Ik vind taart ook niet echt lekker dus hoef ook geen groot stuk.
Maar al let je wel op calorieën is dat toch ook niet erg 
op mijn werk is er bijna elke dag wel iets van brownies, taart, cheesecake etc. Soms meerdere dingen op 1 dag, dat vind ik persoonlijk echt teveel.
Met dank aan @Oprah en het UWV:
20 x 2 : ? + 77 = 61
Wat staat er op de plek van het vraagteken?
0 stemmers
Nee, dan ben ik bang voor judgement omdat ik al niet slank ben.
Waarom vind je dit dan irritant? Want ik ben hetzelfde als @grace en heb over het algemeen gewoon echt geen zin in zoetigheid maar het voelt onbeleefd om het helemaal af te slaan.
Sorry maar waarom die breukdelen 
en niet gewoon -2,5 de hele som is toch ook niet in breuken (legit question)
Omdat UWV 
Eigenlijk is dat weer een extra onderdeel, dat omrekenen (al zijn er ook methodes waarbij je wel op een breuk uitkomt)
Ik snijd af waar ik zin in heb, maar houd wel rekening met het aantal collega’s. Als er één taart is voor 20 man, neem ik een klein stukje. Als er meer dan genoeg is neem ik 3 stukken 
Omdat ik denk: als je niet wilt dan neem je niet (óf als je wel zin hebt neem je gewoon), wat maakt het dan uit als je een heel klein stukje neemt
Niet per se “ik trakteer dus ik bepaal”, maar op kantoor is geen plek om taart achter te laten. Van mij mogen andere collega’s het ook meenemen, maar het moet in ieder geval eind van de dag weg
Je kan toch gewoon alleen zin hebben in een klein stukje? Een paar happen vind ik vaak wel lekker, maar daarna ben ik er meestal wel weer klaar mee en heb ik geen zin meer om de rest op te eten.
Het is maar een irritatie, maakt mij verder niet uit wat je doet
Gewoon in het algemeen (mag ook gebaseerd zijn op neefjes, nichtjes, je eigen kinderen, je werk met kinderen etc.): vanaf welke leeftijd vind jij een kind het leukst? Merk zelf bijvoorbeeld dat ik baby’s saai vind, de fase tussen 2-8 leuk vind, daarna tot 12 jaar niks/saai en vanaf daarna vind ik ze wel weer aangenaam???
0 stemmers
En qua leeftijd?
0 stemmers
Je kunt toch ook een klein stukje nemen en verder gewoon je muil houden
Nee, niet als iemand anders snijdt en vraagt wat je wilt, dan moet je helaas je muil opentrekken. Als je zelf kunt snijden dan lijkt het me voor de hand liggen dat je er niets over hoeft te zeggen (en dat commentaar op wat je neemt overbodig is)
Kleuters. Geen luiers meer, kunnen zichzelf aankleden etc en niet meer van die peuter driftbuien. Maar tegelijkertijd nog schattig klein en willen nog wel met je knuffelen 
ik vind 6-8 ook nog leuk, omdat ze dan al wel een beetje zelfstandig worden maar toch nog aanhankelijk zijn. vond dat op m’n oude werk altijd zo leuk, je kunt al leuke gesprekken met ze voeren maar de “juf” is toch ook nog de grote held/voorbeeld 
Ik acht de kans dat ik nog ouder ga worden, helaas extreem klein. Maar ik als ik zou kunnen kiezen tussen bevallen van een baby of met 1 druk op de knop een peuter of kleuter als kind hebben, dan graag het laatste. Ik heb eigenlijk vrij weinig met baby’s.
Ja, ik merk dat ook heel erg bij mijn neefjes. Twee van hen zijn nu 7 en die geven mij nog een knuffel als ze me zien en willen nog samen met mij spelletjes spelen enzo, terwijl hun broer van 12 me nog net een blik waardig gunt en that’s it
ah ik andersom, ik zou best een baby willen hebben en als het kind een jaar of 5 is weer teruggeven
Dit doet me denken aan een hartgrondige ergernis: mensen die zo’n toneelstukje opvoeren van nou jeeeeeetje zeg wat klinkt dat allemaal lekker ik kan gewoon niet kiezen!!! Wat maak je het me moeilijk!!! Weet je wat, doe mij van alle drie maar een heel klein stukje 