Door de verdwenen kattenbiecht in het opbiechttopic moet ik ineens weer denken aan een jongen waar ik mee aan het daten was vele manen geleden. Hij wou altijd heel graag bij hem afspreken wat ik snapte ik had een studentenkamer en hij een volledig huis.
Maar ik had/heb een kat en ik ging niet hele weekenden/midweken bij hem chillen en die kat alleen laten. Toen stelde ik voor om mijn kat mee te nemen en dan in een ruimte die hij niet gebruikte (ja die had hij) een kattenbak neer te zetten. Konden wij ons ding doen, kat niet alleen en klaar. Maar dat wou hij absoluut niet en eigenlijk had hij ‘gewoon’ een hekel aan katten. De kattenbak was geen probleem maar de kat wel? Het was zo raar dus kon ik ook niet langer blijven wat hij dan ook wel weer erg vervelend/jammer etc etc vond. Mijn moeder had gelijk zoiets van ehh dit wordt niets want jij en een kat is onafwendbaar. Maar goed ik was zo mega verliefd op die gozer. De bom barstte niet veel later omdat hij een kinderwens had en ik niet maar ik had al veel eerder naar mijn moeder moeten luisteren