Ik heb zelf overigens 3-4 maanden geleden de oproep gehad. Toen niet direct een afspraak gemaakt want ziek geweest + liep nog achter de feiten aan met andere dingen waardoor het er nog niet van was gekomen. Nou wilde ik een aantal weken geleden die afspraak alsnog maken. Was op een maandag, dacht zal vast die week wel terecht kunnen, maar dit kon ik dus pas zo’n 2 maanden later “na de vakanties”, in september. Vind ik best wel vreemd, ook omdat mijn huisarts wel gewoon werkt. Baalde zelf al dat ik het iets had uitgesteld, maar dat zij het nu ook nog 2 maanden uitstelden vind ik eigenlijk ook niet zo’n prettig idee, voor het geval dat… Maar goed. Heb wel een aantal jaar terug al een test gehad, dat scheelt wel iets in m’n gevoel.
Natuurlijk als ze dat wil moet ze dat vooral doen. Maar is ze dan niet jaarlijks zenuwachtig dat er iets is? Ik was er zelf namelijk er nooit mee bezig. Pas tijdens het uitstrijkje zelf dacht ik oh maar wat nou als er daadwerkelijk iets aan de hand is, wat dan?
Heet het in het Engels echt smear test? Mijn huisarts praat Engels (ja super handy) maar het klinkt zo vies…
(Ik twijfel sowieso of ik er niet al eens een heb gehad. Wel een onderzoek met zo’n inwendige echo in ieder geval.)
Ja smear/pap smear idd!
Nee volgens mij niet. Volgens mij ziet zij het inmiddels gewoon als een soort tandartsbezoek of zo. Ze is heel nuchter en ze zegt dan ook: “Als ze iets vinden zijn ze er in ieder geval altijd op tijd bij.”
Ik snap wat je zegt, maar volgens mij is het in haar geval zo - weet niet zeker hoor - dat ze een poos in Duitsland heeft gewoond en volgens mij wordt er daar op jongere leeftijd al gekeken naar baarmoederhalskanker en zo. Misschien dat ze het vanuit daar heeft meegenomen of zo.
Ik ben nog geen 30 maar ik ga sowieso als ik een oproep ontvang. Hoe niet prettig het misschien ook is… Het is wel belangrijk voor jezelf.
Ik had 't er ook niet bijgeschreven, dus kan me ook best voorstellen dat je zo dacht.
Het is bij mij sowieso een heel gevoelig onderwerp nu omdat ik 't onlangs allemaal zo heb meegemaakt dus ik ben sowieso geen heel tof persoon om daarover te praten nu geloof ik haha.
Haha nee maar vind mezelf wel echt zo’n zeur nu erover. Dus denk dat meer van mezelf hoor
Nou je bent helemaal geen zeur. Ik vind het echt goed dat je anderen hiermee helpt terwijl je ook zou kunnen denken: veel te beladen voor mij, ik klik het topic niet eens aan. (Wat ook begrijpelijk zou zijn.)
ik vind je ook geen zeur, jouw verhaal heeft er voor gezorgd dat ik een afspraak ga maken.
Hopelijk gaat met jou nu ook alles goed!
O wow, wat goed dat je een afspraak hebt gemaakt. Ik vind het ook heel bijzonder dat je dat door mijn verhaal hebt gedaan en daar ben ik ook eigenlijk wel blij om. Ik vind het heel goed dat je gaat!
Met mij gaat het nu stukken beter. Ik heb veel meer energie weer. Ik slaap nog wel heel veel, maar daar is niet zoveel mis mee geloof ik. Ben in ieder geval enorm opgelucht dat ik er goed vanaf ben gekomen!
stak mn hoofd een beetje in het zand, terwijl het zo’n kleine moeite is maar van groot belang.
Goed om te horen, en kan ik mij voorstellen ja.wat een rollercoaster moet dat zijn geweest fijn dat je nu weer vooruit kunt kijken.
Ik ben gegaan toen ik de oproep kreeg. Was ik sowieso al wel van plan, maar helemaal toen ik zag hoe belangrijk bevolkingsonderzoeken eigenlijk zijn. Zo werd bij mijn moeder bijvoorbeeld borstkanker (wel een ander soort dus) opgespoord (een paar maanden voor mijn oproep) en was men er relatief snel bij.
Ik woon dus nu in een ander land dan waar mijn vorige post over ging en heb vandaag ook een oproep gehad. Hier is het vanaf 25 jaar elke 2-3 jaar. Ik heb 1.5 jaar geleden mijn laatste uitstrijkje gehad, dus ga denk ik over een half jaar pas weer. Interessant wel dat alle landen zulke andere leeftijden en frequenties hanteren.
Ik heb de thuistest aangevraagd en uitgevoerd en binnen een week krijg ik de uitslag. Als dat virus wordt gevonden, moet je alsnog naar de huisarts voor uitstrijkje want de thuistest kan alleen eruit vissen of je dat virus. De thuistest was voor mij al lastig, maar het was te doen. En ook bedacht: als nu toch alsnog nog naar de arts moet, dan bedenk ik op dat moment of/hoe dat voor mij wel kan. Angst is heel groot (door ernstig en complex) trauma en ‘stap er maar over heen, gewoon doen, valt mee”, helpt me niet, is voor mij te weinig. Voel me heel stom en alleen er mee. Eenzaam. Bang om de enige te zijn
Ik ben geweest, vond het echt ontzettend meevallen. Het voelde niet eens ongemakkelijk. Ik zat steeds te wachten op tot ik iets ging voelen, en toen was het al voorbij. Haha of dit zegt iets over mij
Niets gevonden, blij dat ik het heb laten doen.
Ik heb een half jaar geleden op eigen initiatief een uitstrijkje laten doen. Nu heb ik klachten en ga morgen weer naar de gyn. Best spannend
Ik heb uiteindelijk de thuistest besteld. Omdat mijn oproep verlopen was moest ik dit opnieuw aanvragen en duurt het allemaal nogal lang, ik verwacht de test binnenkort thuis.
Ik heb niet alles gelezen, maar gewoon puur om mijn ervaring met een uitstrijkje (in België vanaf 25 jaar) te delen : uiteraard is het onzettend persoonlijk, maar ik vond het heel erg meevallen.
Het voelt inderdaad een beetje alsof je gepenetreerd wordt, maar in mijn geval werd de eendenbek warm gemaakt op voorhand en werd ik ook steeds gewaarschuwd wat ze gingen doen. Alles ging dus zeer langzaam, en in mijn geval was het allesbehalve pijnlijk. Oncomfortabel? Ja, absoluut. Lijkt me ook logisch als iemand met een lampje in je vagina zit te kijken. Al vond ik dat ook nog relatief, uiteindelijk doen die mensen ook maar hun werk. Maar ik heb allerminst pijn ervaren, ik voelde wel wat druk op mijn baarmoeder maar dat viel erg mee. Al kan dat bij iemand anders op een andere manier ervaren worden uiteraard. Maar om toch maar een positieve ervaring te delen : het kan allemaal best meevallen.