Kun je dat niet gewoon bij je huidige boekhouder aangeven?
2 likes
Al gedaan. Ook met goede redenen. En die zegt gewoon ik heb geen tijd, we hebben uitstel.
(en is vervolgens mega vaak op vakantie) 
2 likes
Oh lekker dan. Kan je verder niet helpen, mijn boekhouder heeft een klantenstop.
Heeft iemand ervaring of een tip voor een online afsprakensysteem, zodat klanten zelf een afspraak kunnen inplannen? Via Google vond ik Vev en dat lijkt wel ideaal, maar misschien zijn er betere?
Hangt heel erg af van je soort bedrijf en of je bijvoorbeeld zelf één-op-één afspraken met klanten hebt (in dat geval is Calendly meestal een goede optie) of dat medewerkers de afspraken hebben.
Voor mijn bedrijf (lingeriewinkels op drie locaties waar klanten afspraken kunnen boeken) gaan we nu binnenkort overstappen naar Salonized.
We hebben nu Acuity/Squarespace en die is eigenlijk totaal ongeschikt voor ons omdat het boekingsproces extreem onhandig is voor klanten.
2 likes
Een psychologiepraktijk! Dus inderdaad steeds één persoon die naar mij toe komt. Ik ga naar Calendly kijken, thanks 
1 like
Ja. Ik heb moeite met aan het urencriterium komen en vind het zo ouderwets. Daarnaast toch ook iedere keer de vraag levert het genoeg op als je pensioen aov etc meerekent. En na al die belasting betalingen hoe het uitpakt per jaar. Ben in principe wel happy zo qua vrijheid en uren alleen ik heb telkens het gevoel dat ik meer waard ben maar dat valt niet zo te halen in het gebied waar ik in zit
Ik wil jullie graag een dilemma voorleggen. Als zzp’er kan ik het niet aan collega’s vragen.
TLDR: ik raak enorm gefrustreerd van het gebrek aan communicatie van specifieke cliënten en wil het liefst de samenwerking beëindigen, maar kan het geld goed gebruiken en vrees slechte reclame.
Lang verhaal onder samenvatting
Samenvatting
Ik worstel al een tijd met de ouders die mijn diensten afnemen voor hun twee kinderen. Ze waren destijds mijn eerste cliënten en hebben altijd keurig en op tijd betaald. Kind 1 is, met name omdat ik vond dat kind 1 mij niet meer nodig had, maar ook omdat het agendatechnisch niet meer paste (aan hun kant), een tijdje terug bij mij gestopt. Ik had begin oktober al contact met vader gehad, waarin ik aangaf dat ze mij niet meer nodig had en dat ze thuis maar even moesten overleggen wat ze daar zelf van vonden. Niets meer gehoord, maar kind 1 kwam ook niet meer, dus ik kreeg niet betaald. Omdat ik nog niet zeker wist of kind 1 inderdaad zou stoppen, kon ik op dat uur niemand anders inplannen en liep zo dus weken inkomen mis. Kind 2 bleef gewoon wekelijks komen.
Na elk consult app ik ouders altijd een verslagje incl betaalverzoek. (bij zorgelijke dingen bel ik altijd) Hier reageren deze ouders doorgaans nooit op (andere ouders zo goed als altijd wel). Na een paar weken heb ik deze ouders geappt, nadat kind 2 weer was geweest, of ze al een knoop hadden doorgehakt over kind 1. Ook daar kwam geen reactie op. Letterlijk niets, ook geen ‘‘we zullen er snel over nadenken’’ ofzo.
Weer een paar weken later (en dus nog steeds geen inkomen voor mij) heb ik gebeld. Ze hadden het nog niet besproken thuis. Ik heb toen een deadline gesteld, dat ik het wilde weten vóór het nog steeds gereserveerde consult van kind 1. (Je vraagt je wellicht af waarom ik niet gelijk een deadline heb gesteld - dit gebeurt eigenlijk nooit. Alle andere ouders reageren (nadat ik telefonisch heb gevraagd of ze over iets willen nadenken) binnen een dag of twee.)
Moeder vond dat lastig en ging inspelen op mijn gevoel. Dat ze al ze lang cliënten waren en of ik niet eens schappelijk kon zijn. Ze wilde dat tot januari de tijd kregen om het aan te kijken met kind 1 (en wellicht veranderde het rooster nog en past het weer wel) en kind 1 eventueel in januari weer te laten komen bij mij. Of ik haar plekje kon garanderen tot die tijd. Daar ben ik niet mee akkoord gegaan (heb wel gezegd dat ze altijd in januari weer contact kunnen opnemen, en als ik plek heb kan kind 1 zo weer instromen) en ben bij mijn deadline gebleven. Ik wachtte namelijk op dit punt al zo’n 7 weken op antwoord. Ik kreeg vervolgens 5 minuten voor de deadline een appje dat kind 1 inderdaad stopt, omdat ze zich onder druk gezet voelden door mij.
Kind 2 is een ramp in de communicatie. In mijn werk communiceer ik direct met de kinderen zelf en dit gaat (bijna) altijd prima. Elke keer als ik info nodig heb van kind 2, dan krijg ik geen gehoor. Ik heb kind 2 in de afgelopen jaren hier al meermaals op aangesproken. Het verbetert nauwelijks. Aan het begin van dit schooljaar kon ik weer eens niet mijn agenda rondmaken (wat ook nadelig is voor alle andere kinderen) omdat kind 2 niets liet horen. Ik heb hem toen een laatste kans gegeven en toen ging het een tijdje weer beter. Heb dit ook gecommuniceerd naar ouders, maar daar kreeg ik uiteraard geen reactie op.
Gisteren heb ik kind 2 geappt over een agenda-dingetje dat al even in de lucht hing en we ook al samen face to face hadden besproken. Ik heb toen expliciet om reactie gevraagd en ook de ouders een berichtje gestuurd. Ik heb van alledrie opnieuw niets gehoord.
Ik ben enorm gefrustreerd en er eerlijk gezegd helemaal klaar mee. Maar het punt is: ik kan de inkomsten van kind 2 goed gebruiken. Er zijn meerdere kinderen gestopt de afgelopen weken omdat ze mijn diensten niet meer nodig hadden en daar sta ik ook helemaal achter. Niets zo zinloos als werk doen dat eigenlijk niet nodig is en ik vind dat ook niet integer naar ouders toe, die braaf betalen terwijl dat niet nodig is. Maar ik ben dus wel aardig teruggevallen in inkomen en moet nu weer mijn klantenbestand gaan aanvullen.
Mijn man vindt het echter het geld niet waard van kind 2 als ik elke keer zo gefrustreerd raak. Ik kan na de werkdag de werkdag ook niet mentaal afsluiten omdat ik in mijn hoofd nog steeds bezig ben met dit gezin en actief wacht op antwoord. Zo ben ik eigenlijk 's avonds ook ‘‘aan het werk’’.
Als het goed is, zie ik kind 2 vanmiddag. Ik ben zelf geneigd te zeggen dat hij (en ouders) nog 1 kans krijgen. Dat ik dit al zo vaak heb aangegeven en dat ik niet een bedrijf kan runnen/agenda kan voeren op basis van eenzijdige communicatie. Dit communiceer ik vervolgens dan ook naar ouders toe.
Daadwerkelijk doorpakken vind ik erg eng.
Acquisitie gebeurt in mijn branch voornamelijk via mond-tot-mond-reclame en deze ouders zijn vrij bekend in mijn wijk en de stad als geheel. Ze hebben mij meermaals aanbevolen aan anderen, waardoor ik nieuwe cliënten kreeg. Ik ben bang voor slechte reclame op een moment dat ik nieuwe cliënten keihard nodig heb.
Wat zouden jullie doen?
1 like
Stoppen.
Klinkt stom maar heb vaak genoeg gehad dat als ik met een opdrachtgever stopte, dat er toch weer wat beters op mijn pad kwam. Dus de zorgen om het geld was maar van korte duur 
4 likes
Ja, stoppen met die klant. Kan je je energie weer richten op nieuwe klanten, in plaats van leeg te lopen op deze mensen. Het is best mogelijk dat er nog veel meer potentiele nieuwe klanten zijn die graag met je willen werken, maar waar je in je hoofd de ruimte helemaal niet voor hebt om ze te zien, omdat deze mensen zoveel plek innemen.
Succes!
2 likes
Stoppen inderdaad. Ik herken de twijfels wel, maar er komt zoveel mentale ruimte vrij wanneer je stopt met dit soort klanten. Ik heb een keer moeten stopen met een hele grote klant die het grootste deel van mijn inkomen was. Enorm over getwijfeld, maar zodra ik stopte, merkte ik dat ik ineens zoveel rust voelde. Ik had ook weer de ruimte om te groeien in mijn werk omdat die energiezuiger weg was.
Stoppen, 100%. Je bent heel erg schappelijk geweest 
@heeleventerug @Hiphopopotamus @djodie @ninna
Dank jullie wel voor de eensgezinde adviezen. Ik heb het opgevolgd en medegedeeld dat ik de samenwerking stop zet.
Het was een absolute fucking trainwreck. Er speelt aan hun kant blijkbaar nu iets heftigs in de persoonlijke sfeer. Als ik dit geweten had, had ik gewacht met deze beslissing communiceren totdat hun crisis goed en wel voorbij was.
Moeder heeft mij aan de telefoon de huid volgescholden, een halfbakken bedreiging over me heen gestort en daarna nog een pittig appje gestuurd.
Vader was een stuk redelijker aan de telefoon en wil echt ontzettend graag nog tot een oplossing komen. Hij belt me over twee dagen terug.
Ik heb (meermaals) mijn excuses aangeboden over de timing, maar dat heb ik natuurlijk niet expres gedaan.
Ik zit door het contact met moeder helemaal te trillen en wil het liefst een potje janken. Kan niet, want over 5 minuten komt de volgende. Mijn man is onbereikbaar vanwege werk dus ga zo even langs mijn schoonouders voor een vriendelijk gezicht.
4 likes
Ah nee wat naar dat je een beslissing neemt na lang twijfelen en dat er dan zo mee wordt omgegaan. Gaat het nu wat beter?
1 like
Heel vervelend dat er iets speelt aan hun kant maar die onduidelijke afspraken etc lopen dus al veel langer. Je bent geen liefdadigheidsinstelling, je moet gewoon je brood kunnen verdienen met je werk. Hoe vervelend deze timing ook is, dit ligt echt niet bij jou. Als zij dit eerder gewoon netjes hadden afgehandeld was er ook niks aan de hand.
Snap dat het nu super vervelend voelt maar probeer het jezelf niet teveel aan te trekken. Fijn dat die vader nog wel oke reageerde. Waarschijnlijk reageert die moeder ook vanuit emotie en gaat het niet over jou persoonlijk.
13 likes
Dit zou voor mij reden genoeg zijn om achter mijn beslissing te (blijven) staan en niet verder naar een oplossing zoeken. Je verdient het niet om zo behandeld te worden en met/voor zulke mensen zou ik ook niet willen werken.
Ik begrijp de spanning die komt kijken bij de onzekerheid omtrent je inkomsten, maar zoals @Hiphopopotamus ook aangaf, vaak komen dit soort dingen vanzelf weer goed (dat is ook mijn ervaring).
18 likes
Jij had je excuus helemaal niet hoeven aanbieden. Je kan alleen rekening houden met dat wat je weet, dus zo’n persoonlijk situatie… ja, da’s even niet van jou. En zo’n moeder ontploft dan en legt de schuld voor louzy timing bij jou en je laat het je ook nog aanpraten én maakt je excuses. Is ze helemaal van de pot gerukt zeg. Laat je niet gekmaken, en twijfel ook niet aan je besluit. En als vader je over 2 dagen terugbelt dan hoef je nog steeds de dienstverlening niet terug te hervatten. Want daar ga jíj over, niet hij.
16 likes
Dit!!! Miljoen keer mee eens.
3 likes
Nou precies dit. Empathie is een mooi iets maar je moet er ook niet in doorslaan, dit is echt helemaal niet jouw schuld en met zo’n reactie mag je écht voor jezelf kiezen. Niet okee!
Enne dit klinkt zweverig maar ik geloof echt dat dit weer ruimte geeft voor leuke klanten die energie geven i.p.v. nemen!
4 likes
Bedankt allemaal voor de steunende reacties en opbeurende woorden! Dat heeft me erg goed gedaan. Het is fijn om hier een klankbord te hebben als je geen collega’s hebt die zeggen ‘‘joh, trek het je niet aan, je hebt niets verkeerd gedaan.’’
Ter opheldering: ik heb geen excuses aangeboden voor het feit dat ik mijn besluit heb medegedeeld op een voor hen zo ongelukkig moment. Ik heb gezegd dat het me speet dat de samenkomst van omstandigheden zo ongelukkig is.
Ik was altijd al van plan om achter mijn besluit te blijven staan. Vader mag zoeken naar oplossingen tot hij een ons weegt, ik wil niet meer met deze mensen werken. Het feit dat het gisteren zo dramatisch is verlopen bevestigt ook kneiterhard mijn onderbuikgevoel van de afgelopen jaren, dat ik deze klanten liever kwijt dan rijk ben.
Ik ben gisteren heel prettig opgevangen door mijn superlieve schoonouders met wie ik de situatie van a tot z heb doorgesproken. Zij hadden vroeger ook een eigen bedrijf en weten dus wel wat van zakelijke grenzen stellen en vervelende klanten.
De enige reden waarom ik niet nogmaals definitief mijn besluit met hen heb gecommuniceerd is a) omdat ze donderdag beloofd hadden te bellen en dat wil ik eerst zien en dan geloven. Doen ze dat niet, dan zien ze hopelijk zelf ook in dat zij het probleem zijn
en b) omdat ik oprecht niet meer druk op hun privésituatie nu wil leggen. Dit was op advies van mijn schoonmoeder, die zei dat de grootste kans op ‘‘goed’’ afsluiten nu was dat ik de bal eventjes bij hen liet. Dit puur omdat ze om de hoek wonen en zoveel invloed hebben in onze wijk. Was deze woonsituatie anders, dan had ik wellicht ook een andere keus gemaakt daarin.
Maar goed, voor mezelf blijft helder: niet opnieuw een samenwerking beginnen.
Mijn man heeft me ook duidelijk gemaakt dat wat moeder doet, gaslighting is. Mij de schuld geven voor het stoppen van de samenwerking, terwijl zij niet communiceren. Mij de schuld geven voor de timing, die ik niet kon weten. Mij de schuld geven dat zij nu met een huilend kind zitten, omdat ik na zoveel laatste kansen eindelijk een grens heb aangegeven. Ze lijken incapabel om hun eigen aandeel hierin te zien.
Het gekke is, en dat snap ik ook niet, dat zij, vooral moeder, na dit alles nog STEEDS mijn diensten willen blijven afnemen. Echt zinnen als ‘‘wij gaan hier niet mee akkoord’’ ‘‘wij blijven klant’’ alsof ze het kunnen afdwingen. Als je mij zo’n eikel vindt, waarom zoek je dan niet naar iemand anders??
13 likes