Ik wil graag thuis bevallen maar wij krijgen hier best veel negatieve reacties op. Door alle negatieve reacties en vooral “wat nou als het fout gaat”, ga ik toch twijfelen of ik hier goed aan doe. Want ja, wat nou als het inderdaad fout gaat had ik dat dan kunnen voorkomen als we wel in het ziekenhuis zouden zijn? Mijn vriend zou het liefst ook naar het zkh gaan, dus dat speelt ook een beetje mee. Hoe denken jullie hierover?
Iedereen zal hier anders over denken en een eigen verhaal hebben, maar in the end is het jouw keus en jouw gevoel. Thuis bevallen is niet onveilig, verloskundigen hebben alles bij zich om in geval van nood de baby te beademen en jou te verzorgen tot de ambulance er is. Die noodsituaties zijn ook uitzonderingen en gebeuren echt heel weinig. Bespreek het ook met je verloskundige, zij zal al jullie vragen kunnen beantwoorden
En ohja, een veel gehoord verhaal is ook ‘de troep in huis’. Ik ben bij veel thuisbevallingen geweest (als fotograaf) en heb werkelijk nooit ‘troep’ gezien.
Laat je goed voorlichten door je verloskundige de rest is ruis.
Ik heb nooit maat 3 gehaald enkel maat 2. Iets ouder dan 2 jaar is hij wel gestopt met de speen (kapotgebeten en geen nieuwe). Misschien als je kind echt 3 jaar is ofzo dat maat 2 wel gek zou zijn? Maar vond dat met ruim 2 jaar echt groot genoeg en geen behoefte aan een maat groter gehad. Denk dat het ook niet echt uitmaakt?
Vraagje, soms zie ik linkjes naar besloten topics. Moet je daarvoor goedgekeurd worden of een x aantal posts hebben geplaatst?
Staat hier verteld!
Ik ben onverwachts thuis bevallen en ik kijk er heel positief op terug! En mijn vriend ook. Omdat het onverwachts was had ik echt wel even paniek maar de verloskundige bleef zo rustig en dat vond ik heel fijn. Dat gaf echt meer vertrouwen. In mezelf, in hun, in de hele situatie. Mijn vriend zei achteraf ook dat de babykamer helemaal vol stond met allemaal medische spullen, mocht het nodig zijn. Ben blij dat ik dat allemaal op dat moment niet gezien heb maar dat het er dus wel was!
En de troep viel ook mee. Koop wel een goede matrasbeschermer!! Zij gooien alles meteen weg. Ze hadden een vuilniszak voor afval en eentje voor was. De kraamzorg heeft voordat ze weg ging een koude was aangezet en de volgende dag warm gewassen. Ik werd na de bevalling op een stoel gezet met wat te eten en te drinken en zij hebben het bed verschoond. Daarna was het zo fijn dat we met de baby gewoon al thuis waren en zo weer naar bed konden gaan.
Het is jouw keuze, enige wat ik kan adviseren is goed (bijv met vriend en verloskundige) door te spreken wat jouw redenen zijn voor thuis of ziekenhuis. Dat jij of vriend niet vanwege een angst bijvoorbeeld voor ziekenhuis willen gaan die volgens verloskundige wellicht niet van toepassing is (zoals dat zij ook alles bij zich hebben etc).
Ik ben bij de tweede thuis bevallen, was mijn wens, in bad en vond dat heerlijk. Ook wel mee gewogen dat zk hier dichtbij is en ambulance er binnen 7 minuten is. Dat hadden we enkele weken ervoor ervaren toen mijn man met ambulance naar ziekenhuis moest (bleek een enorme niersteen te hebben) dus dat stelde wel gerust.
Die reacties heb ik ook gehad terwijl in mijn situatie de gynaecoloog zelfs een thuisbevalling heeft aangeraden. Ik probeerde bij de reacties te bedenken of het hun eigen angst was die ze op mij projecteerden of dat ze met onderbouwde argumenten aankwamen. Met argumenten kan je iets, met angst van een ander niet.
Ah dankjewel!
Sowieso zijn al die meningen over je bevalling echt heel erg vervelend. Ik ga mijn schoonzus ook nier vertellen hoe ze moet hardlopen (om maar iets te noemen), dus laat mij gewoon ff zelf bepalen hoe en waar ik mijn kind op de wereld wil zetten maar het kan je best onzeker maken tijdens je zwangerschap
Laat jezelf en je partner goed voorlichten. Maar meningen van familie, vrienden en forummers zijn ruis
Komt dat zo vaak voor dan dat je onverwachts thuis bevalt?
Ik moet me er nog redelijk in verdiepen, maar ik heb me er al 100% op ingesteld dat ik poliklinisch ga bevallen (de baby moet na de bevalling blijven ter observatie). Ik wil écht niet thuis bevallen eigenlijk, want ons huis is daar niet op ingericht, we hebben geen fijne badkamer etc. Maar ik moet daar dus wel rekening mee houden?
Als dit het geval is lijkt het me ook dat een verloskundige jou op tijd naar het ziekenhuis doorstuurt. En ook omdat jouw wens is om echt niet thuis te bevallen. Maarja, soms gaan dingen (ontsluiting) sneller dan je verwacht en dan kun je inderdaad niet meer naar een ziekenhuis.
Het komt vaker voor dat iemand die thuis wil bevallen toch naar het ziekenhuis gaat dan andersom. Een bevalling loopt soms anders dan verwacht daarom wordt iemand die thuis wil bevallen aangeraden om een vluchttas klaar te zetten en iemand die in het ziekenhuis wil bevallen wordt aangeraden een volledig kraampakket in huis te hebben.
De verloskundige heeft als het goed is een lijstje met paar spullen(2 emmers, vuilniszakken, enzovoort. exacte benodigdheden verschilt per verloskundige). Als je dat bij het kraampakket neerzet dan heb je,samen met de standaard voorbereiding, alles klaar staan wat nodig is voor een thuisbevaling.
Bij mij ging het zo snel dus daarom moest het thuis. Dus ik had geen eens tijd meer om onder de douche/in bad te gaan oid. Dus ik zou me daar niet druk om maken.
Ik was er ook niet op voorbereid maarja je hebt je kraampakket, handdoeken en vuilniszakken en de rest heeft de vk bij. Maar volgens mij komt het niet zo vaak voor.
Mijn 2 jarige zoon doet sinds de komst van zijn zusje heel moeilijk over zijn dutje. Hij is wel echt moe, gaat ook rustig mee naar boven om zijn dutje te doen, pyjama aan, slaapzak aan, diertjes pakken etc. Tot het moment dat de deur van zijn kamer dicht gaat dan is het krijsen geblazen. Dit doet hij echt alleen bij zijn middagdutje, tot nu toe (afkloppen) slaapt hij in de avond wel goed.
Maar heeft iemand dit ook meegemaakt en nog tips wat kan werken? We hadden nu ook geprobeerd met de baby naar boven te gaan zodat hij niet denkt dat zij beneden blijft en hij niet, maar dat helpt ook niet.
Als we hem uiteindelijk dan toch eruit halen is hij dus nog steeds super moe, doet ook niet even een dutje op de bank bijvoorbeeld.
Wat hier hielp was met zijn drietjes in het grote bed. Dan gaf ik de baby voeding, en lag zij ook lekker tegen me aan. Gordijnen dicht. En dan zei ik dat we allemaal gingen slapen, en… 'misschien zien we elkaar straks wel in dromenland!"
Ons zoontje van 6 weken slaapt overdag alleen op ons. We proberen nu af en toe een dutje overdag boven, maar dat lukt vaker niet dan wel. Dan hoor je, je moet hem wakker wegleggen, maar dat lukt al helemaal niet. Dan is het huilen. Ook de nachten zijn zo wisselend. De ene nacht slaapt ie door en vannacht was een hel want elk uur wakker. Om nog maar niet te spreken over de huiluren 's avonds, die zijn zonder echte aanleiding.
Dit gaat over en wordt ooit beter toch?? Het voelt zo eindeloos nu
Hij is nog zo klein en net op de wereld. Het komt echt goed! Ik raad je de insta van Thegentlekidd aan voor een meer genuanceerd beeld van wat ‘moet’ en wat normaal is. Wakker wegleggen heb ik pas kunnen doen met 9 maanden of zo (en daarna heel lang niet meer). Mijn dochter sliep overdag ook op mij of naast me in een babynestje. Na 3 maanden in haar cosleeper, maar dan lag ik ernaast tot ze sliep. Luister vooral naar wat voor jou goed voelt! En kijk eventueel naar welke middelen je kunnen helpen, zoals een babynestje of een draagzak. Mocht het je te veel worden, kijk dan of je wat hulp kunt krijgen.