3 jaar geleden, waarin ik laag in de 70 woog en me best goed voelde. Een heel duidelijk voorbeeld waaraan ik merk hoe het gaat met mn eigenwaarde is hoe makkelijk ik mensen durf aan te kijken. Wanneer ik bv wat ga drinken ergens, of uitga, dan merk ik snel genoeg of ik opensta voor contact of niet. Ik heb maar al te vaak gehoord van mensen die ik nieuw leerde kennen, of mannen die interesse tonen, hoe moeilijk ik te benaderen ben, heel gereserveerd en dat ik uitstraal dat ik 0 interesse in wie dan ook heb… terwijl dat helemaal niet is wie ik wil zijn.

Ik heb dus steeds het gevoel gehad dat mijn zelfwaarde volledig afhankelijk is van mijn gewicht, maar ik wil er graag achter komen welke andere factoren een rol spelen. Met mn gewicht ben ik nu weer goed op weg, maar ik merk dat dat niet de oplossing voor alles is, maar ja, wat dan wel?

Interessant, heb vaker dingen gelezen over codependency, maar eigenlijk altijd in combinatie met narcisme, was dat bij jou ook het geval?

1 like

Heb heel veel bewondering voor je dat je daar zelf aan hebt gewerkt om er uit te komen, echt knap!

1 like

wow ik moet gewoon huilen omdat ik het helemaal herken. Elke letter. En dan nog extra dat ik pas achteraf weet wat ik eigenlijk had gewild in een situatie. Wat bizar dit, thanks voor het delen. Ik had deze even nodig geloof ik.

edit: de link die je deelde dus

1 like

Wow enorm confronterend dit! Ik heb dit naar mijn ouders toe. Ik vergeet compleet mijn eigen gevoelens, grenzen, wensen, normen en waardes. Durf niet mijn eigen leven te leiden, alleen dat wat zij willen dat ik doe. Met een psycholoog heb ik hier inzicht in gekregen. Bij vrienden etc. heb ik hier gelukkig geen last van. Daardoor heb ik wel wat meer afstand genomen van mijn ouders ( wat misschien niet altijd de oplossing is, maar voor mij nu even wel). Het is namelijk echt bizar wat dit met je kan doen, zowel geestelijk als lichamelijk.

1 like

@Jeg mag ik vragen hoe de band met je ouders nu is dan? Is die ook verslechterd daardoor? Daar ben ik heel bang voor namelijk.

Ik moet ook echt naar een psycholoog. Het meest awkwarde is dat ik zelf psycholoog ben en dat houdt me tegen. Maar ik kan mezelf niet fixen en mijn zelfliefde is bizar laag :roll_eyes:. Ik weet in theorie precies hoe het werkt maar ik kan mijn mindset niet veranderen.

Ja echt zo klote is dat. Ik ben nu 21 en weet gewoon totaal niet wat ik wil in het leven of wat echt mijn passie is, omdat ik altijd maar gedaan heb wat mij ouders van mij wilde. Waardoor ik ook gestopt ben met studeren ( toen ik eindelijk wat zelf durfde te doen) en nu een callcenter baantje heb en niet weet wat ik wil. Met kleine dingen heb ik geen schuldgevoel, gelukkig anders voel je je echt continue zo.

Sinds ik uit huis ben gegaan ben ik echt meer losgekomen en zelf beslissingen gaan maken die IK zelf wil. Al blijven sommige dingen lastig, ook omdat ik het nog nooit eerder heb gedaan. Gelukkig helpen de gesprekken met een psycholoog daar wel bij.

Dat codependent herken ik ook wel heel erg ja, hoewel ik geen fan ben van labeltjes. Ik laat mijn eigenwaarde ook van anderen afhangen enzo. Mijn lange relatie ongeveer een jaar geleden verbroken, beste keuze van mijn leven. Maar meteen het gat weer opgevuld met een scharrel. Ik kan niet alleen zijn, weet niet wat ik wil in het leven, ga voortdurend mijn grenzen over (waar die ook mogen liggen, want eigenlijk weet ik dat ook niet zo goed). Mijn grote droom is om ‘normaal’ te zijn, en dat heb ik mijn hele leven nageleefd. Sinds ik uit mijn relatie ben, besef ik mij maar al te goed dat dit het niet is, dat ik mijzelf niet was. Ik herken ook zoveel situaties in mijn leven, waar ik elke keer weer de mist in ga en dezelfde uitkomst krijg door die klote onzekerheid. Maar ik krijg de boel echt nog niet op rit en daar baal ik dan ziek hard van. I know it takes time. Echt dikke respect voor de meiden die dit al kunnen hier, en voor iedereen die aan zichzelf werkt Ik heb wel echt steun aan jullie! <3

Mocht het je geruststellen: vrijwel alle psychologen die ik ken hebben wel eens bij een psycholoog gezeten. Is niks raars aan toch?

Ik ben zelf ook psycholoog en heb járen therapie gehad. Je kan dan wel psycholoog zijn, maar je eigen therapeut zijn is praktisch onmogelijk. Niks om je voor te schamen. Echt niet!

2 likes

Dankjulliewel:) Nouja niks doen is ook geen optie meer, ik blijf mijn grenzen niet aangeven waardoor mensen erover heen blijven gaan waardoor ik me nog kleiner voel etc. Vicieuze cirkel.

Maar geaccepteerd en geliefd worden staat niet gelijk aan niet aan je eigen gevoelens, grenzen, normen en waardes vasthouden. Of überhaupt weten wat jouw grenzen, gevoelens etc. zijn.

Althans voor mij

6 likes

Maar jij geeft nu een voorbeeld over in therapie gaan als je echt niet geaccepteerd wordt en geliefd bent, maar volgens mij gaat het daar in deze niet over? Je gaat te ver in het geaccepteerd willen worden en geliefd zijn. Waardoor je dus je eigen grenzen niet meer respecteert en er aan voorbij gaat. ( dit wilt niet zeggen dat je totaal niet geliefd en geaccepteerd wordt) Dus in dat geval denk ik dat je dan in therapie het zeker zult hebben over kracht in jezelf vinden en niet afhankelijk zijn van andermans opinies over jou.

5 likes