Ik vind het echt zo irritant als mensen “niks slechts bedoelen” maar toch onnodige dingen zeggen,
zoals bijvoorbeeld - echt voor de zoveelste keer - “wooow jij bent echt zo wit! je moet meer in de zon!”
Hou gewoon je bek! Dit is onnodig! Maar uit goed fatsoen moet ik vriendelijk lachen en “haha inderdaad” antwoorden, “ja haha zo wit” “ja echt erg” want als je reactie is om met je ogen te rollen of te antwoorden “ja nou en?” of “klopt maar ik vind dat niet erg” of GOD FORBID “waarom vind je het nodig me hierop te wijzen? Dacht je dat ik het nog niet gezien had? Nee serieus, leg me even uit waarom niet zongebruind zijn een probleem is?” dan heb ik het weer gedaan want “neem het niet zo serieus joh” “het was maar een grapje”
Zelfde met laatst dat iemand me impliciet dik of lui noemde. Nou ja, iemand was althans over een sport aan het praten die iets heel regelmatig en op hoog niveau doet en vroeg naar hoe anderen dat deden, en toen ik zei dat ik veel meer amateur ben en niet zoo sportief, reageerde een ander “Ja duh, dat is te zien!”
Okeeee maar als ik vraag “waarom vind je het nodig om dit te zeggen?” dan ben ik degene die het te serieus opvat.
Of als ik me zowat moet verdedigen omdat ik een bepaalde eigenschap wel/niet heb of ergens we/niet van houd terwijl iemand zegt “maar alle vrouwen zijn toch zo” (zucht)
“hier dit is voor jou want jij bent een meisje” “jij wil zeker een zoet wit wijntje” (Nou nee, want dat vind ik vies, maar als ik dat graag zou drinken bemoei jij je er dan gewoon lekker niet mee?!)
Maar zodra ik vraag “Ja, denk je dit echt? Hoe komt dat?” dan moet ik niet zo lichtgeraakt zijn. Dan moet ik niet zo diep in moraliserende modus want het is toch maar een grapje joh en we willen nu ontspannen en het leuk hebben.
Ik vind dit stom! Waarom kun je onder het mom van lollig doen alles maken? En wat als ik iets nou niet leuk vind wat JIJ zegt, waarom is het dan alleen mijn probleem? Waarom kan je gewoon lollig doen en grapjes uiten maar mag ik niet vragen naar je beweegredenen daarvoor?
Ja dat ik vermoeiend ben weet ik nou wel, maar waarom is dat erger dan iemand (ja toch echt) kwetsen?